Η ώρα της (μη) αλήθειας

Η συζήτηση που άρχισε το βράδυ της Τετάρτης στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, είναι μια κομβική στιγμή αμέσως μετά την άτυπη εκκίνηση της προεκλογικής περιόδου.

Για την κυβέρνηση είναι σίγουρα μια άβολη διαδικασία, καθώς η έρευνα της Αρχής

Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους ανέβασε τους επισήμως παρακολουθούμενους από την ΕΥΠ σε δέκα (από τέσσερις που γνωρίζαμε μέχρι πρότινος).

Ακόμη χειρότερα, επιβεβαίωσε πως μεταξύ των παρακολουθούμενων είναι ένας υπουργός και ολόκληρη η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, και μάλιστα επί μακρό διάστημα. Σε σημείο που να ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο ο κυβερνητικός ισχυρισμός περί εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού στην εν λόγω ηγεσία.

Κυρίως όμως επιβεβαίωσε ότι τις παρακολουθήσεις δεν τις διεξήγαν – και ίσως ακόμη τις διεξάγουν – κάποια αυτονομημένα «ρυπαρά δίκτυα» εντός της υπαγόμενης στο πρωθυπουργικό γραφείο Υπηρεσίας, αλλά επισήμως η ηγεσία της, με την υπογραφή της αρμόδιας επ’ αυτού εισαγγελέως, η οποία έχει υπογράψει δεκάδες αιτήματα παρακολούθησης.

Με αυτά τα δεδομένα επανέρχονται όλα τα ερωτήματα που ουδέποτε απαντήθηκαν από την κυβέρνηση, καθώς αντιμετωπίστηκαν με υπεκφυγές του είδους «δεν ξέραμε», «μα είναι δυνατόν εμείς να κάνουμε τέτοια κακά πράγματα;», «αν ήξερα, δεν θα το επέτρεπα», «δεν μπορεί να παρακολουθούμε τους δικούς μας», «τα ονόματα αποτελούν φήμες που διακινούνται από κακόβουλα ρυπαρά δίκτυα διασυνδεδεμένα με συκοφάντες» και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Τώρα η κυβέρνηση, η οποία δεν προβλέπεται ότι θα μας κάνει σοφότερους, πρέπει να κάνει διαχείριση ζημιάς και να αποφύγει, στο μέτρο του δυνατού, να μπει το θέμα των υποκλοπών στην ίδια ζυγαριά όπου ήδη βαραίνει με το παραπάνω η ακρίβεια. Ως εκ τούτου αναμένεται μια συγκροτημένη προσπάθεια συμψηφισμών κάθε είδους με ό,τι θα μπορούσε να επικαλεστεί η κυβέρνηση ως «αμαρτίες» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μια ευκαιρία να στραπατσάρει το «εκσυγχρονιστικό» και «φιλελεύθερο» προφίλ της κυβέρνησης και θα προσπαθήσει να ακυρώσει την προσπάθειά της να επιβάλει στον δημόσιο διάλογο μια «θετική (σ.σ.: για την ίδια) ατζέντα». Βλέπει επίσης μια ευκαιρία, τώρα που οι δημοσκοπήσεις θα είναι κατά τι πιο ακριβείς – μια και ο κόσμος θα απαντάει με την προοπτική των εκλογών μπροστά του –, να σπάσει το φράγμα των 6-7 μονάδων που εμφανίζουν οι περισσότερες έρευνες και να εμπεδώσει την αίσθηση ότι ανατρέπει το κλίμα.
Ποιος θα κερδίσει και πόσες εντυπώσεις θα φανεί αυτές και τις αμέσως επόμενες μέρες.

Διαβάστε επίσης:

Πράσινο Deal ή… πράσινα άλογα;

Τα φαντάσματα του 2004: Συνεχίζονται οι περιπέτειες των ολυμπιακών εγκαταστάσεων

Η ακρίβεια σαρώνει και το «καλάθι του νοικοκυριού»