Τίποτα ωραίο δεν γίνεται χωρίς αίμα, δάκρυα και ιδρώτα

Επιτρέψτε μου να συμετάσχω κι εγώ στον γενικό προβληματισμό για το πώς θα βγούμε πρακτικά από την “τανάλια” της σημερινής κατάστασης.
Βέβαια, επειδή εγώ έχω μηδενικό παρελθόν στα κοινά-κοινοτικά, θα ξεκινήσω από το μηδέν, αλλά και
για άλλον ένα λόγο. Κατά την αντίληψή μου, ζούμε σε μια εποχή αλλαγών, συγκεκριμένα, διάβασης από την έως σήμερα πολιτική κατάσταση σε μια άλλη. Οι πολιτικές ιδεολογίες και όσα επικράτησαν ως αυτονόητα, έχουν αποτύχει να πετύχουν το σκοπό τους, που είναι να εξυπηρετήσουν τους λαούς να ζήσουν όπως επιλέγουν, με κοινές συγκαταβάσεις, κοινές συγκλίσεις, κοινές βασικές αρχές. Πολλές ξεκίνησαν ανθρωποκεντρικές αλλά μετεξελίχτηκαν σε ολιγαρχικές. Άλλες ξεκίνησαν φιλελεύθερες με το πρόσχημα της ανάδειξης και επιβράβευσης των αξίων, αλλά κατέληξαν σε καταπιεστικές απολυταρχικής φύσης σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των αδυνάτων, ή των ηθικών. Για όλα αυτά τα έκτροπα, το αίτιο είναι η έλειψη ηθικής και αλληλεγγύης, ο εγωισμός και η απληστία. Δυστυχώ