Βουλιάζουμε ακούγοντας Κάρμινα Μπουράνα!

Της Σοφίας Βούλτεψη

Αυτές τις μέρες, λόγω της φοβερής και τρομερής επετείου της 3ης Σεπτεμβρίου – επετείου της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και όχι της άλλης – πολλοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τι απέγινε εκείνο το ΠΑΣΟΚ των πρώτων «επαναστατικών» χρόνων, που υποσχόταν να φέρει μαζί του τον λαό στην εξουσία.

Προφανώς παραμένουν ρομαντικοί και δεν θέλουν να αναγνωρίσουν πως στην πραγματικότητα, ο λαός ουδέποτε ήλθε στην εξουσία. Στην εξουσία βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ μόνο του, χωρίς τον λαό, τον....
οποίο απλώς εξαπάτησε και χρησιμοποίησε ως όχημα.

Εκτός και αν η «λαϊκή εξουσία» είναι συνώνυμη των ρουσφετιών και των διορισμών και άλλων αηδιαστικών πρακτικών, που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι.
(Δεν πάει πολύς καιρός από τότε, μόλις το 2003, οι πρωτοκλασάτοι της εποχής καυγάδιζαν για το αν θα γίνουν 30.000 ή περισσότεροι διορισμοί με όχημα την «Ισχυρή Ελλάδα»).

Αυτές τις μέρες, εν μέσω εφιαλτικών χρεών, περιορισμένης χρεοκοπίας, αστοχιών και προβληματισμών της τρόικας, επιχειρείται να δημιουργηθεί μια νέα επαναστατική ατμόσφαιρα.

Το ΠΑΣΟΚ, με μαέστρο τον Μ. Καρχιμάκη οργάνωσε περιφερειακές διασκέψεις σε όλη τη χώρα και σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου, ζει στους ρυθμούς της Εθνικής Συνδιάσκεψης.

Ήταν απαραίτητο; Δεν μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτή την φιέστα; Τι ακριβώς γιορτάζουμε μετά από όλα όσα έχουν συμβεί στη χώρα;

Έχει προηγηθεί η κατάλληλα προετοιμασία: Περιερειακές συνδιασκέψεις, Πολιτικό Συμβούλιο, υπουργικό συμβούλιο με τον κ. Παπανδρέου να μας εξηγεί πως η Εθνική Συνδιάσκεψη γίνεται «για να επιβεβαιώσουμε και να οριοθετήσουμε ξανά και τις αξίες που μας εκφράζουν, τις στοχεύσεις που έχουμε, και την πορεία που ακολουθούμε, αλλά και παράλληλα για να δώσουμε και την οργανωτική ορμή που χρειάζεται».

«Η δική μας Συνδιάσκεψη είναι και αυτή μια μάχη, με ανοιχτές διαδικασίες, παρά τις απειλές που κατά καιρούς είχαμε και τη βία διαφόρων μικρών ομάδων» συμπλήρωσε, για να υπογραμμίσει ότι «η Συνδιάσκεψη πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος του Κινήματος ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια σοβαρή οργανωτική και πολιτική ανάταξη του ΠΑΣΟΚ στην πορεία του προς ένα συνέδριο του κόμματος»!

Πώς μπορεί να λέγονται και να συμβαίνουν αυτά σε μια πτωχευμένη χώρα; Πώς μπορεί κανείς να αγωνίζεται για την επιβίωση του κόμματος την ώρα που κινδυνεύουμε να χάσουμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας;

Πώς είναι δυνατόν να χάνεται χρόνος και φαιά ουσία σε τέτοια φληναφήματα;

«Στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη, οφείλαμε να δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, παραμένει ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, που ξέρει, ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, να συζητά και να παράγει πολιτική. Να αντιμετωπίσουμε το μούδιασμα της οργανωμένης μας βάσης, λόγω των αναγκαίων μέτρων που πήραμε για τη σωτηρία της χώρας. Να κερδίσουμε το στοίχημα της συμμετοχής, ώστε η Συνδιάσκεψη μας να αποτελέσει ένα γεγονός που αφορά στις μαζικές δημοκρατικές και κορυφαίες