Τύψεις

Με κάνεις να νιώθω τύψεις, λένε. Μα γίνεται κάποιος άλλος ναμε κάνει να νιώσω τύψεις; Μου λέει πχ ο γιος μου «με παραμελείς». Αν πράγματιτον παραμελώ θα αισθανθώ τύψεις, αν όχι θα του την πω κιόλας. Αν αισθανθώτύψεις σημαίνει ότι εκείνος μού τις προκάλεσε; Απλά ξέρω ότι κάτι δεν κάνωκαλά, γι' αυτό αισθάνομαι άσχημα.

Θα το πάω κάπου αλλού..
Οι γονείς για να αναλάβουν αυτόν τονρόλο, θεωρούν εαυτούς θεούς. Αυτοί ξέρουν κι επειδή ξέρουν μπορούν να μάθουνκάποιον άλλον, μπορούν να αποκτήσουν έναν μαθητή. Πιστεύοντας αυτό(αναγκαστικά) έχουν τρομερές απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Έτσι, ο γονιός δενμπορεί να έχει νεύρα, αφού είναι θεός. Δεν μπορεί να είναι δυστυχισμένος, αφούείναι θεός. Δεν μπορεί να κάνει λάθος, αφού είναι θεός.

Πρώτα κατέβα από το βάθρο (θα έχεις λιγότερες απαιτήσεις απόεσένα) και μετά άρχισε να φέρεσαι φυσικά.. ήτοι ανθρώπινα.

(Βαρύ το φορτίο σου αδελφέ, τόσα που περνάμε, χαλάρωσε λίγοτο ζωνάρι με το οποίο σε έχεις σφίξει. Τα παιδιά που έζησαν στην κατοχή, δενείχαν τους γονείς τους να βολοδέρνονται κρυφά γιατί δεν κάνει τα παιδιά ναπληγωθούν!!! Τα παιδιά τότε έζησαν την κατοχή. Τελεία.)

Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ. Ξέρω, ξέρω τα λεγόμενα μπορεί, αντί να προάγουν τηφυσικότητα να προάγουν τη γαϊδουριά... Ούτε γαϊδούρι μπορεί να σε κάνει κάποιοςάλλος, μόνο από δική σου επιλογή. Επίσης το κείμενο απευθύνεται σε σκεπτόμενουςενήλικες.