Γιώργος Πυρπασόπουλος στο topontiki.gr: «Η δημοσιογραφία έχει αποκλίνει του προορισμού της» (Photos)

Είναι ίσως η πιο μεστή χρονιά χρονιά – σεζόν η φετινή για το Γιώργο Πυρπασόπουλο. «Τα μωρά φέρνουν δώρα», τον ακούω να λέει από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής σύνδεση σχεδόν χαμηλόφωνα, νωρίς το απογευματάκι καθημερινής για να μην ξυπνήσει τη μόλις ενός έτους κόρη του.

Πιθανόν να είναι έτσι όπως τα λέει. Διότι σε πυκνό χρόνο έγινε πατέρας, παίζει στο σίριαλ «Αυτή η νύχτα μένει» του Alpha κάνοντας έναν δημοσιογράφο τοπικής εφημερίδας, στο θέατρο σκηνοθέτησε φέτος

δύο έργα, το «Τα μάτια τέσσερα» του Γιάννη Τσίρου, το οποίο προσφάτως ολοκλήρωσε τον κύκλο παραστάσεων του, και το «Τέλειοι ξένοι» του Πάολο Τζενοβέζε παρέα με τον συνάδελφο και καλό φιλο του Πέτρο Λαγούτη. Συμμετείχε μάλιστα και στην νέα θριλερική ταινία «Crimesofthefuture» του μετρ της σωματικής φρίκης, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.

Πώς τα συνδυάσατε όλα;

Πυξίδα μου το παιδί. Είχα αποφασίσει να μην κάνω θέατρο αυτή τη σεζόν. Να μην παίξω. Ήρθαν όμως όλα μαζί και με ένα μαγικό τρόπο έγιναν όλα.

Για τη συμμετοχή στη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» το κίνητρο ποιο ήταν;

Η ομάδα των ηθοποιών καταρχάς, αυτό που κομίζει το βιβλίο και κατόπιν ο ρόλος.

Για να κάνετε τον δημοσιογράφο- εκδότη Βασίλη Σταματιάδη τί έρευνα κάνατε;

Δεν χρειάστηκε να κάνω μεγάλη αναζήτηση. Αυτό που είναι και κάνει ο Σταματιάδης μού είναι αναγνωρίσιμο, οικείο. Διότι όπως ο δημοσιογράφος ερευνά, αναζητά πηγές, έτσι κι εγώ ως ηθοποιός ψάχνω. Η έρευνα είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Με εξιτάρει το κομμάτι της έρευνας, έχει ένα σασπένς. Να βρίσκεις κομμάτια ενός παζλ και να συνθέτεις της εικόνα.

Η δημοσιογραφία του Σταματιάδη στη δεκαετία του ’80 πόσο έχει εξελιχθεί στις μέρες μας;

Η δημοσιογραφία έχει αλλοιωθεί πολύ. Έχει αποκλίνει από τον προορισμός της. Υποτίθεται πως πρέπει να ελέγχει την εξουσία, να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνία. Πλέον μια μερίδα εξυπηρετεί συμφέροντα, πολιτικές.

Ο Σταματιάδης «μετρά» τη δουλειά του και υπηρετεί αρχές και αξίες κάτι που δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό σήμερα.

Έχει αντίληψη του μεγέθους της ευθύνης που έχει απέναντι στην τοπική κοινωνία. Έχει συναίσθηση του ρόλου του στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Θα απειληθεί η ζωή του.

Η σκηνοθεσία ήταν στα σχέδια σας ως φυσική εξέλιξη μιας πορείας στο θέατρο;

Το έργο του Γιάννη (σ.σ. Τσίρου) δεν μού ήταν άγνωστο. Στο πρώτο ανέβασμά του, το 2008, στο Θέατρο Τέχνης, συμμετείχα. Το γνώριζα. Είναι ένα έργο λιτό. Με λόγο περιεκτικό. Οπότε η σκηνοθεσία ήρθε σαν φυσική συνέχεια. Έχουμε μια σχέση αμοιβαίας εκτίμησης ο ένας για τον άλλον.

