Η βοήθεια κοστίζει... κατιτίς

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση

Οι κακές γλώσσες λένε ότι η υποστήριξη που πρόσφερε στην Ελλάδα και τον Αλέξη Τσίπρα κατά την κρίσιμη περίοδο της διαπραγμάτευσης ήρθε η ώρα να κεφαλαιοποιηθεί, αφού, στο όνομα της ανάπτυξης και με δεδομένο το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που συνοδεύει το τρίτο μνημόνιο, οι φίλοι μας οι Γάλλοι έχουν βλέψεις, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που εταιρείες κολοσσοί βρίσκονται ήδη στη χώρα μας εδώ και χρόνια και κάνουν χοντρές μπίζνες. Σερσέ λα Τραινοσέ Εάν παραφράσουμε τη γνωστή γαλλική έκφραση «σερσέ λα φαμ», με τρεις λέξεις θα λέγαμε ότι το φλερτ με τους Γάλλους αποτυπώνεται στη φράση «σερσέ λα Τραινοσέ», εν ολίγοις αναζητήστε το ενδιαφέρον της παλαιάς ρήσης «Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία» στην καούρα των Γάλλων να αναλάβουν το φιλέτο των ελληνικών σιδηροδρόμων, δηλαδή την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την εταιρεία λειτουργίας των ελληνικών σιδηροδρόμων. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει ανακοινώσει το ΤΑΙΠΕΔ, η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών από τους ενδιαφερόμενους ομίλους είναι για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και την ΕΕΣΣΤΥ (Rosco) το τέλος Δεκεμβρίου του 2015. Μέχρι στιγμής τρία σχήματα είχαν εκφράσει ενδιαφέρον για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και συγκεκριμένα η ρωσική κρατική εταιρεία Open Joint Stock Company Russian Railways (Rossiyskie Zheleznye Dorog-RZD) με τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ A.E., η SNCF Participations SAS, θυγατρική εταιρεία της κρατικής εταιρείας σιδηροδρόμων της Γαλλίας, και η S.C. Grup Feroviar Roman SA (GFR), ιδιωτική σιδηροδρομική εταιρεία της Ρουμανίας. Οι πληροφορίες αναφέρουν, όμως, ότι τα γλυκά μάτια με τους Ρώσους άρχισαν να μετατρέπονται σε παγωμένα χαμόγελα και πλέον οι Γάλλοι εμφανίζονται το μεγάλο φαβορί. Το καταπληκτικό είναι ότι εταίροι και δανειστές μάς πίεζαν μέχρι τελικής πτώσης για ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων κρατικών υποδομών με σκοπό τελικά τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια να τα πάρει θυγατρική της κρατικής γερμανικής εταιρείας και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ να παίζει δυνατά να την πάρει θυγατρική της κρατικής γαλλικής εταιρείας σιδηροδρόμων. Επίμονο φλερτ με ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ Η γαλλική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Φρανσουά Ολάντ, θα θέσει επί τάπητος και το ζήτημα της διαχείρισης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Και λέμε «διαχείρισης» διότι, μετά και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και με δεδομένη τη θέση της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει περίπτωση ιδιωτικοποίησης του νερού, οι Γάλλοι απλώς άλλαξαν στρατηγική και τώρα είναι έτοιμοι να προτείνουν συμμετοχή στο μάνατζμεντ των δυο εταιρειών με παράλληλη συμμετοχή στο πρόγραμμα επενδύσεων. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης που συνοδεύει το τρίτο μνημόνιο, η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίζεται στην παραχώρηση μειοψηφικού πακέτου της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ και συγκεκριμένα το 23% για την εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης Θεσσαλονίκης και το 11% για την εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης της Αθήνας. Αυτά τα μειοψηφικά μετοχικά ποσοστά τα θέλουν οπωσδήποτε οι Γάλλοι προκειμένου να μπουν δυνατά στο κομμάτι του μάνατζμεντ. Η γαλλική άλλωστε Suez Environment κατέχει ήδη το 5,46% της ΕΥΑΘ και, σύμφωνα με πληροφορίες, φλερτάρει επίμονα για να πάρει και το 23%, φθάνοντας έτσι το 28,46%. