Το επικίνδυνο "Ολαντρέου" και η τρομοκρατία των γερόντων

Bούιξε ο τόπος τις τελευταίες ημέρες, ειδικά στα γνωστά άγνωστα κανάλια, αλλά και σε ιστότοπους, λόγω του χαρακτηρισμού του Francois Hollande ως ‘Holland-reou’ από τον υβριστή κ.Τσίπρα, εκφραστή της Δραχμής, πολέμιο της Ευρώπης, και super star δημαγωγό, νικητή των εκλογών της 6ης Μαϊου, και πιθανό φαβορί στις 17 Ιουνίου. Γνωστές προσωπικότητες απο.....
ένα μέρος του σύγχρονου πολιτικού χώρου, βάλθηκαν να καταδικάσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, και να δείξουν στον λαό ποιος πραγματικά είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που κάποιοι ψήφισαν. Ωστόσο, ξέχασαν να λάβουν υπόψιν τους έναν σημαντικό παράγοντα… Ότι ο Έλληνας , πλέον, δεν είναι βλάκας!

Αρκεί να δεί κανείς την δήλωση του κ. Τσίπρα, ΟΛΟΚΛΗΡΗ, και όχι επιλεκτικά ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ, για να καταλάβει το προφανές, ότι αυτός ο άνθρωπος ΔΕΝ πρόσβαλε, ούτε καν επιτέθηκε στον Πρόεδρο της Γαλλίας, απλά υπεννόησε το πλέον λογικό, οτι, δηλαδή, αν ο κ.Hollande δεν τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, θα έχει αντιμέτωπο τον ίδιο του τον λαό, όπως τον είχε και ο κάποτε ομότιμός του, Γ.Α.Παπανδρέου. Σε όποιον κάτσει να ακούσει ήρεμα αυτήν την δήλωση, θα φανεί πολύ λογικό αυτό που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν νομίζω ότι κάποιος νηφάλιος και μη προκατειλημμένος σκεπτόμενος θα έβλεπε πουθενά κάτι το αλαζονικό, ή το υβριστικό, σε αυτά τα λεγόμενα.

Επομένως, εικάζοντας το λογικό, όλος αυτός ο πανικός που προκλήθηκε σε αρχηγούς κομμάτων όπως στην κ. Μπακογιάννη, που με την συνέντευξή της στην ΝΕΤ, με ενέπνευσε να γράψω αυτό το άρθρο (να ‘ναι καλά!), είναι αυθόρμητος; Ή μήπως απροκάλυπτα σκόπιμος;!

Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος, αλαζόνας, άπειρος, ότι έχει ‘καβαλήσει το καλάμι’, και ότι σε μια περίοδο που η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ‘θετικές αλλαγές’ στην Ευρώπη, αυτός γυρνά την πλάτη, πόσο μάλλον επιτίθεται στους συμμάχους μας. Εδώ θα παραθέσω τέσσερις προβληματισμούς μου:

1. Είναι τυχαίο που ο κ. Ολάντ δέχεται μόνο τον ‘εκπρόσωπο του ‘λαού’’ (έτσι μάλλον σκέφτεται να μετονομάσει ο κ.Βενιζέλος το κόμμα του), και κλείνει την πόρτα σε αυτόν που βάσει προγραμματικών δηλώσεων θα μπορούσε να συμπορευτεί μαζί του; Δηλαδή, επιλέγει τον εκπρόσωπο του κόμματος στα ‘χέρια’ του οποίου έσκασε η βόμβα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ετών, και αρνείται τον ‘φρέσκο’, και εως τώρα σχεδόν αδέκαστο ΣΥΡΙΖΑ? Μήπως αυτό θυμίζει την πεποίθηση της Μέρκελ (και της Παπαρήγα, της κυρίας ‘διορθώστε την ψήφο σας’, για όσους ξέρουν) περι ‘σωστών’ επιλογών του λαού? Εγώ προσωπικά, δεν ζήτησα από κανέναν voting lessons!

2. Είναι τυχαίο που ‘ξαφνικά’, ο αυτοδύναμος Σαμαράς θυμήθηκε τους ‘συντρόφους’ του, ή, ακόμη χειρότερα, ότι οι σύντροφοί του, που με τις δικές τους ‘συνιστώσες’ κατηγορούσαν τις πολιτικές ΝΔΣΟΚ, τώρα επανέρχονται στον ‘όροφο’ ρετιρέ της γαλάζιας πολυκατοικίας;

3. Πόσο φιλέλληνας είναι ο Γάλλος Πρόεδρος, αν προϋπόθεση στήριξης της χώρας, απαιτεί φλερτ με συγκεκριμένο κόμμα;

4. Ο πανικός των πολιτικών αρχηγών, αυτό που ονομάζω ‘