Το δημοκρατικό πολίτευμα στην 21 Απριλιου 1967..

" Επεσε όχι σαν ώριμο φρούτο, αλλά σαν σαπισμένο"..

Το 2007 για τα σαράντα χρόνια από το πραξικόπημα ο μακαρίτης αγωνιστής Καρκαγίαννης από τις στήλες της Καθημερινής (29/4/2007):

Το δημοκρατικό πολίτευμα πριν καταλυθεί το 1967 είχε υπονομευθεί πολιτικά

Γράφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης

Αναγνώστης, αφού διάβασε όσα έγραψε ο Τύπος και άκουσε όσα μετέδωσε η τηλεόραση για τα σαράντα χρόνια από το πραξικόπημα του 1967, μου τηλεφώνησε και....
μου είπε περίπου τα εξής:

«Γράφετε για το πραξικόπημα με κάποιο είδος κρυφής και ανομολόγητης νοσταλγίας για τη δυστυχία που μας βρήκε. Οι αναμνήσεις από διώξεις, βασανιστήρια, ξερονήσια, από δίκες και καταδίκες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος από όσα γράφετε. Μετά έρχεται η ίντριγκα του πραξικοπήματος, τα στοιχεία που συνθέτουον τη συνωμοσία των συνταγματαρχών. Πώς πήραν την απόφαση, πώς κινήθηκαν εκείνο το μοιραίο βράδυ, πώς βραχυκύκλωσαν τους στρατηγούς, που και αυτοί ετοίμαζαν το δικό τους πραξικόπημα, και πώς, μέσα σε λίγες ώρες, εξουδετέρωσαν και αιχμαλώτισαν ολόκληρη τη νόμιμη ηγεσία της χώρας, τον βασιλιά, την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλους τους έπιασαν στον ύπνο! Φοβάμαι ότι ένας νεότερος (ίσως το 80% του πληθυσμού είναι “νεότεροι”) θα αισθανόταν θαυμασμό για τους συνταγματάρχες πραξικοπηματίες, για την οργανωτικότητα και την αποφασιστικότητά τους και περιφρόνηση για την τότε πολιτική ηγεσία, η οποία αφέθηκε να πιαστεί στον ύπνο και δεν επιχείρησε καν να υπερασπισθεί το δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο και η ίδια όφειλε την ύπαρξή της.

Δεν αμφισβητώ τα όσα γράφετε. Ηταν τόσα και άλλα τόσα. Ελάχιστα, όμως, ασχοληθήκατε με τα πολιτικά αίτια του πραξικοπήματος. Τι ήταν εκείνο που επέτρεψε στους συνταγματάρχες να οργανωθούν τόσο καλά, να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους και μέσα σε λίγες ώρες να καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα, πιάνοντας στον ύπνο ολόκληρη την πολιτική ηγεσία.»

Λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα έτυχε να πάρω μέρος σε μια σύσκεψη στελεχών στα γραφεία της τότε ΕΔΑ. Πλησίαζαν οι εκλογές και αντικείμενο της σύσκεψης ήταν η οργάνωση του προεκλογικού αγώνα, ώστε η Αριστερά να βγει ενισχυμένη. Θυμάμαι τον εισηγητή (μέλος της ηγεσίας της ΕΔΑ και κρυφά της ηγεσίας του παράνομου ΚΚΕ) να λέει ότι η απειλή προέρχεται από την αριστερή δημαγωγία του Ανδρέα Παπανδρέου που προσπαθούσε να υπερφαλαγγίσει την Αριστερά (το κατόρθωσε αργότερα, μετά τη δικτατορία). Συνεπώς τα προεκλογικά συνθήματα της Αριστεράς θα πρέπει να υπερακοντίζουν εκείνα του Ανδρέα Παπανδρέου προς μια πιο ριζοσπαστική αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.

Μετά την εισήγηση σηκώθηκε ο μακαρίτης Ανδρέας Λεντάκης (ηγετικό στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη και μετά τη δικτατορία, δήμαρχος Υμηττού επί δύο τετραετίες και βουλευτής) και είπε ότι το ερώτημα δεν είναι ποιος θα βγει ενισχυμένος από τις εκλογές, το ερώτημα είναι αν θα φτάσουμε στις εκλογές. Αρκεί να φτάσουμε στις εκλογές και ας τις κερδίσει η ΕΡΕ. Είπ