Το ημερολόγιο ενός φτωχού πλην τίμιου Έλληνα

Αγαπητέ Γιωργάκη,

Θα ήταν αναισθησία εκ μέρους μου, αν έλεγα πως δεν καταλαβαίνω την κακεντρέχεια και τη μνησικακία σου για τον ελληνικό λαό. Αυτός ο λαός είχε το θράσος να μη σε εκλέξει πρωθυπουργό δυο συνεχόμενες φορές και, μάλιστα, τη μία με εξευτελιστικό τρόπο, αναγκάζοντάς σε να ικετεύεις στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, για να μη σε απολύσουν από πρόεδρο, αλλά να σου δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία. Καταλαβαίνω πόσο σε εκνευρίζει το ότι ακόμη και στα 60 σου χρόνια κι ενώ είσαι πρωθυπουργός οι Έλληνες εξακολουθούν να σε αποκαλούν "Γιωργάκη". Καταλαβαίνω, επίσης, πόσο εξοργιστικό είναι για σένα το γεγονός ότι, ενώ έχεις επιβάλει τόσες συμφορές στον ελληνικό λαό, αυτός εξακολουθεί όχι μόνο να......
γελάει με τα στραμπουλήγματα της γλώσσας σου - που στο κάτω - κάτω δεν είναι η μητρική σου, damn it! -, αλλά και να σκαρώνουν ανέκδοτα με σένα πρωταγωνιστή, λες και είσαι ο Τοτός!
Καταλαβαίνω, επίσης, τα ίδια συναισθήματα του αντιπροέδρου σου, του κ. Βενιζέλου, επειδή οι φίλαθλοι - οπαδοί ήθελα να πω - του ΠΑΣΟΚ δεν εξέλεξαν αυτόν πρόεδρο, αλλά ένα Γιωργάκη!

Καταλαβαίνω ότι αυτά τα συναισθήματα πρέπει να ξεσπάσουν κάπου - ελλείψει ψυχοθεραπευτή - και θεωρήσατε κατάλληλο θύμα τον ελληνικό λαό. Είναι και τα μεγάλα αφεντικά που σε πιέζουν συνεχώς, γιατί όση ευσυνειδησία και να δείχνεις στο έργο σου, αποτυγχάνεις συνεχώς. Σε έχουμε βάλει στην πρέσα από τη μια οι Έλληνες που παρά τα όσα τους κάνεις συνεχίζουν να σε γελοιοποιούν και από την άλλοι οι μεγάλοι αφέντες σου που βιάζονται.

Γι' αυτό μήπως πρέπει να λάβεις σοβαρά υπ' όψιν σου ότι σου ανέθεσαν δύσκολο έργο - δύσκολο λαό; Μήπως υπερβάλλεις εαυτόν; Όχι τίποτα άλλο, για σένα το λέω που δεν ξέρεις τη σοφή παροιμία του ελληνικού λαού ότι ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται - η κυβέρνησή σου, μιας και είναι και τα δύο ταυτόχρονα, χαίρεται δυο χρόνια.


Γελοιοποίησες την Ελλάδα και τους Έλληνες - λες και δεν έφτανε το ότι εκλέξαμε εσένα πρωθυπουργό-, περιέκοψες μισθούς και συντάξεις, απέλυσες κόσμο, ξαναέκοψες μισθούς και συντάξεις, υπέγραψες την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, έβαλες μπροστά το ξεπούλημα της περιουσίας του λαού, ξανααπέλυσες κόσμο, ξαναέκοψες μισθούς και συντάξεις, αμόλησες χιλιάδες δυνάμεις ασφαλείας και παρακρατικούς, για να διαλύσεις τις ειρηνικές διαδηλώσεις του κόσμου, αύξησες το ΦΠΑ ακόμη και στα τρόφιμα, γέμισες τους δρόμους των πόλεων με άστεγους, τη στιγμή που οι δικοί σου κάνουν συλλογή σπιτιών, έβαλες φράγματα, για να εμποδίσεις τους Έλληνες να διαμαρτυρηθούν, επέτρεψες στον κάθε γελοίο υπαλληλάκο της ΕΕ να πιάνει στο στόμα του την Ελλάδα. Έφερες το εισόδημα σε επίπεδα εξαθλίωσης και τώρα από τη μια αναγκάζεις τους γονείς να αγοράζουν και τα βιβλία του σχολείου για τα παιδιά τους και από την άλλη φορολογείς ακόμη και το σπιτάκι του κάθε πολίτη, ακόμη κι αν αυτός είναι άνεργος, ή ανάπηρος. Ε, αρκετά! Και για να το καταλάβεις: Enough! Genug!

Και ειλικρινά το λέω για σένα. Επειδή, ξέρεις, πολλο