50 χρόνια Hip Hop: Η ρυθμική «βόμβα» που έβαλε το Bronx στα θεμέλια του κόσμου (Videos)

Πέρασαν 50 χρόνια από το 1973, όταν ο Κλάιβ Κάμπελ με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο DJ Kool Herc, και η αδελφή του Cindy, έκαναν ένα πάρτι στον κοινόχρηστο χώρο του συγκροτήματος που έμεναν, στο δυτικό Μπρονξ, της Νέας Υόρκης.

Ο DJ Kool Herc στο πάρτι εκείνο έπαιξε ένα σετ μουσικής που θα έμενε ιστορικό. Χρησιμοποίησε μια τεχνική των Τζαμαϊκανών «selectas», παίζοντας τον ίδιο δίσκο σε δύο πικάπ, ώστε αλλάζοντας από το ένα στο άλλο μπορούσε να απομονώνει και να παίζει το break (το δυνατό ρυθμικό μέρος κάθε τραγουδιού με το χαρακτηριστικό

Το πάρτι αυτό έκτοτε μνημονεύεται σαν το σημείο που γεννήθηκε η μουσική Hip Hop, και το κόλπο με τα πικάπ, που ο ίδιος τότε ονόμασε «Merry Go-Round», και που τώρα είναι παγκόσμια γνωστό σαν «break beat», αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο του Hip Hop και έδωσε έμπνευση σε πολλούς νέους καλλιτέχνες.

Τι είναι όμως το Hip Hop; Ο όρος «hip» είναι συνώνυμος των λέξεων «knowledge», «awareness», «consciousness», ενώ ο όρος «hop» είναι συνώνυμος της λέξης «movement». Έτσι, ο όρος «Hip Hop», σύμφωνα με την ερμηνεία των ίδιων των καλλιτεχνών, σημαίνει: «συνειδητή κίνηση».

Πενήντα χρόνια από τότε, και το Hip Hop είναι δυνατότερο από ποτέ. Στην πραγματικότητα εκθρόνισε όλα τα άλλα είδη μουσικής, το ροκ, την ποπ, την κάουντρι, κλπ., και πλέον είναι το κυρίαρχο είδος μουσικής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

 Πώς, όμως, έγινε αυτό; Και γιατί ειδικά στο πολύπαθο Μπρονξ που το τέλος της δεκαετίας του 1960, το βρήκε χρεωκοπημένο;

Το Μπρονξ ήταν πάντα μια φτωχογειτονιά και δεν υπήρχαν χρήματα για να αγοράζουν τα παιδιά όργανα. Χωρίς μουσικά όργανα, οι ήχοι που θα έφτιαχναν τη μουσική έπρεπε λοιπόν να παραχθούν ή να αντληθούν από το υπάρχον μουσικό υλικό που περιείχαν οι δίσκοι των πατεράδων και των παππούδων τους. Και ευτυχώς υπήρχαν πολλοί και διαφορετικοί δίσκοι στο Μπρονξ, δίσκοι με μουσικές από την Τζαμάϊκα, από τη Λατινική Αμερική, δίσκοι soul, δίσκοι ροκ, δίσκοι τζαζ.

Το ίδιο το περιβάλλον της γειτονιάς, λοιπόν, δημιούργησε αυτό που λέμε την «κουλτούρα του Μπρονξ», η οποία στηρίχθηκε σε τέσσερεις βάσεις, σε τέσσερα στοιχεία:

α) Τους δημιουργικούς DJ’ς (ντισκ τζόκεϊ) που έφτιαχναν τα κομμάτια με τα πικάπ τους,

β) τους «MC’s» ή τους «Rappers» που έπιαναν το μικρόφωνο και πρόσθεταν στίχους και ρίμες πάνω στους διάφορους ρυθμούς,

γ) το graffiti με το οποίο «μεταμόρφωναν» τα εγκαταλειμμένα και διαλυμένα κτίρια,

δ) το χορό του «break dance», δηλαδή το χορευτικό σόλο ξέσπασμα με το οποίο τα μη προνομιούχα παιδιά προσπαθούσαν να «ξεχωρίσουν» είτε ατομικά, είτε φτιάχνοντας ομάδες χορού και συμμετέχοντας σε χορευτικές μονομαχίες που έφερναν στο νικητή δόξα και λίγο χρήμα.

Πολλές ζωές σώθηκαν χάρη στην ενασχόληση με τη μουσική και το χορό. Πολλά παιδιά του Μπρονξ αντί να μπουν σε κάποια εγκληματική συμμορία, είχαν ξαφνικά την ευκαιρία να κάνουν μουσική, να κάνουν μια ομάδα χορού, να εμφανίζονται στα διάφορα κλαμπ και να κερδίζουν έπαθλα, να ζωγραφίζουν τα κτίρια αλλά και τα βαγόνια του τρένου, στέλνοντας το μήνυμά τους σ όλη τη Νέα Υόρκη, κι αργότερα σ’ όλο τον κόσμο.

