Το ταμπούρλο του Όσκαρ ξαναχτυπά...?

Αυτό που εύλογα μονοπώλησε το ενδιαφέρον τις τελευταίες δυο «Συννεφιασμένες Κυριακές» για το πολιτικό σύστημα, ήταν ο βαθμός και ο χαρακτήρας της αποστασιοποίησης του εκλογικού σώματος. Στην παρούσα συγκυρία το στατιστικό σύνολο «αποχή-άκυρα-λευκά», σε ποσοστά και απόλυτους αριθμούς, θα πρέπει να θεωρηθεί σαν το....
βαρόμετρο της αποξένωσης που αισθάνεται ο έλληνας πολίτης από τις διαδικασίες και την ουσία των αποφάσεων που ενώ αφορούν το παρόν και το μέλλον του συνιστούν στην πραγματικότητα «εισαγόμενη» πολιτική για την οποία δεν είχε δώσει εξαρχής την εντολή του στην κυβέρνηση. Ωστόσο αυτή η πολιτική συνεχίζει να εφαρμόζεται και από την εφαρμογή της το μοναδικό απτό αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι η πτώση του βιοτικού επιπέδου του έλληνα πολίτη χωρίς αυτή να φαίνεται ότι μπορεί να αντισταθμίσει την αυξητική τάση του χρέους και το βάθαιμα της ύφεσης.

Οι όποιες θυσίες απλώς συμβάλλουν στην επιστροφή του μεγαλύτερου δυνατού μέρους των δανειακών υποχρεώσεων για το μεγα