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό της αλλαγής της στρατηγικής της μετά την απόφαση του ΣτΕ ότι όχι μόνον δεν άφησε υποψία αποχώρησης, αλλά, αντίθετα, πρότεινε να εφαρμοστεί το σχέδιο εκσυγχρονισμού της εταιρείας που προβλεπόταν στο σχέδιο παραχώρησης με επενδύσεις στις οποίες θα συμμετάσχει και η ίδια, ενώ παράλληλα τάχθηκε και υπέρ της πρόσληψης προσωπικού για την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο ίδιο μήκος κύματος αναμένεται να κινηθεί η γαλλική εταιρεία διαχείρισης νερού και αποβλήτων και όσον αφορά την ΕΥΔΑΠ, στην οποία επίσης καλοβλέπει την είσοδό της με την εξαγορά του 11%. Μπίζνες α λα γαλλικά Οι Γάλλοι δεν είναι καθόλου τυχαίοι στις μπίζνες. Και ο τρόπος με τον οποίο έχουν κινηθεί οι γαλλικές εταιρείες στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι διαθέτουν εκείνα ακριβώς τα ανακλαστικά που είναι απαραίτητα για να γίνει μια εταιρεία παγκόσμιος παίκτης. Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο γαλλικός κατασκευαστικός όμιλος Vinci. Ο ερχομός του στην Ελλάδα έγινε τη δεκαετία του 1990, όταν άρχισαν να πέφτουν τεράστια κονδύλια για την υλοποίηση μεγάλων έργων. Έτσι ο γαλλικός κολοσσός σε πρώτη φάση μπήκε στην κατασκευή του μετρό της Αθήνας, όπου την περίοδο 1991-2002 κατασκεύασε 17,6 χιλιόμετρα των γραμμών 2 και 3 του μετρό, προϋπολογισμού 851 εκατ. ευρώ. Η αμέσως επόμενη κίνηση ήταν να κάνει κολεγιά με τον πανίσχυρο τότε όμιλο Μπόμπολα και να συμμετάσχει στην κατασκευή αλλά και την εκμετάλλευση της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου. Η συνεργασία προχώρησε και σε άλλα έργα, όπως η κατασκευή και εκμετάλλευση της Ολυμπίας Οδού αλλά και τμήματος του αυτοκινητόδρομου Μαλλιακός - Κλειδί. Όταν, όμως, με το σκάσιμο της κρίσης η κατασκευή των έργων πήγε κατά διαβόλου, αφού η κοινοπραξία δεν έβρισκε πια ζεστό χρήμα από τις τράπεζες, ο γαλλικός κολοσσός την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και έμεινε μόνο στο σχήμα της εκμετάλλευσης των έργων. Και όχι μόνον αυτό. Όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές, αντιλαμβανόμενη τη δυσμένεια στην οποία άρχισε να περιέρχεται ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Έλληνας συνεταίρος της, πήγε και μετέφερε χαρτί και καλαμάρι όλα τα ντεσού από την πολύχρονη συνεργασία τους όχι μόνον εις Παρισίους αλλά και εις Βρυξέλλας, κινητοποιώντας μάλιστα, όπως λένε οι φήμες, ακόμα και την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Στο ίδιο μήκος κύματος λένε οι πληροφορίες ότι κινείται και ο άλλος γαλλικός κολοσσός, η Suez, η οποία επίσης είχε κάνει κολεγιά για την ΕΥΑΘ με τον όμιλο Μπόμπολα. Οι εξελίξεις, όμως, με το ΣτΕ στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού και κυρίως, όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, με τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η κυβέρνηση Τσίπρα, έκαναν τη Suez να αναζητεί νέους συνεργάτες στην Ελλάδα, αφού οι πληροφορίες τους λένε ότι θεωρούν πως ο όμιλος Μπόμπολα θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά προβλήματα. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίες οι πληροφορίες ότι η Suez μέσω θυγατρικών της, που δραστηριοποιούνται σε τεχνολογίες διαχείρισης αποβλήτων, έχουν προσεγγίσει άλλες ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες που θεωρούν ότι βρίσκονται σε καλό σημείο εκκίνησης, προκειμένου να ανοίξουν τη «βεντάλια» των συνεργα

