ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΗΜΑ

Απόσπασμα απο την εισαγωγή

......”Κατάντικρυ στην «Αρχή του Οδηγητή» - αυτό τον χυδαίο Γερμανικό Μυστικισμό- αντιπαραθέτουμε την άποψη του ίδιου του Αριστοτέλη για την Εργασία:
« Σχολάζειν Δύνασθαι Καλώς».Η «Κρίση», ανασκοπούμενη γνωσιολογικά, μόνο σαν «διαρκώς υπάρχουσα» μπορεί να νοηθεί. Κατάσταση «μη Κρίσης» ,
άρνησης δηλαδή, εξόδου από το «τούνελ» κτλ, δεν υπάρχει, δεν την.....
ανέχεται καθόλου το Νοείν.
Το να λέμε για παράδειγμα: «Δεν μπορούμε συνέχεια να ζούμε με δανεικά», γίνεται βέβαια αμέσως πιστευτό, από τον κάθε άσχετο, που μπλέκει το «νοικοκυριό» του, κάνοντας αναλογικά σκέψεις για το «νοικοκύρεμα του Κράτους» - βλέπε Μέρκελ - που συνέδεσε τον μηχανισμό εξυγίανσης μιας γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας με τον ανάλογο για ένα Κράτος μέλος της Ένωσης, τέτοιο «μαργαριτάρι» δηλαδή που «εκτόξευσε» δημόσια η Γερμανίδα Καγκελάριος ( macroeconomics = microeconomics ) σπάνια το συναντά κανείς ακόμα και σε γραπτά προπτυχιακών φοιτητών….
Διότι βέβαια σαν «Εμπόριο» σημαίνεται - μετά τον Adam Smith - η δυνατότητα διαρκώς να δανείζεσαι και έντοκα να επιστρέφεις, κρατώντας σαν διάφορο το Κέρδος. Εμπόριο, αλλά και γενικότερα «Επιχειρείν» δεν νοείται δίχως δανεικά, αλλιώς γυρίζουμε στην «λίθινη εποχή» ( πιάσε ρύζι – δώσε λάδι κτλ ) , στην «άγια Φτώχεια» , στην εποχή της ανταλλαγής….
«Ζήσε με Δανεικά ή Πέθανε» ιδού το motto της Παγκοσμιοποίησης.
Η «Κρίση» πρακτικά «αυτο –σκοπείται», αναδιπλώνεται στον εαυτό της . Τείνουμε διαρκώς στο να πιστέψουμε , τον Λόγο τον Αριστερό που κανοναρχεί πως η «Κρίση» επινοήθηκε, έπεται δηλαδή κάθε Πολιτικής, είναι απλά το «μέσον» με μοναδικό σκοπό να καταργηθούν όλα τα εργατικά και κοινωνικά προνόμια , που αποκτήθηκαν με πολυετείς και αιματηρούς Λαϊκούς Αγώνες.
Ο σχολαστικισμός, του «δεν μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε», αυτή η «γοτθική εξυπνάδα» , τα «εκατό τάλιρα του Kant» , που τα ειρωνεύεται διαρκώς ο Hegel στη Λογική Του, καταντούν «γκροτέσκο» ( μα δεν υπάρχει ανεπτυγμένο Έθνος στη Δύση που να μην κάνει το αντίθετο), ανησυχούμε δε σφοδρά καθώς ακούμε να επαναλαμβάνονται από επίσημα χείλη. Όλα θυμίζουν το ανέκδοτο, «πρώτα μάθε να κολυμπάς και μετά μπες στη Θάλασσα»! …
Οι Γερμανοί το εννοούν, «πρώτα μάθε να κολυμπάς» σημαίνει γι’ αυτούς, «πρώτα συμμάζεψε τα δημοσιονομικά σου», το «μετά μπες στη Θάλασσα» πάει να πει «μετά στην Ευρωζώνη», εμείς σαν Ναυτικός Λαός που είμαστε πιστεύουμε «πως κολύμπι μαθαίνεις στη Θάλασσα»…
Κάποιοι ιθύνοντες στην Ένωση, μας είπαν από το Βήμα μάλιστα της Βουλής, πως «τες Κυριακές» , αναγκάστηκαν να κόψουν το ποδόσφαιρο, για να μας «εξυγιάνουν» . Τους απαντούμε, δεν έχουμε καμία απολύτως αντίρρηση να συνεχίσουν τη «μπάλα», παραλείποντας τις άοκνες προσπάθειές τους, κάτι καλύτερο στα σίγουρα θα βγει από αυτό!
Υπάρχουν τελικά δύο ειδών «άδειες τσέπες», του ζητιάνου που τέλειωσαν τα κέρματά του και του Παίχτη ( του Homo Ludens) , που ήλθε γιομάτος δανεικά και τάχασε όλα στο Παιχνίδι για