Ευθυγραμμίζεται το ΔΝΤ

Προσεγγίζει τις εκτιμήσεις ΥΠΟΙΚ και Ε.Ε. για την ελληνική οικονομίαΟΙΚΟΝΟΜΙΑΈντυπη Έκδοση

Για πρώτη φορά στα χρονικά το ΔΝΤ αναθεωρεί την εκτίμησή του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας προς το καλύτερο... Μάλιστα εκτιμά ανάπτυξη 2,4% για τη χώρα μας το 2019 αλλάζοντας την εκτίμηση που είχε κάνει τον Απρίλιο του 2018, όταν έβλεπε ανάπτυξη 1,8%. Σε ό,τι αφορά τον ρυθμό ανάπτυξης το 2018, το Ταμείο υποστηρίζει ότι θα είναι της τάξεως του 2%.

Εδώ αξίζει βέβαια να επισημάνουμε ότι το Ταμείο αναθεωρεί

επί τα χείρω την πρόβλεψή του για την παγκόσμια ανάπτυξη, την οποία πλέον υποβιβάζει από το 3,9% στο 3,7% για την περίοδο 2018-2019, ενώ για την Ευρωζώνη τονίζει ότι θα υποχωρήσει από 2,4% πέρυσι σε 2% φέτος και σε 1,9% το 2019. Τον Απρίλιο το ΔΝΤ προέβλεπε ανάπτυξη 2,4% το 2018 και 2% το 2019.

Για τις ΗΠΑ σημειώνει ότι η ανάπτυξη, τροφοδοτούμενη από το κολοσσιαίο πρόγραμμα φοροαπαλλαγών της κυβέρνησης Τραμπ, θα παραμείνει ισχυρή φέτος, στο 2,9%, όσο δηλαδή προέβλεπε και τον Απρίλιο.

Οι προβλέψεις περιλαμβάνονται στην έκθεση του ΔΝΤ για την Παγκόσμια Οικονομική Προοπτική (World Economic Outlook) που παρουσίασε ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Μορίς Όμπστφελντ στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου του οργανισμού στο Μπαλί της Ινδονησίας.

Οι λοιπές προβλέψεις

Επί της ουσίας το ΔΝΤ «συμβαδίζει» με τις εκτιμήσεις του ελληνικού ΥΠΟΙΚ αναφορικά με τα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη, κάτι που δεν έπραττε στο παρελθόν και αυτό από μόνο συνιστά μια σημαντική αλλαγή. Ως γνωστόν το ΥΠΟΙΚ προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 2,1% το 2018 (2% το ΔΝΤ) και 2,5% το 2019 (2,4% το ΔΝΤ). Ωστόσο, χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου σε ό,τι αφορά την υπογεννητικότητα και τη γήρανση του πληθυσμού.

Για το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας, το ΔΝΤ προβλέπει πως θα διαμορφωθεί στο 0,8% του ΑΕΠ το τρέχον έτος, ενώ για το 2019 διαβλέπει αύξηση εκτιμώντας ότι θα κυμανθεί στο 0,4% του ΑΕΠ.

Επιπλέον η έκθεση του Ταμείου προβλέπει σταδιακή μείωση της ανεργίας. Ειδικότερα υπολογίζει ότι το τρέχον έτος το ποσοστό της ανεργίας θα μειωθεί κατά 1,6% από το 2017 (21,5%) και θα κυμανθεί στο 19,9%, ενώ το 2019 εκτιμά ότι το ποσοστό θα μειωθεί περισσότερο στο 18,1%. Για τον πληθωρισμό, το ΔΝΤ υπολογίζει ότι θα κυμανθεί στο 0,7% για το 2018, ενώ για το 2019 προβλέπει αύξηση στο 1,2%.

Πιο σημαντικό σημείο σύγκλισης όμως είναι ότι το Ταμείο αναθεωρεί προς τα πάνω την πρόβλεψή του και βλέπει ανάπτυξη 1,2% του ΑΕΠ το 2023 αντί 1% στις προβλέψεις που έκανε τον Απρίλιο και αντίστοιχης πρόβλεψης για ανάπτυξη 1,5% του ΑΕΠ που κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Παράλληλα ο διεθνής οργανισμός προβλέπει αύξηση του πληθωρισμού από το 0,8%, που αναμένεται για φέτος, στο 1,2% το 2019 και στο 1,8% το 2023 λόγω της αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης επιχειρήσεων και νοικοκυριών, που θα έρθει ως αποτέλεσα της αντίστοιχης αύξησης της αγοραστικής δύναμης. Ταυτόχρονα φωτογραφίζει αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας προβλέποντας οριακό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Οι μεγάλες καταστροφές

Στην έκθεση γίνεται επίσης ειδική αναφορά στην Ελλάδα, στις ενότητες που εξετάζουν την πτώση του ΑΕΠ σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αλλά και στις δημογραφικές πιέσεις στην οικονομία από τις επιπτώσεις της υπογεννητικότητας.

Όπως σημειώνει η έκθεση, η πρόσφατη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση προκάλεσε μεγάλες μειώσεις στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ ορισμένων χωρών και η ανάκαμψη που ακολούθησε στάθηκε σε πολλές περιπτώσεις ανεπαρκής για την αποκατάσταση του συγκεκριμένου δείκτη. Όπως επισημαίνεται, η μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων τα χρόνια της κρίσης ανήλθε συνολικά στο 26%.

Για το θέμα της υπογεννητικότητας, οι συντάκτες της έκθεσης υπογραμμίζουν ότι σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπέστησαν διπλή ύφεση, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ο δείκτης γεννητικότητας μειώθηκε από το 1,5% το 2008 στο 1,3% το 2016.

Ο συγκεκριμένος δείκτης θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός επειδή το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα χαμηλά ποσοστά γεννητικότητας θα επηρεάσουν μελλοντικά την εισροή εργατικού δυναμικού και έτσι μπορεί να εξασθενίσουν την αναπτυξιακή πορεία μιας οικονομίας σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Σε ειδικό κεφάλαιο πάντως μνημονεύονται 133 χώρες, οι οποίες υπέστησαν πολύ μεγάλη μείωση του ΑΕΠ τους σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Στη λίστα αυτή από την Ε.Ε. συμμετέχει – φυσικά – η Ελλάδα με απώλεια 26% στο ΑΕΠ της, χωρίς να έχει κάποιον πόλεμο, ενταγμένη σε ένα ισχυρό νόμισμα και μόνο λόγω της μακροχρόνιας δημοσιονομικής ανισορροπίας και των δίδυμων ελλειμμάτων. Αυτή τη φορά δεν γίνεται καμία αναφορά σε τυχόν λάθη από το Ταμείο.

● Την ίδια ακριβώς απώλεια στο ΑΕΠ της (26%) είχε και η Αργεντινή κατά την οικονομική κρίση 1980-1990, ενώ η δεύτερη κρίση την περίοδο 1998-2002 μείωσε το ΑΕΠ της χώρας κατά 22%.

● Η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλη απώλεια στο ΑΕΠ της (-33%) ήταν η Κύπρος κατά την περίοδο 1973-1975 λόγω της εισβολής του Αττίλα και της παράνομης κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού.

● Απώλεια 35% του ΑΕΠ της είχε και η Λευκορωσία την περίοδο 1990-1995 μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς.

● Η Ρωσία την περίοδο 1990-1998, για τους ίδιους λόγους με τη Λευκορωσία, κατέγραψε απώλεια 41% στο ΑΕΠ της.

● Τις μεγαλύτερες απώλειες κατέγραψε – περίπου για τους ίδιους λόγους με τις δύο προηγούμενες – η Γεωργία όταν την περίοδο 1990-1994 είχε απώλειες 73% στο ΑΕΠ της.

● Στην ίδια κατηγορία και η Μολδαβία, η οποία έχασε το 41% του ΑΕΠ της την περίοδο 1992-1998.

● Η γειτονική μας Αλβανία έχασε το 41% του ΑΕΠ κατά την πολιτικοοικονομική κρίση της περιόδου 1989-1992.

Στην πλειονότητά τους οι υπόλοιπες χώρες της λίστας είναι χώρες της Αφρικής, της Κεντρικής Ασίας, της Αραβικής Χερσονήσου και της Νότιας Αμερικής, οι οποίες αντιμετώπισαν πολέμους και εμφύλιες διαμάχες κατά τον 20ό αιώνα.

Ωστόσο το ανησυχητικό είναι ότι, σύμφωνα με τους αναλυτές του ΔΝΤ, η μελέτη των 133 κρίσεων δείχνει πως «μεγαλύτερες καθοδικές περίοδοι στην οικονομία δεν ακολουθούνται από περιόδους ισχυρότερης ανάκαμψης». Δηλαδή η άποψη ότι η οικονομία λειτουργεί σαν ελατήριο, το οποίο, όσο βαθύτερη είναι η ύφεση που προηγήθηκε, τόσο περισσότερο εκτινάσσεται όταν βγει από το τούνελ της κρίσης, δεν ισχύει.

Ορατή η δικαίωση των συνταξιούχων για τις περικοπές σύνταξης και δώρου- Ανοίγει ο δρόμος για επιστροφές 4 δισ. ευρώ

Τα πάνω κάτω φέρνει η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που δικαιώνει συνταξιούχο ο οποίος είχε προσφύγει κατά των περικοπών σύνταξης και δώρου που αποφασίστηκαν το 2012, αφού σύμφωνα με νομικούς κύκλους ανοίγει διάπλατα την πόρτα για τη δικαίωση χιλιάδων συνταξιούχων οι οποίοι έχουν καταθέσει παρόμοιες αγωγές.

Ειδικότερα η υπ’ αριθ. 3037/2018 απόφαση έκρινε ότι παρανόμως κόπηκαν τα δώρα κύριας και επικουρικής σύνταξης του νόμου 4093/12, καθώς και η περικοπή στη σύνταξη του νόμου 4093/12 και του 4051/12 και ορίζει ότι ο ΕΦΚΑ και το ΕΤΕΑΕΠ οφείλουν να επιστρέψουν στον ενάγοντα αποζημίωση ύψους 6.689 ευρώ ο ΕΦΚΑ και 4.495 ευρώ το ΕΤΕΑΕΠ (σύνολο 11.184,57 ευρώ).

Η απόφαση υπ. αριθμ. 3037/2018 πατάει στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας τον Ιούνιο του 2015 με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η κατάργηση των δώρων από τις συντάξεις που είχε ψηφιστεί στους μνημονιακούς νόμους 4093 και 4051 του 2012. Ωστόσο η υπόθεση θα κριθεί οριστικά στο Εφετείο, όπου αναμένεται να προσφύγει ο ΕΦΚΑ για να μην πληρώσει το ποσό της πρωτόδικης απόφασης.

Όπως είναι πλέον φυσικό, γίνεται λόγος και για μαζική επιστροφή αναδρομικών σε συνταξιούχους... Ωστόσο οι αγωγές για την κατάργηση των περικοπών στις συντάξεις που προκύπτουν από τους νόμους 4051 (δώρα) και 4093 (αφορά όσους λαμβάνουν αθροιστικά, από κύρια και επικουρική, σύνταξη άνω των 1.000 ευρώ).

Ειδικότερα η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας λέει ότι η διεκδίκηση των παρακρατήσεων μπορεί να γίνει από 10.6.2015 (ημερομηνία έκδοσης της απόφασης) και μετά. Αυτό αποφάσισε η πλειοψηφία των δικαστών του ΣτΕ, ωστόσο υπήρξε και η ισχυρή μειοψηφία που κατεγράφη και ισχυρίστηκε ότι η αναδρομικότητα πρέπει να ισχύει από τον χρόνο ισχύος των νόμων, δηλαδή από το 2012. Σε κάθε περίπτωση πάντως η απόφαση του ΣτΕ, που είναι οριστική και αμετάκλητη, δεν μιλάει για επιστροφή αναδρομικών από το 2012, αλλά από τις 10.6.2015 και εντεύθεν.

Η προσφυγή του συνταξιούχου από τη Θεσσαλονίκη αποτελεί οδηγό για τα «κατώτερα» δικαστήρια. Και με δεδομένο αυτό, η ουσιαστική διαφορά που υπάρχει στην απόφαση του ΣτΕ για την επιστροφή των αναδρομικών, σε σχέση με την «ετυμηγορία» του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, προσδίδει άλλη διάσταση στην υπόθεση. Μάλιστα το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών εντός του ερχόμενου Μαρτίου θα αρχίσει την εκδίκαση εκατοντάδων αγωγών που αφορούν τους νόμους 4051 και 4093 (ως προς τα ποσά) και έχουν κατατεθεί από συνταξιούχους των πρώην ΔΕΚΟ.

Το θέμα που τίθεται είναι αν είναι εφικτή η επιστροφή αναδρομικών σε χιλιάδες συνταξιούχους, τα οποία, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ιθυνόντων του υπουργείου Εργασίας, προσεγγίζουν τα 4 δισ. ευρώ.

ΔΝΤΑΕΠοικονομίαIssue: 2042Issue date: 11-10-2018Has video: Exclude from popular: 0