Απόψεις | Οι πραγματικοί σούπερ ήρωες

Γενικά, προτιμώ να σχολιάζω οτιδήποτε σημαντικό συμβαίνει λίγες ημέρες αργότερα με την ελπίδα να έχει καταλαγιάσει η σκόνη της παραπλάνησης και να έχει ξεθυμάνει το υποστηρικτικό ρεύμα που κινεί τα νήματα του ανεξέλεγκτου ενθουσιασμού, προκειμένου να έχουμε μία πιο αντικειμενική εικόνα για το μέγεθος της επιρρόης του κάθε γεγονότος.

Μετά τη σύντομη εξομολόγηση, νομίζω πως μπορώ να συνεχίσω.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουν ένα πρότυπο, ένα πρόσωπο θαυμασμού στο οποίο θέλουν να μοιάσουν και ελπίζουν να το ξεπεράσουν. Πολλές φορές βέβαια, το πρότυπο αποτελεί απλά πηγή έμπνευσης, σου

δίνει κουράγιο, ελπίδα, σε μετατρέπει σε ενθουσιώδη ον, σε ακούραστο εργάτη του ονείρου σου. Η μορφή του σου προκαλεί δέος, μερικές φορές ανατριχιάζεις από τις φράσεις του, ενώ ποτέ δεν θα μάθεις κάθε πτυχή του της προσωπικότητάς του.

Μικροί θαυμάζαμε τη λεγεώνα των υπερηρώων. Θέλαμε να έχουμε σούπερ δυνάμεις, να σώζουμε τον κόσμο και στο τέλος να κερδίζουμε το καλύτερο κορίτσι, το οποίο φυσικά ήταν η πιο όμορφη του δημοτικού. Στη συνέχεια, κατανοήσαμε οι εξωπραγματικές ικανότητες είναι για τα κόμικς. Οι γονείς αποδείχτηκαν ό,τι κοντινότερο έχουμε σε «ήρωα», όμως λόγω της επανάστασής μας προτιμήσαμε άλλα πρότυπα. Ηγετικές μορφές, σημαντικοί επαναστάτες, άνθρωποι της επικαιρότητας και μεγάλοι πνευματιστές αποτέλεσαν τα πρόσωπα που συγκέντρωσαν τα «πυρά» του θαυμασμού μας.

Ωστόσο, έρχεται η στιγμή που τα γένια μας ξεκινούν να ασπρίζουν, οι «μεγάλοι» ηγέτες αποδεικνύονται μικροί και ο μισθός είναι αρκετά χαμηλότερος από αυτόν που θα επιθυμούσαμε. Τα πρότυπά σου αρχίζουν να απομακρύνονται. Δεν έχουν σχέση με τους σούπερ ήρωες των παιδικών σου χρόνων, δεν σε βοηθούν όταν το έχεις ανάγκη και αν αναφερθούμε στις μορφές εξουσίας, τείνουν να σε περιορίζουν, κυρίως εκβιαστικά.

Κάπου εκεί, ανάμεσα στην απαισιοδοξία, τη χαμένη ελπίδα και τα ξεθωριασμένα ιδανικά, ο μικρόκοσμος της Ελληνικής κοινωνίας «γνώρισε» τους Anonymous. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι, δεν καταλαβαίνουμε πώς λειτουργούν, όμως μας έδωσαν μία μικρή «νίκη» απέναντι σε ένα σύστημα που μας αδικεί.

Οι Anonymous αποτελούν τον ήρωα της παιδικής μας ηλικίας που βρέθηκε μπροστά στο μεσήλικα εαυτό μας για να του υπενθυμίσει κάτι σημαντικό: Πίσω από μία μάσκα, πίσω από μία τρεμάμενη φωνή, πίσω από τη Λεγεώνα των Υπερηρώων που λατρέψαμε μικροί, κρύβονται οι ιδέες, δηλαδή τα πραγματικά πρότυπα που πρέπει να ακολουθούμε. Οι άνθρωποι μπορεί να αποτύχουν στην εκπλήρωσή τους, όμως πάντα θα βρίσκονται εκεί για να δείχνουν το μονοπάτι της επιτυχίας σε αυτούς που τολμούν να τις εφαρμόσουν.