Η Γερμανία αλλάζει την Γερμανία!

Φαίνεται πως στην Γερμανία το πάθημα με τον Πούτιν τους έχει αλλάξει τον …αέρα και κατά συνέπεια τα γερμανικά …πεισματάρικα μυαλά!

Μετά την εισβολή του «συνέταιρου» Πούτιν στην Ουκρανία και ότι ακολούθησε, με τις στρόφιγγες που ανοιγοκλείνουν σαδιστικά με την υπογραφή της αμετανόητης προτεστάντισσας Μέρκελ που άφησε ως παρακαταθήκη έναν Ρώσο Χίτλερ απέναντι στην Ευρώπη, αναγκάζεται να αναθεωρήσει τον «γερμανισμό» της. Η Γερμανία είναι η χώρα που υπολήπτεται όσο καμιά άλλη την μαρξιστική

οικονομικίστικη ερμηνεία της ιστορίας την οποία η ίδια η Ιστορία έχει …βαρεθεί να διαψεύδει.

Αρκούμενη στο ρόλο του μεγαλομπακάλη που μετρά κάθε βράδυ τα κέρδη του πριν πέσει ευτυχισμένος για ύπνο, δέσμευσε την οικονομία της (και αυτήν της Ευρώπης) στην διακριτική ευχέρεια του Πούτιν.

Σίγουρα δεν πρόκειται για την πιο ευτυχή απόφαση. Ναι, έχει πάρει και χειρότερες αποφάσεις, ιδιαίτερα στον περασμένο αιώνα που τον σημάδεψε με δυο Παγκόσμιους Πολέμους. Και ενώ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ευνοήθηκε από την μεγαθυμία των συμμάχων χωρών που πλήρωσαν τεράστιο κόστος αίματος, χρήματος και ανθρώπινης δυστυχίας εξ αιτίας της, στον 21ο δεν έδειξε -όποτε χρειάστηκε- σημάδια ότι έχει βάλει μυαλό εκτός από το ότι έχει μετανοήσει. Η Ελλάδα πλήρωσε μεγάλο κόστος τότε στην γερμανική θηριωδία και κλεπτομανία. Ο ιστορικός χρόνος είναι ελάχιστος και οι μνήμες ζωντανές σε κάθε ελληνική οικογένεια. Παρά τις γερμανικές συγγνώμες, αυτό δεν φάνηκε όταν την εποχή των μνημονίων οι Γερμανοί μας φέρθηκαν σκληρά και άδικα εκ νέου, εκτός του ότι προσπάθησαν επανειλημμένα να μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη. Πάντως είναι ευνόητο ότι θα ήταν ωφελιμότερο για όλους, αντί για συγγνώμη, να βάλουν μυαλό.

Η Γερμανία παραδοσιακά ασκεί φιλοτουρκική πολιτική. Αυτή, ωστόσο, έρχεται σε αντίθεση με τον ηγετικό – ηγεμονικό ρόλο που παίζει στην Ευρώπη. Αν εξοπλίζει και υποστηρίζει μια χώρα κατ’ εικόνα και ομοίωση της Ρωσίας, είναι σα να επαναλαμβάνει το λάθος της με άλλη χώρα. Ο φιλοτουρκισμός της δεν εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Το κατάλαβαν για πρώτη φορά ίσως και οι δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ ήχησαν ιδιαίτερα ευχάριστα. Η Γερμανία φαίνεται να κατάλαβε  (ας ελπίσουμε…)  ότι η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή εναντίον της Ελλάδας αλλά εναντίον της Ευρώπης, της σταθερότητας και της ειρήνης. Κατάλαβαν ίσως ότι αποτελεί παράγοντα σοβαρής κι επικίνδυνης αποσταθεροποίησης σε μιαν εποχή ρευστότητας  και ότι οι «αγορές» κι οι «τουρκικές ψήφοι» των τουρκικής καταγωγής ψηφοφόρων, δεν αποτελούν μοναδική συνιστώσα για τις αποφάσεις τους. Όπως ορθά το δήλωσε η πράσινη υπουργός, η Ελλάδα είναι τα σύνορα της Ευρώπης. Δεν ψηφίζουν οι Τούρκοι της Γερμανίας για την Τουρκία αλλά για την Γερμανία.

Το Βερολίνο μετά το μοιραίο πάθημα με την Ρωσία και τις συνέπειες της δικής του πολιτικής, αλλάζει. Πριν από όλα εξοπλίζεται. Καθώς το ρωσικό μάθημα του υπενθύμισε αυτονόητα πράγμα: δεν μπορεί να είσαι ισχυρή χώρα δίχως όπλα και στρατό. Οφείλει να πληρώσει και η Γερμανία αμυντικές δαπάνες – όχι μόνο να εισπράττει από πωλήσεις όπλων. Τελεία και παύλα. Δεν μπορείς να είσαι ισχυρή χώρα όταν δεν κοιτάς πέρα από τα ευρώ στην χούφτα σου. Επίσης τελεία και παύλα. Δεν μπορεί να είσαι η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης και να μην υπερασπίζεσαι την Ευρώπη, δηλαδή, την χώρα σου. Ναι, η Γερμανία είναι μια χώρα σπουδαία και αξιοθαύμαστη – δεν είναι όμως υπεράνω κριτικής όταν υπάρχουν κολοσσιαίες αφορμές για να ασκηθεί αυτή.

Όσον αφορά στις δικές μας σχέσεις, η Γερμανία μέσα σε αυτήν την ταχύρυθμη αναθεώρηση της πολιτικής της φαίνεται να έλαβε για πρώτη φορά υπόψη της ότι η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας από το καθεστώς της Άγκυρας δεν είναι μόνο μια συγκυριακή  ρητορική  έξαρση, ούτε μια κατάσταση που μπορούμε να την «ρισκάρουμε»  σύμφωνα με τον κολοσσό της διπλωματίας Γιάννη Μπαλάφα, αλλά ένας υπαρκτός κίνδυνος που αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Έτσι, δια στόματος Μπέρμποκ κατέστησε  παρά πάνω από σαφές ότι δεν θα γίνουν ανεκτοί οι «κόκκινοι χάρτες» και οι νεοοθωμανικοί μεγαλοϊδεατισμοί ιδιαίτερα σε αυτή την απολύτως ρευστή κατάσταση που ο αναθεωρητισμός των συνόρων ενέχει τον ακραίο κίνδυνο μιας γενικευμένης και ασυμμάζευτης σύγκρουσης. Η Μπέρμποκ , όπως κι αν το δει κανείς, ήταν σαφής: δεν θα επιτρέψουμε ούτε θα ανεχτούμε καμιά αμφισβήτηση των ελληνικών – ευρωπαϊκών συνόρων ΜΑΣ.

Διαβάστε επίσης:

Προεόρτια (παγκόσμιου) πολέμου

Σε ασφυξία νοικοκυριά και επιχειρήσεις λόγω της ακρίβειας

H ατέλειωτη «οδύσσεια» των μη προνομιούχων