Έξω από το κάδρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης η εξωτερική πολιτική της χώρας

Οι σωστές επιλογές του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη επέτυχαν εκτόνωση των εξωτερικών εντάσεων, με αποτέλεσμα η συζήτηση να επικεντρωθεί στις απαιτήσεις της προεκλογικής περιόδου. Οι ανάγκες των πολιτών αυξάνουν πιεστικά τα ερωτήματα που τίθενται στους πολιτικούς αναζητώντας απαντήσεις, που διαβεβαιώνουν κάθε οικογενειάρχη ότι υπάρχουν επεξεργασμένες προτάσεις από τα επιτελεία των κομμάτων, ώστε να αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά οι καθημερινές αγωνίες του πολίτη.

Η εκτόνωση των πιέσεων, που αφορούν στην εξωτερική

πολιτική, συμβάλλει ουσιαστικά στην εξέλιξη της συνολικής πολιτικής συζήτησης στο εσωτερικό της χώρας και επιτρέπει να αντιληφθούμε ορθότερα την εικόνα του διεθνούς περιβάλλοντος και τον τρόπο που διαμορφώνεται η συζήτηση μεταξύ των κρατών.

Τη στιγμή που η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως αξιόπιστος και συνεπής συνομιλητής από την Ε.Ε., τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, αλλά και την Τουρκία, η Άγκυρα υφίσταται διεθνή πίεση για κάθε επιλογή της. Η Ουάσιγκτον αδιάκοπα απαιτεί προσαρμογή της Τουρκίας στις προβλέψεις των διμερών τους αλλά και των συμμαχικών υποχρεώσεων.

Ο κ. Ερντογάν υπό την πίεση των γεγονότων επιτίθεται με άκομψο ύφος στον κυριότερο σύμμαχο και εταίρο του. Την ίδια στιγμή η Ρωσία φροντίζει να αναδεικνύει με δημοσιεύματα και δηλώσεις την αυξανόμενη εξάρτηση της Άγκυρας από τις γεωστρατηγικές πολιτικές της Μόσχας.

Προκειμένου να μετριάσει ο κ. Ερντογάν τη ρωσική συνεχή πίεση που τον εκθέτει, συνεργάζεται συνεπέστατα με μυστικές υπηρεσίες συμμαχικών και φιλικών κρατών για την εξάρθρωση πυρήνων τρομοκρατίας που σχεδιάζουν επιθέσεις σε χώρες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Η Άγκυρα, επιθυμώντας να διασκεδάσει τη δυσαρέσκεια των παραδοσιακών της συμμάχων, επισημαίνει ότι οι τρομοκράτες και οι πυρήνες τους που εντοπίζονται στην Τουρκία κατευθύνονται από το Ιράν και τους φρουρούς της Επανάστασης.

Στην εποχή μας οι συνεργαζόμενες υπηρεσίες πληροφοριών διαμορφώνουν και πολιτικές αποφάσεις των συμμάχων, όμως η προηγηθείσα μακροχρόνια επιλογή της Τουρκίας να ανέχεται και να στηρίζει ακρότατες συμπεριφορές δεν επιτρέπει ακόμα στην Άγκυρα να ωφεληθεί από την πρόσφατη επιλογή αλλαγής της πολιτικής της συμπεριφοράς.

Ύφεση στα ελληνοτουρκικά

Οι απαιτήσεις της πολιτικής επιβάλλουν κινήσεις άμεσες και ουσιαστικές, που σηματοδοτούν νέες πολιτικές επιλογές, όπως οι κινήσεις που υιοθετήθηκαν από Αθήνα και Άγκυρα με αποτέλεσμα να βελτιωθούν οι μεταξύ τους όροι επικοινωνίας.

Η τουρκική αντιπολίτευση, αντιλαμβανόμενη τις στοχεύσεις των διεθνών πιέσεων, για πρώτη φορά μίλησε δημόσια για την ανάγκη ο τουρκικός στρατός να ελέγξει άμεσα τα νότια σύνορα της χώρας. Η δήλωση του υποψήφιου προέδρου από την πλευρά της συνεργαζόμενης αντιπολίτευσης δείχνει το σοβαρό πρόβλημα στη φύλαξη των συνόρων, που υφίσταται μεταξύ στρατού και στρατοχωροφυλακής, την οποία ευνοεί το καθεστώς Ερντογάν.

