Απόψεις | Μα είναι οι Peppers!

Πάνε δύο μέρες από τη συναυλία των Red Hot Chili Peppers και από τη στιγμή που έφτασα στο σπίτι διαβάζω απόψεις και σχόλια για το ‘μουσικό event της χρονιάς’. Με μεγάλη μου θλίψη διαπιστώνω πως για ακόμα μία φορά, ο Έλληνας ψάχνει λόγους για να φαγωθεί με τα ρούχα του… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Όπως οι περισσότεροι από αυτούς που πήγαν στη συναυλία, έτσι και εγώ περίμενα

να δω live τους Peppers πολλά χρόνια. Ο ενθουσιασμός μου εκείνη την ημέρα ήταν τόσο μεγάλος που δε με άγγιζε τίποτα. Η μέρα περνούσε βασανιστικά αργά, αλλά κάποια στιγμή διαπίστωσα πως είμαι μέσα στο στάδιο και η συναυλία που περίμενα τόοοοοσο καιρό γινόταν η πραγματικότητά μου. Ακούσαμε τη Σάννυ με τη μπάντα της (Sunny Side Of The Razor), όχι με μεγάλη προσοχή ομολογουμένως, αλλά υποθέτω πως για να τους διάλεξε η ομάδα των Peppers κάτι ήξεραν. Στη συνέχεια βγήκαν οι AAAK (As Able As Kane), οι οποίοι -προσωπικά- μου άρεσαν. Βέβαια, μπροστά σε αυτό που θα ακολουθούσε δεν τους δώσαμε και πολλή σημασία (η φάση μου έκανε κάτι σε Slayer και System of A Down το 1998 [αν δεν κάνω λάθος], που πετούσαμε ντομάτες στους SOAD και τώρα τους παρακαλάμε να έρθουν).

Και η μεγάλη (η μέγιστη!) στιγμή έφτασε! Βγαίνουν στη σκηνή οι Peppers! Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή… Ξεκινούν με Monarchy of Roses (το τραγούδι με το οποίο αρχίζουν όλες τις συναυλίες της Παγκόσμιας περιοδίας τους), συνεχίζουν με Dani California, μπλούζα στο κοινό, Can’t Stop, ένας μικρός χαιρετισμός, Scar Tissue, Flea: «You are a Greek God», Look Around, Strip my Mind, Parallel Universe, I Could Have Lied, The Adventures of Rain Dance Maggie, Ι Like Dirt (πού το θυμήθηκαν;), ένα tease του Dosed, Under the Bridge (όπου όλο το στάδιο άναβε αναπτήρες-κινητά για το ρομαντισμό της φάσης), κάπου εδώ νομίζω ήταν και η στιγμή που ο Flea και ο Josh έπαιξαν οι 2 τους κάτι νότες που τελικά ήταν το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας [να ‘ναι καλά ο Ηλίας που το έπιασε πολύ γρήγορα], Higher Ground, Californication (όπου όλο το στάδιο ξανα-άναβε αναπτήρες-κινητά για τον ξανά-ρομαντισμό της φάσης), Goodbye Hooray, By the Way, φεύγουν, φωνάζουμε, κάνουν το αναμενόμενο Encore, βγαίνει ένας γλυκύτατος κύριος (ο κύριος Mauro) και παίζει ένα τυμπανάκι, o Flea περπατάει ανάποδα, ο κουτσός κιθαρίστας επανατοθετείται στην καρεκλίτσα του, βγαίνει ο Αντώνης, παίζουν τα Suck My Kiss (!), Ethiopia, Give It Away, τζαμάρουν λίγο, μας μιλάει ο Flea με πολύ γλυκά λόγια και συγκίνηση στο μάτι, ο Chad κατεβαίνει στο κοινό, μας πετάει τις μπαγκέτες του, φεύγουν, τέλος.

Προσωπικά έμεινα πολύ ικανοποιημένη από τη συναυλία, γιατί είχα δει και είχα διαβάσει για τα live τους τις προηγούμενες μέρες στην Ευρώπη (Γερμανία, Τσεχία, Ρουμανία, Βουλγαρία) και ήξερα τι με περιμένει, δεδομένου ότι ήταν μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ και όχι μια ειδική εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Μου έμεινε μια μικρή πίκρα γιατί δεν άκουσα live το Around the World, αλλά δε βαριέσαι… Άκουσα Suck my Kiss (το οποίο έπαιξαν μόνο στην Κροατία) και Parallel Universe (το οποίο δε