Το ερώτημα για τη Λιβύη κι ο ζητούμενος τρίτος δρόμος.

Ή αλλιώς... "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα"!

Από την ημέρα που ξεκίνησε το αιματοκύλισμα στη Λιβύη από τον αιμοσταγή δολοφόνο Καντάφι, ομολογώ πως μέσα μου γεννήθηκε το αφελές ερώτημα περί της χρησιμότητας κάποιας επέμβασης της Διεθνούς Κοινότητας στη Λιβύη, για να εμποδιστεί ο Καντάφι να σκοτώνει σωρό χιλιάδες πολίτες της χώρας του επειδή τόλμησαν να εξεγερθούν.
Βέβαια, το αφελές αυτό ερώτημα που......
έκανα στον εαυτό μου αλλά και στους γύρω μου δεν άργησε να απαντηθεί από όλους με μια φωνή: ΟΧΙ, να μην επέμβει η Διεθνής Κοινότητα, διότι ο τρόπος της επέμβασής της είναι πιο δολοφονικός και πιο καταστροφικός και από τα φασιστικά καθεστώτα για τα οποία υποτίθεται πως επεμβαίνει.
Διότι, όποιος συμφωνεί με την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, αυτομάτως συναινεί και με τα κατά καιρούς εγκλήματά του, αυτομάτως βάφει τα νοητά του χέρια με το αίμα των στρατιωτών και των αμάχων του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας κλπ.
Κάθε επέμβαση του ΝΑΤΟ δημιουργεί