Για πολλά χρόνια η Hip Hop μουσική δεν παιζόταν από κανένα ραδιόφωνο, κι από κανένα ραδιοφωνικό σταθμό στις ΗΠΑ. Η μουσική αυτή ήταν εξορισμένη από την κυρίαρχη ποπ και ροκ κουλτούρα. Στην αρχή, ακόμα και πολλοί καταξιωμένοι μαύροι καλλιτέχνες την σνόμπαραν ανοιχτά. Την αντιμετώπιζαν ως μουσική του γκέτο, μια παρακατιανή μουσική η οποία δεν ενδιέφερε τις εταιρείες δίσκων. Έτσι, η Hip Hop μουσική στην αρχή φτιαχνόταν σε σπιτικά πρωτόγονα στούντιο, γραφόταν σε κασέτες, και παιζόταν στο δρόμο ή στα πάρτι της γειτονιάς, μέσα από εκείνα τα χαρακτηριστικά ογκώδη «master blasters» (τεράστια διπλά κασετόφωνα) της εποχής εκείνης.

Ένας καλλιτέχνης, που ονομαζόταν Africa Mambata, κάλεσε όλους να συμμετέχουν χορεύοντας στα πάρτι που έπαιζε μουσική, κι έτσι με τον τρόπο του ενοποίησε αυτά τα στοιχεία της Hip Hop μουσικής κουλτούρας. Όταν ενοποιήθηκαν αυτά τα στοιχεία προέκυψε κάτι πολύ δυνατό.

Η μουσική παιζόταν στα πικάπ ενώ τα παιδιά της γειτονιάς χόρευαν, και την ώρα του «break» οι χορευτές έκαναν ένα μεγάλο κύκλο και ένας – ένας έμπαιναν και χόρευαν «break dance» ένα σετ από αριστοτεχνικές φιγούρες που δανείζονταν στοιχεία από διάφορους χορούς, ασκήσεις γυμναστικής εδάφους, κινήσεις πολεμικών τεχνών, ακόμη και καπουέιρα.

Αργότερα, η ύπαρξη του μουσικού τηλεοπτικού καναλιού MTV, θα συνεισέφερε τα μέγιστα παίζοντας τα μουσικά βίντεο των hip hop συγκροτημάτων σε όλο τον κόσμο. Όμως το καθοριστικό βήμα προς την επιτυχία και την καταξίωση ήλθε το 1987, όταν οι Run DMC μαζί με τους Aerosmith συνέδεσαν τo Hip Hop με την ροκ, ερμηνεύοντας μαζί το κομμάτι «Walk This Way» και συμμετέχοντας στο ομώνυμο βίντεο που έγινε αμέσως παγκόσμια επιτυχία. Ξαφνικά τα γκρουπ της Hip Hop άρχισαν να κάνουν συναυλίες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη, και οι θεατές μάθαιναν και τραγουδούσαν μαζί τους στίχους των τραγουδιών, ακόμα κι αν δεν ήξεραν να μιλούν την αγγλική γλώσσα.

Από τη στιγμή εκείνη η Hip Hop μουσική άρχισε να μεγαλώνει, παίρνοντας παγκόσμιο χαρακτήρα και πενήντα χρόνια αργότερα έχει κυριαρχήσει, αφήνοντας πίσω της το ροκ, τη σόουλ, την κάουντρι, και τα μπλουζ. Καταφέρνει δε, να ενσωματώνει στο ρυθμικό της κομμάτι τους στίχους επί μέρους γλωσσών, και να τις οικειοποιείται σαν «λούπες».

Αντιπροσωπεύοντας απόλυτα την αστική κουλτούρα, επιβάλλει ακόμα και στοιχεία μόδας. Για παράδειγμα, οι Run DMC που επανέφεραν τα αθλητικά παπούτσια και πλέον η μόδα των αθλητικών sneakers έσπασε τα αθλητικά στεγανά και έχει γίνει πλέον μια μπίζνα δισεκατομμυρίων δολαρίων, αναγκάζοντας και τους οίκους μόδας (Gucci, Balmain, Balenciaga, Chanel) να ακολουθήσουν. Τρανό παράδειγμα τα παπούτσια «Yeezy», δηλαδή η συνεργασία του «Yee» (Κάνιε Ουέστ) με την Adidas, που έκαναν μεγάλη επιτυχία φέρνοντας δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος παγκοσμίως. Το ίδιο έγινε και με το αθλητικό ντύσιμο, τις φόρμες γυμναστικής κλπ., που πλέον βρίσκονται στους καταλόγους των διάσημων οίκων μόδας, όπως Gucci, Louis Vuitton, κλπ.

Έτσι, το Hip Hop, η μουσική του γκέτο, γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια από τότε που γεννήθηκε.

Στη Νέα Υόρκη, στην γκαλερί Fotografiska New York, εκτίθενται πάνω από 200 ιστορικές φωτογραφίες που απεικονίζουν τους ήρωες του Hip Hop. Η έκθεση συμπληρώνεται με ομιλίες, συζητήσεις, προβολή διαφόρων μικρών φιλμ της εποχής, ενώ θα λειτουργήσει ακόμη και «εργαστήρι χορού».

Την έκθεση έστησαν οι Σάσα Τζένκινς και Σάλι Μπέρμαν, διευθυντής δημιουργικού και διευθυντής φωτογραφίας αντίστοιχα της hip hop εταιρείας δίσκων Mass Appeal.

Εκδηλώσεις και εκθέσεις για τα «50 χρόνια Hip Hop», όμως, γίνονται ή θα γίνουν στις περισσότερες πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου.

Διαβάστε επίσης:

Hikikomori: Η αόρατη φυλακή που κρατά φυλακισμένους 2.000.000 Ιάπωνες (Videos)

Ανδρουλάκης κατά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ με επιστροφή στο… 2010

Εκλογές 2023 – ΠΑΣΟΚ: Οργή για Μητσοτάκη λόγω… fake news