Γ. Χαραλαμπάκης | Μια ανολοκλήρωτη εξέγερση…

Το κύμα της ελευθεριακότητας, που σάρωσε τις περισσότερες κοινωνίες την δεκαετία του ’60, έφτασε το ’70 στην Ελλάδα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν από τις κορυφές της εποχής αυτής. Ήταν η εκδήλωση της κοινωνικής αντίθεσης ,που γκρέμισε την δικτατορία. Ένα όνειρο, που πραγματοποιήθηκε, αλλά δε ήταν όμως το μόνο.

Όταν ανοίγουμε μια πόρτα προς την ελευθερία, επιδιώκουμε να ανοίξουμε και πολλές άλλες. Έτσι το τέλος των συνταγματαρχών συνέπεσε με πολλά οράματα ταυτόχρονα. Δημοκρατία, ανεξαρτησία, δικαιοσύνη, ποιότητα στην

καθημερινότητα. Όπως και να τα εννοεί ο καθένας, διαπότισαν όλες τις ηλικίες την εποχή εκείνη. Το κατά πόσο έγιναν πράξη δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε και πολύ…

Το «κράτος της Δεξιάς», «τα ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα» ,το σκάνδαλο Κοσκωτά και πιο γενικά , η διάδοση της πρέζας, οι τηλεορασόπληκτοι πολίτες, η τσιμεντοποίηση , η ρύπανση , το άγχος και η ιδιώτευση… δύσκολο ήταν τελικά να φτάσουμε εδώ που φτάσα-με; Στην κοροϊδία των κυβερνώντων μπροστά στα μάτια μας, στο ξεπούλημα, την εξαθλί-ωση και την επιτροπεία. Είναι ειρωνικό αλλά μετά την πτώση της χούντας, τώρα ακολουθεί η εκλογική άνοδος των νεοναζί!

Ο Βολίνσκι, γάλλος γελοιογράφος του Μάη του ’68, είχε πει κάποτε ότι στην εξέγερση του Μάη είχαμε πει ότι είναι μόνο η αρχή , αλλά στη συνέχεια, έγιναν όλα, αντίθετα από αυτά, που θέλαμε.

Δεν μηδενίζω τα πάντα , το γεγονός ότι, επί παραδείγματι, γεννήθηκε το οικολογικό κίνη-μα ως εναλλακτικός δρόμος στον επαναστατικό δογματισμό , είναι μια θετική εξέλιξη , αλλά ως γνωστόν , άλλες απόψεις κυβερνάνε σήμερα.

Ακόμα και επιτυχίες στα μέτρα αυτής της κοινωνίας, όπως η είσοδος στην Ε.Ε. και το κοινό νόμισμα , τελικά πόσο στρεβλά έγιναν… κανείς δεν είχε στόχο την γερμανική Ευρώπη βέβαια.

Αποσβολωμένη η ελληνική κοινωνία αντικρίζει τον εαυτό της αδύναμο να δώσει λύση. Η εξουσία δεν θα μας λυπηθεί , όσο δεν υπάρχει αντίδραση θα μας σέρνει αέναα. Η κρίση δεν μπορεί παρά να ξεπεραστεί από την ίδια την κοινωνία. Κάθε χαρακτήρα κρίσης πρέπει να τον κρίνουμε και να εφαρμόσουμε την αντίστοιχη πρόταση μας . Έχοντας μπροστά τους ανίκανους και ψευδολόγους πολιτικούς, πέρσι οι πλατείες, γέμισαν από το αίτημα για πραγματική δημοκρατία .

Όσο βαθιά είναι η κρίση , τόσο βαθιά πρέπει να βουτήξουμε να βρούμε τα αίτια ,που μας οδήγησαν εδώ . Είναι βασανιστικό όσο και λυτρωτικό όμως.

Ο Γιάννης Χαραλαμπάκης είναι μέλος Γραμματείας Οικολόγων Πρασίνων.