Επίσης η αναφορά σε μετανάστες που φθάνουν ελεύθερα στην Τουρκία, από χώρες που βαρύνονται με αποδεδειγμένη αδυναμία ελέγχου τρομοκρατικών ομάδων, επαναφέρει στη διεθνή συζήτηση την ελληνική διαχρονική απαίτηση επιβολής από την Άγκυρα αυστηρών διαδικασιών εισόδου στη χώρα και σε ταξιδιώτες που προέρχονται από ισλαμικά κράτη.

Την ώρα που συμβαίνουν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις διεθνώς, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας, διαμορφωτές κοινής γνώμης στη χώρα μας, αδόκιμα κατά την προσωπική μου ανάγνωση, επιχειρούν να αναδείξουν πρόβλημα μεταξύ Λευκωσίας και Αθήνας, με αφορμή την υποστήριξη της Ελλάδας στην υποψηφιότητας της Τουρκίας για τη θέση του Γενικού Γραμματέα στον ΙΜΟ.

Ούτε η ήρεμη τοποθέτηση της Λευκωσίας δεν στάθηκε ικανή να ικανοποιήσει τις ανησυχίες όλων των αναλυτών και διαμορφωτών κοινής γνώμης, που μονίμως αρέσκονται να αναδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις σημαντικών πολιτικών και διεθνών επιλογών, χωρίς να δύνανται να αξιολογήσουν συνδυαστικά τον τρόπο που διαμορφώνεται η εξωτερική πολιτική, αλλά και την επιρροή της στην εσωτερική πολιτική της χώρας.

Αθήνα και Λευκωσία

Οι διαφοροποιήσεις επισυμβαίνουν στις επιλογές των κυβερνήσεων, ακόμη και αυτών που συνδέονται στενά μεταξύ τους, όπως η Αθήνα με τη Λευκωσία.

Η διαφορετική αντιμετώπιση θεμάτων πολιτικής δεν θεωρείται καταστροφική για την ακλόνητη σχέση Αθήνας – Λευκωσίας, που προσδιορίζεται από σημαντικές αποφάσεις και τα κοινά συμφέροντα στην περιοχή.

Η πολιτική είναι μία δυναμική πραγματικότητα και συνεπώς τίποτε δεν μπορεί να αναλύεται με αξιωματική διάθεση.

Η απόφαση της Λευκωσίας να επιδιώξει επιμόνως επανέναρξη των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού, προτάσσοντας την ευρωπαϊκή πραγματικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, διαφοροποιείται από τη διεθνή άποψη που προκρίνει λύση του Κυπριακού μόνο από τον ΟΗΕ.

Όμως διαβάζοντας προσεκτικά τη δήλωση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών μετά την τριμερή συνάντηση Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ (Λευκωσία, 31.3.2023) διαπιστώνουμε ότι υπογραμμίζεται από τον κ. Δένδια η δέσμευση της Ελλάδας να στηρίζει την επίλυση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας στον ΟΗΕ, αλλά προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου, όπως υπογραμμίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου.

Αναλύοντας τη θετική δήλωση, που αφορά στη λύση του Κυπριακού, αν επιλέξουμε να διαχειριστούμε την ενεργό και απαιτητική πολιτική που διαμορφώνεται μέσα από τη στενή ερμηνεία των κειμένων, τότε θα εγκλωβισθούμε σε λαβύρινθο παρερμηνειών.

Επειδή όμως η επιδίωξη των σωστών αναλυτών οφείλει να επικεντρώνεται στη σύνθεση των γεγονότων και των πρακτικών, συμβάλλοντας στην ανάδειξη των θετικών αποτελεσμάτων που διαμορφώνονται ακόμα και από δύσκολες συγκλίσεις, μάλλον σε εσφαλμένες κατευθύνσεις προσπαθεί να οδηγήσει την κοινή γνώμη κάθε στείρα τοποθέτηση, είτε προέρχεται από πολιτική ενημέρωση είτε αναπτύσσεται πρωτόλεια από τον αναλυτή.

Δήθεν αυτομαστίγωμα…

Πολιτικοί και διαμορφωτές κοινής γνώμης έχουν πολύ πυκνές συναντήσεις με την ευκαιρία της προεκλογικής περιόδου.