Η σκηνοθεσία με τον Πέτρο στο «Τέλειοι ξένοι» προέκυψε από την καλή σχέση που έχουμε. Ήταν κάτι που ήθελε από καιρό ο Πέτρος. Είχε ξεκάθαρη εικόνα του τί θέλει να κάνει και καθώς έχουμε κοινή αντίληψη στα πράγματα μας βγήκε αυτή η συνεργασία με φυσικότητα.

Σαφώς και είχα αγωνία για τη δουλειά, πάντα έχω, αλλά και στα δύο έργα ένιωθα οικεία.

Εξακολουθεί να ισχύει αυτό που λέει ο Τσίρος στο έργο του ότι δηλαδή «οι κοινωνικά αδύναμοι παραβάτες είναι πιο ένοχοι»; Ότι «το μυρμήγκι δικάζεται σαν ελέφαντας»;

Πολλές φορές εξαντλείται η εξουσία, η ισχύς νόμων και κανόνων στον πιο αδύναμο. Διότι ο ισχυρός έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Από το 2008 έως τώρα μπορεί να έχουν μεσολαβήσει 15 χρόνια όμως δεν έχει αλλάξει κάτι. Η απαξίωση της Δικαιοσύνης, της απόδοσης της είναι αδιανόητη. Και μόνον ο χρόνος που απαιτείται, οι εργατοώρες που χάνονται από το έλλειμα άμεσης απονομής Δικαιοσύνης είναι σα να μην υπάρχει τιμωρία. Αυτή την αίσθηση έχει πολύς κόσμος. Και επιβαρύνεται η ψυχολογία του. Αισθάνεται απόγνωση ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.

Με άλλη ανάγνωση, αυτή η άτυπη ατιμωρησία αποτελεί πρόβλημα για την κοινωνία. Άνθρωποι με παραβατική συμπεριφορά γνωρίζουν την αδυναμία του συστήματος και συνεχίζουν την έκνομη δραστηριότητά τους. Γνωρίζουν ότι δεν θα τους κάνει κανείς κάτι.

Στη μεταφορά του «Τέλειοι ξένοι» σε ποιο σημείο διαφοροποιηθήκατε με τον Πέτρο Λαγούτη από τη γραμμή του Τζενοβέζε;

Δεν πειράξαμε τίποτα και η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μια πολλή καλή απόδοση. Είχε για μένα και τον Πέτρο ένα ενδιαφέρον η σύμπραξη στη σκηνοθεσία. Εκείνος είχε δει την ταινία, εγώ όχι. Υπήρχαν δύο γνώμες και κοινή επιθυμία να μεταφέρουμε το έργο έτσι ακριβώς όπως είναι.

Γιατί;

Διότι είναι σύγχρονο. Το κινητό είναι το «μαύρο κουτί» της ζωής μας. Εκεί μέσα είναι καταχωρημένα τα πάντα. Κρύβει την προέκταση της σκέψης μας.

Με έναν τρόπο το έργο δείχνει πως η σκέψη μας, η προέκταση της, έχει βρει διέξοδο, ένα πεδίο εφαρμογής.

Η αποχή από τη σκηνή ως ηθοποιός σας έκανε να ζηλέψετε επειδή δεν είστε εκεί πάνω;

Καθόλου. Ίσα ίσα με βοήθησε να δω, να αντιληφθώ να κατανοήσω πράγματα, τεχνικά και πρακτικά τα οποία επι σκηνής πάνω στη δράση δεν τα είχα καταλάβει. Κατανόησα, αιτιολόγησα υποδείξεις, επισημάνσεις, παρατηρήσεις που μού είχαν κάνει στο παρελθόν σκηνοθέτες και τότε με έκαναν να σκέφτομαι «γιατί το λέει αυτό». Με βοήθησε.

Χάρηκα τη δουλειά, όπως και στα «Τέσσερα μάτια», διότι μ’ αρέσει η αίσθηση της ομάδας. Με έναν τρόπο όλοι δίνουν το καλύτερο και ο σκηνοθέτης το συντονίζει.

