ΥΠΕΡΦΩΤΕΙΝΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ, Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Τα μέτρησαν, τα ξαναμέτρησαν, τίποτα. Τα νετρίνα, σε πείσμα του Αϊνστάιν, εξακολουθούν να αγνοούν τον περίφημο κανόνα ότι τίποτα δεν τρέχει γρηγορότερα από το φως. Τώρα πώς γίνεται και οι επιστήμονες είναι τόσο σίγουροι για τα παντα, ενώ είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε μόνο το 5% του Σύμπαντος κι αυτό με το ζόρι, είναι για ν' αναρωτιέται κανείς. Είναι φυσικό, ως ένα βαθμό, να είναι η επιστήμη συντηρητική και....
δύσκολα μετακινούμενη από τις θέσεις της. Τι γίνεται όμως όταν το Σύμπαν έχει διαφορετική άποψη από εμάς;

Η ύπαρξη υπερφωτεινών ταχυτήτων ήταν κάτι γνωστό εδώ και δεκαετίες, από την στιγμή που το πείραμα Αλεξ.Ομπολένσκυ-Παν.Παππά το 1988 επαλήθευσε παλαιότερα πειράματα των ίδιων ερευνητών και απέδειξε ότι το όριο του Αϊνστάϊν για την ταχύτητα του φωτός δεν ισχύει. Το συγκεκριμένο πείραμα μάλιστα είναι σε θέση να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή στο εργαστήριο, ο δε εξοπλισμός που χρησιμοποιείται δεν ξεπερνάει τα 5.000 ευρώ.

Ολες οι λεπτομέρειες και οι επίσημες δημοσιεύσεις του πειράματος είναι εδώ http://www.papimi.gr/SIGNALS.HTM. Εντυπωσιακές λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το θέμα δημοσιεύονται επίσης στο περιοδικό Τρίτο Μάτι που κυκλοφορεί (τεύχος 194).

Ο εβραϊκής καταγωγής Αϊνστάιν επιβλήθηκε ως ιερή αγελάδα. Κανένας δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει για 100 τουλάχιστον χρόνια. Αν το έκανε θα είχε ως συνέπεια την γελοιοποίηση, τον εξοβελισμό, ακόμα και την δολοφονία. Και όμως. Σύμφωνα με τις σωστές επισημάνσεις του καθηγητή Παν.Παππά, ο Αϊνστάϊν, το ιερό θέσφατο της επιστήμης, δεν μπόρεσε να μπει στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, έγινε μαθηματικός με ιδιαίτερα μαθήματα, πήρε Νόμπελ για το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο το οποίο διδασκόταν στα σχολεία (καλά, θα μου πεις, εδώ πήρε Νόμπελ ειρήνης ο Κίσιγκερ) και χρησιμοποίησε τη θεωρία Λόρεντζ και τις προηγούμενες δημοσιευμένες εργασίες των Μάϊκελσον Μόρλευ καθώς και γνώσεις από τη θέση του ως Διευθυντή του Γραφείου Ευρεσιτεχνιών της Ζυρίχης για να θεμελιώσει τις δικές του θεωρίες ως πρωτότυπες. Η θεωρία της γενικής σχετικότητας δεν έχει καμμιά πρακτική εφαρμογή, πέρα από το να ασχολούνται οι καθηγητές των Πανεπιστημίων και να μην βλέπουν αυτά που πρέπει να δουν... Σύμφωνα με τις θεωρίες του Αϊνστάιν, ο χρόνος και ο χώρος είναι ισοδύναμοι παρά το γεγονός ότι ο χώρος είναι τρισδιάστατος και στατικός ενώ ο χρόνος είναι μη στατικός και μονοδιάστατος (θέμα Διδακτορικής διατριβής Παν Παππά). Η επιβεβαίωση των θεωριών της σχετικότητας προϋποθέτει παρατηρητές που να κινούνται σε σχέση ο ένας με τον άλλον με κλάσμα της ταχύτητος του φωτός, πράγμα που είναι μη επαληθεύσιμο στην πράξη διότι ακόμα και οι αστροναύτες κινούνται με ταχύτητες της τάξεως των 40χμ ανά ώρα. Τέλος, είναι σχεδόν αυτονόητο ότι δεν υπάρχει ενιαία ταχύτητα φωτός αλλά εξαρτάται από την συχνότητα (το χρώμα δηλ.) και την ισχύ του σήματος. Σ 'αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, το c της περίφημης εξίσωσης Ε=m.c2 δεν είναι σταθερό. Να το πούμε απλά, άλλη η ταχύτητα του νερού που ρέει από ένα πεσμένο ποτήρι και άλλη από