Νέα Γενιά σε κρίση – Ας αλλάξουμε την Ευρώπη!

των Delfina Rossi, Μαρία Πετεινάκη, Markus Drake, Ska Keller, Terry Reintke, Vesna Jusup

Πράσινοι από διάφορες γωνιές της Ευρώπης πήραν την πρωτοβουλία να αρθρογραφήσουν από κοινού για τη νέα γενιά και την κρίση, για το πώς μπορεί να αλλάξει σε προοδευτική και πράσινη κατεύθυνση η Γηραιά Ήπειρος. Ανάμεσα τους και η Ελληνίδα νέα πράσινη, Μαρία Πετεινάκη.

Στο κοινό άρθρο αναλύεται

το πρόβλημα σε όρους ευρωπαϊκής νέας γενιάς και τονίζεται ότι είναι καιρός να διεκδικηθεί εκ νέου η «Ευρώπη για όλους». Αυτό σύμφωνα με τους συνυπογράφοντες το πολιτικό κείμενο θα επιτευχθεί μόνο αν γίνει μια ευρωπαϊκή συμφωνία αρχών βασισμένη σε:

Μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια εκπαίδευσηΜια κοινωνική και οικονομική ΕΕ που λειτουργείΗ πραγματική δημοκρατία τώραΕλευθερία κυκλοφορίας

Διαβάστε το πλήρες κείμενο του άρθρου:

Ποιο είναι το πρόβλημα; Εμείς, οι νέοι στην Ευρώπη, ήμασταν οι πρώτοι που μεγαλώσαμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα απολύτως φυσιολογικό μέρος της ζωής μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μεγαλώσαμε ακούγοντας συζητήσεις για τον πόλεμο και την ειρήνη ή δικτατορίες, και η πτώση του σιδηρούν παραπετάσματος είναι μόνο μια παιδική ανάμνηση. Όταν ο πόλεμος έφτασε στην πόρτα μας, με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αντιταχθήκαμε στον πόλεμο και στις γενοκτονίες, και διαμορφώσαμε τις εξεγέρσεις της νεολαίας που ανέτρεψαν δικτατορίες. Οι γονείς και οι παππούδες μας έθεσαν ως στόχο να «χτίσουν μια ειρηνική Ευρώπη για τα παιδιά τους». Είμαστε τα παιδιά, και εμείς αποφασίζουμε τι θα την κάνουμε: θα χρησιμοποιήσουμε την Ευρώπη για να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, να ευημερήσουμε και για να μην απειλούμαστε πια από τον πόλεμο. Είναι καιρός για μας να διεκδικήσουμε εκ νέου την Ευρώπη. Αλλά ακόμα κι αν εμείς οι νέοι σήμερα έχουμε μεγαλύτερες ελευθερίες από ό,τι ποτέ πριν ως προς το να ταξιδέψουμε, να σπουδάσουμε και να εργαστούμε οπουδήποτε στην Ευρώπη, παρόλο που διασχίζουμε τα σύνορα και για πολλούς από εμάς το μόνο νόμισμα που είχαμε είναι το Ευρώ, είμαστε επίσης εκείνοι που έχουμε ζήσει σε κατάσταση κρίσης για 5 ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχουμε λόγο στην δημιουργία ενός συστήματος που οδήγησε σε αυτή την κρίση. Κατά μέσο όρο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη ανεργία των νέων που μπορούν να θυμηθούν οι γονείς μας, και είμαστε αυτοί που θα πληγούν περισσότερο από τις κοινωνικές, οικολογικές και πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται από τους μεγαλύτερούς μας. Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι νέοι άνθρωποι. Αλλά η κρίση μας έφερε όλους μαζί, σε ένα χάος. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου και του κράτους πρόνοιας, την ανασφάλεια στην αγορά εργασίας και το σύνολο των ρίσκων που

αντιμετωπίζουν οι φτωχοί εργαζόμενοι. Όλο και περισσότερο, η γενιά μας βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αιτία του προβλήματος, και όχι σαν λύση του. Πώς καταλήξαμε εδώ;

Το μοντέλο ειρήνης στην Ευρώπη ήταν και εξακολουθεί να είναι καλή ιδέα, αλλά αυτό δεν είναι πια αρκετό.

Το όραμα ευημερίας της Ευρώπης δεν υπάρχει πλέον. Οι νέοι δεν πιστεύουμε