Η μοιραία «κοινή γνώμη»!

Υπάρχει μια παγιωμένη αντίληψη στην κοινή γνώμη της χώρας μας ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μάς χρωστά!

Ότι είναι υποχρεωμένος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να ξυπνά και να κοιμάται με την έγνοια των εθνικών μας δικαίων και υποθέσεων. Αλλά και να τα υπερασπίζεται και να επεμβαίνει απαντώντας σε κάθε προκλητική δήλωση της Τουρκίας! Έχει την απαίτηση λίγο πολύ να λειτουργούν όλα τα κράτη σα γραφείο τύπου του ελληνικού ΥΠΕΞ. Όσο κι αν ακούγεται παιδαριώδης -αν όχι, γελοία-, αυτή η αντίληψη είναι παγιωμένη σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και δυστυχώς καλλιεργείται απροκάλυπτα και ανεύθυνα και

Το αστείο είναι ότι στην πλειονότητά τους διαμαρτύρονται αυτοί που θεωρούν ότι κακώς η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της Ουκρανίας και την συνδράμει -όπως όλες οι άλλες συμμαχικές χώρες. Με τι μούτρα θα ζητήσουμε την οποιαδήποτε συμμαχική συνδρομή σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης όταν οι μισοί Έλληνες είναι υπέρ των Ρώσων, με την ειρήνη, τον άνθρωπο και την ουδετερότητα; Κανείς σε αυτό τον τόπο δεν θυμάται πόσο ακριβά την πληρώσαμε την ουδετερότητα πριν 100 χρόνια με έναν γελοίο λαό που ψήφισε την καταστροφή του; Ούτε βουλευτής δεν βγήκε τότε ο Βενιζέλος…

Ας κάνουμε μια σύντομη διαδρομή: Η Ελλάδα είναι ένα κράτος 200 ετών που δημιουργήθηκε από την Δύση και χάριν της Δύσεως ευτύχησε να έχει την ελευθερία και την πρόοδό της. Είναι μια αμιγώς δυτική χώρα. Αυτό μετά τα πρώτα 200 χρόνια, ας το συνειδητοποιήσουμε!

Μέσα σε αυτά τα 200 έτη, επτά φορές επέκτεινε τα σύνορά της. Τις έξι αναίμακτα, λόγω δηλαδή σωστών συμμαχικών επιλογών και την μια με έναν επιτυχή πόλεμο.

Από την άλλη, το 1897 η Ελλάδα στον λεγόμενο «ατυχή πόλεμο» όπου οι Τούρκοι έφτασαν έξω από την Αθήνα, είχε την απόλυτη ευθύνη της καταστροφής της άλλα και πάλι, μέσα σε μια δεκαετία περίπου ανάκαμψε χάρη στις σωστές αποφάσεις της και την προσήλωσή της στον δυτικό κόσμο. Καλό είναι να υπενθυμίσουμε σε όσους ξέρουν να διαμαρτύρονται αλλά όχι να σκέφτονται, ότι παρά την αποφασιστική οθωμανική στρατιωτική νίκη, η αυτόνομη Κρητική Πολιτεία υπό οθωμανική επικυριαρχία ιδρύθηκε το επόμενο έτος (ως αποτέλεσμα της παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων μετά τον πόλεμο), με τον Πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας και της Δανίας ως πρώτο Ύπατο Αρμοστή.

Στην μεγάλη καταστροφή που υπέστη στην Μικρά Ασία, η Ελλάδα εκ νέου ήταν αυτή η οποία διέπραξε αδικαιολόγητα και εγκληματικά λάθη τα οποία αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, δεν τα πλήρωσε τόσο ακριβά όσο της άξιζε… Τέλος, στην τραγωδία της Κύπρου όπως έχουμε ξαναγράψει, η Ελλάδα υπήρξε αυτή η οποία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα (δίχως να αναφερθούμε στις παλικαριές του Σαμψών και άλλων λεβεντόπαιδων στο νησί) προκάλεσε και νομιμοποίησε την τουρκική επέμβαση κάνοντας δώρο στην Τουρκία το 40% του νησιού…

Με δυο λόγια, όταν η Ελλάδα δεν αδικούσε τον εαυτό της, έβγαινε πάντα κερδισμένη. Το πρόβλημά είναι ότι μερικές φορές η «κοινή γνώμη» λαμβάνει αυτοκαταστροφικές αποφάσεις. Μπορεί να ξεχάσει κανείς το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015; Είναι σε θέση η λαλίστατη και συνεχώς διαμαρτυρόμενη κοινή γνώμη να συνειδητοποιήσει ότι με το 61,31% και τις απύθμενες γελοιότητες περί αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης, η Ελλάδα πυροβόλησε τα μυαλά της; Είναι σε θέση να σταθμίσει το μέγα ιστορικό θαύμα που επετεύχθη εκείνο το μοιραίο βράδυ(και αποτρέψαμε την εξαέρωσή μας στο σύμπαν) που ανόητες χορευταρούδες ξεσάλωναν στο Σύνταγμα για τον επερχόμενο αφανισμό της χώρας;

Με δυο λόγια, το εθνικό μας δράμα είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τα ίδια μας τα επιτεύγματα, τις επιτυχίες μας, την καλή μας μοίρα, κυρίως όμως να πάρουμε το μάθημά μας από την δική μας ιστορία και να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας!

Διαβάστε επίσης:

Το δυνατό μήνυμα των εργαζόμενων νέων

Ουκρανία: Η τελευταία ΝΑΤΟϊκή αρπαχτή

Το δημογραφικό ως πολιτική προτεραιότητα