Η σελίδα του λοξού

♦ Ανέμελα πέρασαν μπροστά απ’ τα ψηλά κτή­ρια τα σύννεφα. Έδωσαν στο χώμα τη σκιά τους και μετά μουρμουρίζοντας αφέθηκαν να χαρούν το ξαπόσταμα. Η βροχή έπεφτε θυμίζοντας κά­ποια γάργαρα γέλια και οι σταγόνες τρυπούσαν το χώμα αφήνοντας πίσω τους μικρές συνοικίες υγρές. Αέρας λυσσιάρης ξεχαρβάλωσε τα φύλλα και τα γυμνά κλαδιά βαλσάμωσαν τα βλέμματα. Μια ουρά κάτω απ’ τα σκέλια, ένα αλύχτισμα το ταξίδι και ένα σκοτάδι αποπνιχτικό.♦ Μονοτονία των αισθήσεων και μόνο κάποια τερτίπια του χειμώνα σ...