Ο Κρόνενμπεργκ στην ταινία του θέτει ως προβληματισμό την… άπονη ζωή. Είναι εφικτό να «μετρηθεί» η ζωή δίχως πόνο, έχει νόημα;

Είναι πολύ συμβατικό το γεγονός ότι στην ηλικία του κάνει ταινίες, αυτός ο αντισυμβατικός δημιουργούς. Και κάνει ταινίες με πίστη σε αυτό που έρχεται. Εν προκειμένω στην ελευθερία των δικαιωμάτων , ιδίως στο σώμα μας. Θέτοντας ζητήματα και για το περιβάλλον. Σε αυτό που είμαστε ενταγμένοι και υπάρχουμε. Η ταινία του είναι μια φωνή, ένα καμπανάκι κινδύνου.

Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς πόνο. Όπως επίσης δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς το θάνατο. Είναι ένα κίνητρο, ίσως, ένας λόγος για να κάνει κάποιος κάτι.

Η συνεργασία σας αυτή ασκεί επίδραση ακόμα και τώρα; Τί θυμάστε έντονα;

Αναμφισβήτητα είναι εμπειρία η συνεργασία με έναν σκηνοθέτη όπως ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Είναι ευγενής, συγκεντρωμένος στη δουλειά του, ξέρει τί θέλει ακριβώς να κάνει και τί να πάρει από τον ηθοποιό. Αυτό που θα θυμάμαι είναι πως με αγκάλιασε και μου είπε «είσαι εξαιρετικός». Σάστισα. Με συγκίνησε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αισθάνομαι ευτυχής και τυχερός για τη συνεργασία με έναν σημαντικό σκηνοθέτη.

Υπήρξατε για ένα διάστημα πρόεδρος στο ΣΕΗ. Οι κινητοποιήσεις ηθοποιών και άλλων καλλιτεχνών εκτιμάτε ότι θα έχουν αποτέλεσμα;

Ως πρόεδρος στο ΣΕΗ έμεινα για μόλις δύο μήνες. Τα κομματικά ήταν πολύ έντονα τότε και αποχώρησα. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι. Άλλο η κομματική γραμμή, άλλο τα συμφέροντα του κλάδου. Αυτά πρέπει να είναι το μέλημα. Το ζητούμενο.

Δεν ξέρω τί θα γίνει εν τέλει, δεν τρέφω ελπίδες ότι θα αλλάξει κάτι αλλά τουλάχιστον με τις κινητοποιήσεις ακούστηκε η «φωνή» μας. Αγνοήθηκαν για μια ακόμα φορά αιτήματα του κλάδου μας. Αλλιώς δεν θα είχαμε βγει στους δρόμους.

Το ΠΔ πλήττει κυρίως τους νέους σπουδαστές, εκείνους που έχουν αποφοιτήσει πρόσφατα. Αφορά τουλάχιστον μια γενιά ανθρώπων. Η αντιμετώπιση του ζητήματος δείχνει προχειρότητα και ότι τουλάχιστον οι παραστασιακές τέχνες, δεν αφορούν την κυβέρνηση. Το βιώσαμε και με την αντιμετώπιση του κλάδου στην περίοδο της πανδημίας, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Ο κλάδος μας είναι αξιωμένος στο χειρότερο βαθμό.

Το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζονται τριετείς σπουδές, επένδυση σε κόπο, χρόνο, χρήμα, είναι τραγικό για έναν νέο.

Ακόμα και το ΕΚΟΜΕ για την οπτικοακουστική παραγωγή και βιομηχανία έγινε με σκοπό να υπάρχουν κίνητρα για επενδύσεις από το εξωτερικό στην Ελλάδα.

Info

«Αυτή η νύχτα μένει», 22.50 Πέμπτη- Παρασκευή, Alpha

«Τέλειοι ξένοι», θέατρο Αθηνά (Δεριγνύ 10 & Πατησίων, τηλ 210.8237.330)

Διαβάστε επίσης:

Στους «Πρωταγωνιστές» απόψε ο Μητσοτάκης – Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του μετά τα Τέμπη (Video)

Σασμός – Spoiler: Εκτός ορίων η Μαρίνα – Απειλεί με όπλο τον Ευθύμη (Video)

MasterChef: Ο Μπέλλος επιστρέφει, ο Ηλίας… ξενερώνει και το twitter ανυπομονεί! (videos)