Στις κοινωνικές συναντήσεις, περιορισμένης σύνθεσης, πολιτικοί που επιδιώκουν να επανεκλεγούν με το κόμμα της κυβέρνησης, διεκδικώντας και υπουργικούς θώκους, παρασύρονται από την αλαζονεία τους σε αντιφατική ανάλυση του κυβερνητικού έργου, αλλά και των φακέλων που χειρίσθηκαν, με πολλά διαπιστωμένα σφάλματα.

Η πολιτική τους επιλογή, κατά τα λεγόμενα των συνδαιτημόνων τους, δεν συνάδει καθόλου με τον ρόλο που τους εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός, τον οποίο αποδέχονται και διατηρούν, παρά τις αντίθετες απόψεις που εκφράζουν ως προς την αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού έργου.

Το δήθεν «αυτομαστίγωμα» που επιχειρούν δεν στρέφεται στα δικά τους έργα, που πλημμελώς υπηρέτησαν, αλλά στο συνολικό κυβερνητικό έργο, στα σφάλματα του επιτελικού κράτους, στις εντολές του πρωθυπουργού, που συνεπής στα πιστεύω του δεν προχώρησε σε πρόωρες εκλογές, παρά τις παροτρύνσεις όλων αυτών που σε κάθε πολιτική δυσκολία κρύβονται, όπως έπραξαν και μετά το δυστύχημα των Τεμπών.

«Nepobabies» και «Ρουσφετολόγου»

Για να χαρακτηρισθεί, αλλά και να περιγραφεί η συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά, προστρέχω και σας καλώ όλους να ανατρέξουμε στην πρόσφατη δήλωση του Χόλιγουντ, που εκφράζει την αγωνία του, επειδή διαπιστώθηκε ότι η προβληματική διαδικτύωση των παιδιών διάσημων ηθοποιών δημιουργεί μία αρρωστημένη κατάσταση στον χώρο του σινεμά. «Nepobabies» αποκαλούνται τα προνομιούχα παιδιά στο Χόλιγουντ και σημαίνει «μωρά του νεποτισμού».

Για τα προνομιούχα παιδιά της δικής μας κοινωνίας επιλέγεται ένας μάλλον πιο δόκιμος όρος, που ανταποκρίνεται απόλυτα στην περιοχή μας.

«Ρουσφετολόγου» είναι το προνομιούχο παιδί, που θεωρεί ότι όλη η κοινωνία οφείλει να ικανοποιεί κάθε επιθυμία απαιτώντας χωρίς την παραμικρή αναστολή ακόμη και τις θέσεις που θα υπηρετήσει, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς ιδιαίτερη αξιολόγηση.

Με δεδομένη, κατά την άποψή τους, την ιδιαιτερότητα της καταγωγής και εκπαιδευτικής προέλευσής τους, θεωρούν ότι δικαιούνται να αναλύουν κατά το δοκούν την πολιτική και τον ρόλο που τους ανέθεσε ο πρωθυπουργός με την υπουργοποίησή τους.

Οι μετέχοντες σε αυτή την κατηγορία πολιτικών θέτουν το προσωπικό συμφέρον υπεράνω κάθε κοινού αγώνα και ασκούν κριτική για το κυβερνητικό έργο με τρόπο που δεν αρμόζει σε υπουργούς.

Η ένταση των ακραίων σχολίων τους, ενδεδυμένα με πολιτική ορθότητα, αναδεικνύεται συνήθως σε σαλόνια που προσκαλούνται και θεωρούνται ιδεολογικά στεγανά και ασφαλή. Βέβαια «μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι» και έτσι παρασυρμένοι από τον οίστρο της πολιτικής τους αλαζονείας λησμονούν ότι στην Ελλάδα τίποτε δεν μένει κρυφό και άγνωστο, με εξαίρεση τη μύηση και τις τελετές στα Ελευσίνια μυστήρια, επειδή ακριβώς είχαν να κάνουν με χθόνιες λατρείες.

Διαβάστε επίσης

Οι υποκλοπές διευρύνουν το χάσμα ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.

ΚΚΕ: Συνεχίζονται τα ανοίγματα με το βλέμμα στην κάλπη της 21ης Μαΐου

Η «Λερναία Ύδρα» της οικονομίας