«Κερασάκι» τα εξοπλιστικά

Δεν είναι μυστικό ότι τις εποχές πριν από την κρίση η Ελλάδα υπήρξε ο μεγάλος ευεργέτης (ο καλύτερος πελάτης) των πολεμικών βιομηχανιών, ανάμεσά τους προφανώς και η γαλλική βιομηχανία όπλων. Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκθέσεων του Διεθνούς Ινστιτούτου της Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα την περίοδο 1974-2010 (σε σταθερές τιμές έτους 1990) αγόρασε:

από τις ΗΠΑ όπλα αξίας 15,5 δισ. δολ., από τη Γερμανία όπλα αξίας 6,5 δισ. δολ., από τη Γαλλία όπλα αξίας 4,1 δισ. δολ.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι η Ελλάδα μετά το 1974 εισάγει σταθερά κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση:

Το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ! Το 9,64% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γερμανία. Το 5,51% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γαλλία.

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία και σε ό,τι αφορά τη Γαλλία, διαπιστώνουμε:

Η Ελλάδα το διάστημα 1974-2010 αγόρασε το σύνολο της παραγωγής περίπου δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, που προορίζεται για εξαγωγές!

Αυτά μέχρι το 2010. Από τότε θα περίμενε κανείς οι μεγάλοι μας φίλοι και ευεργέτες, όπως η Γαλλία, και οι φιλέλληνες πρόεδροί της, όπως ο Ολάντ, που μας έρχεται σήμερα, να πατήσουν ελαφρά το φρένο. Αμ δε...

Έχοντας απέναντί τους έναν χρεοκοπημένο μπατίρη, οι Γάλλοι, θέλοντας να κρατήσουν με νύχια και με δόντια το μερίδιό τους από την ελληνική εξοπλιστική πίτα, σκέφτηκαν και προώθησαν από την εποχή της προεδρίας Σαρκοζί την ιδέα της ενοικίασης πολεμικού υλικού και εξοπλισμού. Ακόμη και την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου είχε τινάξει τη χώρα στον αέρα φέρνοντας το ΔΝΤ, η Γαλλία πίεζε για την υλοποίηση της συμφωνίας (προσύμφωνο είχε υπογραφεί από την εποχή της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή) ενοικίασης δύο γαλλικών φρεγατών FREMM.

Από τότε η γαλλική ιδέα είναι στο τραπέζι και πέφτει ως κερασάκι στην τούρτα ή ως το αντάλλαγμα που μας ζητούν με τον κομψό γαλλικό τους τρόπο οι σύμμαχοι και φίλοι εκ Παρισίων για τα λόγια συμπάθειας και αλληλεγγύης που ανέξοδα μας προσφέρουν.

Ήδη οι Γάλλοι έχουν στήσει «γραφείο ενοικίασης φρεγατών», καθώς έπεσαν θύματα της κρίσης... υπερπαραγωγής των ναυπηγείων τους, και η Ελλάδα παραμένει ψηλά στη λίστα των υποψήφιων πελατών. Η πρόταση για «φρεγάτες με λίζινγκ» είχε «πέσει» στο τραπέζι και τον Φεβρουάριο του 2013, όταν ο πρόεδρος Ολάντ είχε επισκεφθεί πάλι την Αθήνα. Τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε.

Για την ακρίβεια, ό,τι έχει αλλάξει – η γαλλική υποτιθέμενη συμπαράσταση στην κυβέρνηση Τσίπρα στο θέμα της διαπραγμάτευσης και οι ανέξοδες υποσχέσεις του Παρισιού για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους – οδηγεί στη βάσιμη εκτίμηση ότι ο πρόεδρος Ολάντ θα ζητήσει να το εξαργυρώσει. Και η προώθηση της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, για να διατηρήσει τη θέση της στην ελληνική αγορά, είναι ένα από τα καθήκοντα και τις μεγάλες υποχρεώσεις κάθε Γάλλου προέδρου, προφανώς και του Ολάντ...

ΟλάντβοήθειαΓαλλίαεπενδύσειςιδιωτικοποιήσειςIssue: 1877Issue date: 22-10-2015Has video: