«Lapis Lazuli»: Ακατέργαστο πέτρωμα του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Όπως σε όλα τα έργα του («Relic», «Τιτάνες», «Ελενίτ»), έτσι και στην καινούργια του δουλειά, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης κινείται στα όρια της περφόρμανς, του χορού και των εικαστικών τεχνών, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός ιδιαίτερου κόσμου με αλλόκοτα ανθρώπινα πλάσματα.

Μόνο που στο «Lapis Lazuli», πέρα από τα στοιχεία του γκροτέσκου, του κωμικού, του εσκεμμένα γελοίου και της μεταμφίεσης, προσθέτει την αίσθηση του τρομακτικού αλλά και κάποιες αναγνωρίσιμες λέξεις που φυτρώνουν αναπάντεχα στο ακαταλαβίστικο λεξιλόγιο των χαρακτήρων του.

Έχοντας ως τίτλο αυτόν τον ημιπολύτιμο λίθο

με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, που αλλάζει τη συμπεριφορά του όταν δέχεται πίεση και έχει εμπνεύσει πλήθος έργων τέχνης (από τη μάσκα του Τουταγχαμών ώς τους αναγεννησιακούς πίνακες του Τιτσιάνο και του νεο-ντανταϊστή καλλιτέχνη Yves Klein), η τωρινή του παράσταση ξεδιπλώνει ένα σουρεαλιστικό, μυστηριώδες περιβάλλον, το οποίο, με κύριο άξονα την υπαρξιακή μας σχέση με τον φόβο, παρωδεί τον τρόμο και αποκαλύπτει την ανθρώπινη γελοιότητα.

Κύριος πρωταγωνιστής είναι ένας λυκάνθρωπος (τον υποδύεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης), ο οποίος τόσο αγωνιά να βρει την πιο ανθρώπινη πλευρά του, που καταφεύγει στο ντιβάνι ενός ψυχιάτρου, ενώ δέχεται ακόμη και τα ηλεκτροσόκ προκειμένου να «θεραπευτεί». Ωστόσο η ζωώδης φύση του επικρατεί και αναγκάζεται να αποδεχτεί τον διχασμό του ανάμεσα στην κοινωνική του υπόσταση και στα πρωτόγονα ένστικτά του.

Από κει και πέρα ακολουθεί μια ετερόκλητη και άναρχη σειρά επεισοδίων, που φέρνουν στο μυαλό τους δράκους της κινεζικής μυθολογίας, τον «Νοσφεράτου» του Μούρναου, τις βουβές καλτ ταινίες τρόμου, το κουκλοθέατρο, το Μαύρο Θέατρο της Πράγας κ.ά.

Ο Λασκαρίδης απεχθάνεται τον ρεαλισμό αλλά και τη σοβαρότητα. Ανασυνθέτει έναν καινούργιο κόσμο, στον οποίο συνυπάρχουν ισότιμα η αληθοφανής πλοκή με την ειρωνεία των μύθων που μας επιβάλλουν, ξεβράζοντας στο τέλος υπαρξιακά ερωτήματα. Και το κάνει με έναν τρόπο λοξό, με αντισυμβατική κινησιολογία, υψηλή αισθητική και άψογη τεχνική.

Ωστόσο στο εξαιρετικά ευφάνταστο «Lapis Lazuli» διακρίνεται μια αδυναμία στη δραματουργία του, μια έλλειψη στόχευσης, που προκαλεί ανεξήγητα κενά, τα οποία δυσχεραίνουν την ερμηνεία του.

Διαβάστε επίσης:

Συναίνεση «κορυφής» στα ελληνοτουρκικά – Οι μυστικές συζητήσεις και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών

«Η Πέτρα και το Αυγό» παρουσιάζεται στην Αθήνα

Φιλοποίμην Φίνος: Αποκαλύφθηκε η προτομή του στο πάρκο του σταθμού Λαρίσης (Photos)