Γιατί δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ

Η πολιτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται, με το πέρασμα του χρόνου σε βασικό παράγοντα που προσδιορίζει τις πολιτικές εξελίξεις.

Σε μια περίοδο όπου οι αλλεπάλληλες κρίσεις θα έπρεπε, θεωρητικά, να έχουν φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την κυβέρνηση, αυτό που καταγράφεται είναι η δημοσκοπική και πολιτική κάμψη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα γιατί καταλήγει ο ΣΥΡΙΖΑ

να πληρώνει το κόστος της κρίσης σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παίρνει ρίσκα και να δέχεται μεγάλες πιέσεις.

Γενική τάση

Κατά την άποψή μου ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει μια γενικότερη τάση αποδυνάμωσης της ευρωαριστεράς. Η μεγάλη ήττα των Podemos στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης που οδήγησε στην παραίτηση του Πάμπλο Ιγκλέσιας, η υποχώρηση των δυνάμεων του ΑΚΕΛ στις βουλευτικές εκλογές της Κύπρου και η πτώση κατά 33% του εκλογικού ποσοστού της γερμανικής Αριστεράς στις εκλογές για την ανάδειξη του κοινοβουλίου στο κρατίδιο της Σαξωνίας-Άνχαλτ, επιβεβαιώνουν τη συρρίκνωση της ευρωαριστεράς.

Παρατηρήθηκε στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 και φαίνεται να ενισχύεται.

Από το ΣΥΡΙΖΑ Podemos Venceremos του 2014 έχουμε περάσει σε μία γενική συμπίεση των ποσοστών των κομμάτων της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το κυβερνητικό παρελθόν

Ο δεύτερος παράγοντας που εξηγεί τη δημοσκοπική πολιτική καχεξία του ΣΥΡΙΖΑ είναι το κυβερνητικό του παρελθόν.

Πληρώνει ακόμη την κρίση του 2015, η οποία έφερε ένα αχρείαστο μνημόνιο και μία χαμένη τριετία (2015 – 2017) η οποία ήτανε εξαιρετικά δημιουργική για τις άλλες οικονομίες της ευρωζώνης. Καταγράφηκαν αναπτυξιακές επιδόσεις 8%-14% για Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία με την Ελλάδα να μένει στάσιμη σε μνημονιακές συνθήκες.

Οι περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι έχουμε μπροστά μας μία περίοδο δυναμικής οικονομικής ανάπτυξης μέχρι τα τέλη του 2026, με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και πως ο Μητσοτάκης έχει το απόλυτο πλεονέκτημα έναντι του Τσίπρα στα οικονομικά, αναπτυξιακά θέματα.

Επομένως είναι λογικό να εμπιστεύονται οι πολίτες τη Νέα Δημοκρατία πολύ περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα που διαμορφώνουν την καθημερινότητα και το βιοτικό της επίπεδο.

Εσωτερικές διαφωνίες

Ο τρίτος βασικός παράγοντας που στέκεται εμπόδιο στην «θεραπεία αντιπολίτευσης» που έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι διαφωνίες που εκφράζονται στο εσωτερικό του.

Ο κομματικός μηχανισμός ελέγχεται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ του 4% ενώ η εκλογική του βάση στηρίζεται κυρίως σε κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που είχαν εμπιστευτεί κατά το παρελθόν το ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη επενδύουν σε μία ιδιαίτερα σκληρή αντιπολίτευση που δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και σε μία πόλωση που αφήνει αδιάφορη την ευρύτερη κοινή γνώμη.

Η γενική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενός κόμματος που έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις και αντιμετωπίζει ολοένα μεγαλύτερα προβλήματα. Ακόμη και η προσωπική ακτινοβολία του Τσίπρα περιορίζεται σταδιακά καθώς οι περισσότεροι πολίτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι δέσμιος του προβληματικού συστήματος που δημιούργησε.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει να στηρίζει την κυριαρχία Μητσοτάκη και Νέας Δημοκρατίας.