Απόψεις | Το πολιτικό σκηνικό μετά την υπερψήφιση του μνημονίου

Το πολιτικό σκηνικό και ο ρόλος του στο μέλλον της χώρας μετά την υπερψήφιση του νέου μνημονίου

«Πράσινα» και «γαλάζια» κέρδη και ζημιές από τις δεκάδες διαγραφές και τα οδυνηρά μέτρα

Η ψηφοφορία της περασμένης Κυριακής για το νέο μνημόνιο προδιαγράφει ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Οι καινούριες ισορροπίες, ασφαλώς, θα επηρεάσουν κι όλες τις πτυχές της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας. Θα επηρεάσουν, είτε αρνητικά

είτε θετικά, το μέλλον της. Αντίθετα με τις βιαστικές εκτιμήσεις των περισσότερων για μεγαλύτερο αναλογικά τραυματισμό της ΝΔ από την κοινοβουλευτική ψηφοφορία για τη νέα δανειακή σύμβαση και τα επαχθή συνοδευτικά μέτρα, ο Α. Σαμαράς φαίνεται να καθίσταται σταδιακά κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού κι ο ισχυρότερος παράγοντας σταθερότητας στη χώρα!

Διπλό κέρδος, παρά το φαινομενικά βαρύ «τραύμα»

Απόδειξη αποτελεί μια ψύχραιμη ανάλυση κόστους-οφέλους του μέλλοντος που προδιαγράφεται για τους δύο βασικούς σχηματισμούς του μέχρι σήμερα κραταιού δικομματισμού και τους πρωταγωνιστές του. Οι 45 διαγραφές και οι ακόμα 10 ουσιαστικές διαφοροποιήσεις από τις γραμμές των τριών κομμάτων που μέχρι πρότινος συνιστούσαν τον κυβερνητικό συνασπισμό Παπαδήμου, ανοίγουν διάπλατα στον κ. Σαμαρά το δρόμο προς την Πρωθυπουργία, κάτι που μέχρι πρότινος μόνο σίγουρο δεν ήταν, καθώς φαινόταννα εξαρτάται, κυρίως, από τις διαθέσεις του ΠΑΣΟΚ. Με τα νέα δεδομένα, Μ. Βορίδης και Α. Γεωργιάδης δεν έχουν πολλές επιλογές εκτός της ένταξής τους στη ΝΔ. Η πιθανή συγκρότηση, δε, στα δεξιά της ΝΔ αντιμνημονιακού κόμματος από προσωπικούς και πολιτικούς φίλους του κ. Σαμαρά, μάλλον θα ωφελήσει, παρά θα εμποδίσει, την πορεία του προέδρου της ΝΔ προς την εξουσία, αλλά και το σημαντικότερο την εν συνεχεία διαχείρισή της!

Σε περίπτωση μη δημιουργίας ενός τέτοιου πολιτικού φορέα συνομιλητές του Α. Σαμαρά μετά από ένα νικηφόρο αποτέλεσμα, χωρίς αυτοδυναμία, θα είναι ένα ΠΑΣΟΚ που ακόμα και με περιορισμένη εκλογική δύναμη θα θέτει πιθανότατα ως όρο συγκυβέρνησης τη μη «πρωθυπουργοποίηση» Σαμαρά, στηριζόμενο στην αντίστοιχη απαίτηση που ήγειρε πρόσφατα ο τελευταίος για την αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, προκειμένου να στηρίξει έναν, έστω και μεταβατικό κυβερνητικό σχηματισμό διαχείρισης και υπερψήφισης του δεύτερου μνημονίου. Για την αξιοπιστία του Γ. Καρατζαφέρη ως δυνητικού κυβερνητικού εταίρου, μετά την πρόσφατη στάση του απέναντι στην κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι αντιληπτό πως δεν χρειάζονται σχόλια. Η συνεργασία, λοιπόν, σε επίπεδο συγκρότησης κυβέρνησης κεντροδεξιάς συμμαχίας αξιόπιστων και ειλικρινών μεταξύ τους συνομιλητών βοηθά τον πρόεδρο της ΝΔ να κατακτήσει την πρωθυπουργία, ακόμα κι αν δε συμβεί το ίδιο με την αυτοδυναμία – όπως αναμένεται με βάση όλες τις σημερινές βάσιμες υποθέσεις και σενάρια – και παράλληλα διαφαίνεται ότι θα δράσει σταθεροποιητικά στην άσκηση εξουσίας.

Το σημαντικότερο, μια συμπαγής κεντροδεξιά-δεξιά συγκυβέρνηση, με μοναδικό σημείο πολιτικής διαφοράς την αντίδραση του μικρότερο