«ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»

«Συνταγή εξάλειψης»

Επειδή δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην τον απασχολεί το τί θα γίνει με το οικονομικό χρέος της Ελλάδος και το μαύρο μέλλον, που προοιωνίζεται με τέτοιο υπέρογκο χρέος, που συνεχώς θα διογκώνεται, αισθάνομαι την υποχρέωση, σήμερα 10 Μαΐου 2011, με την ευκαιρία της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου μου , να επισημάνω ότι υπάρχει όχι μόνο λύση στο πρόβλημα, αλλά λύσεις.
Όταν όλοι μας βεβαιωθούμε ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα του χρέους, το κλίμα νοσηρότητας, που ....
επικρατεί, λόγω της κακής ψυχολογίας μας, θα εξαφανισθεί και η «καλή ψυχολογία» θα γεμίσει με αισιοδοξία και με ελπίδα όλους μας και θα βελτιώσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, που, σαφέστατα, όπως έχω υπογραμμίσει προηγουμένως, βρίσκεται σε ευθεία αναλογία με την καλή ή κακή ψυχολογία μας.

Λοιπόν.

Τα χρήματα, που χρωστάει η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν και δεν πρόκειται να εξοφληθούν ποτέ. Πότε των ποτών. Ό,τι κόλπα και κολπάκια, ό,τι περικοπές και ό,τι αναπτύξεις και άλλες τέτοιες αηδίες κι αν προτείνουν αρμόδιοι και «αρμόδιοι», ειδικοί και «ειδικοί», «Τρόικες» και Κυβερνήσεις καθώς και τα «παπαγαλάκια» τους, το χρέος είναι αδύνατον να εξοφληθεί. Απόδειξη της ανεπάρκειας όλων αυτών των εμπλεκομένων, που προανέφερα, είναι το ότι αν και στραγγίξανε τον Ελληνικό Λαό, το χρέος μεγάλωσε(!!), ενώ αυτοί όλοι εξακολουθούν θρασύτατα και ανερυθρίαστα να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μήπως, βέβαια, όλο αυτό δεν είναι μία απλή ανεπάρκεια, αλλά ένα ύπουλο σχέδιο; Λέω, μήπως;

Εν πάση περιπτώσει με τέτοιο χρέος και τέτοια τοκοχρεωλύσια, το χρέος συνεχώς θα αυξάνεται, ό,τι μέτρα κι αν ληφθούν. Όλοι αυτοί, που προτείνουν διάφορα μέτρα είναι, τουλάχιστον αστείοι. Είναι σαν να συστήνουν σε μια οικογένεια, που χρωστάει 50 εκατομμύρια €, να κυκλοφορεί με τα πόδια και όχι με το τραμ, ώστε να περισσέψουνε χρήματα για την αποπληρωμή του δανείου, που με τους τόκους και τα επιτόκια συνεχώς θα διογκώνεται. Η υπόθεση αν και είναι για κλάματα σηκώνει πολύ γέλιο.

Γι’ αυτό κάπου, πιο πάνω, έχω εξηγήσει ότι οι Πονηροί θα αναγκασθούν, κάποια στιγμή, να χαρίσουν όλα τα χρέη, αλλοιώς το «σύστημα» τους θα σκάσει.

Μέχρις ότου, όμως, γίνει αυτό και πού, εν τω μεταξύ, κάποιοι «εντεταλμένοι Κυβερνήτες» θα σπεύδουν, ενδεχομένως, να εξοφλούν το χρέος με χρήματα ή με άλλα ανταλλάγματα, εμείς τί κάνουμε;

Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνουνε, πρακτικά, οι όροι αναδιάρθρωση, πτώχευση και επιμήκυνση χρέους.

Όταν κάποιος βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, φωνάζει τους δανειστές και τους λέει: «Κύριοι χρωστάω 100 εκατομμύρια €. Υπάρχουν μόνο 30, θέλετε να πάρετε το 30%, αυτά τα 30 και να κλείσει το θέμα;» Στην «πιάτσα» όταν γίνεται αυτή η πρόταση, πάντα ή σχεδόν πάντα, γίνεται αποδεκτή. Και γίνεται αποδεκτή από τους δανειστές, γιατί γνωρίζουν ότι, αν δεν συμφωνήσουν, τα διαθέσιμα 30 εκατομμύρια συνεχώς θα λιγοστεύουν και μόλις επέλθει , νομοτελειακά, η πτώχευση θα εμφανισθεί στη θέση του πτωχεύσαντος ο «