Τι θα γίνει αν καταγγείλουμε το Μνημόνιο

20:31 14/5/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Σε μιαν Ελλάδα που τον Οκτώβριο 2009 χρωστούσε 340 δισεκατ. ευρώ, είχε 13% δημοσιονομικό έλλειμμα και 16,5% έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών της, ένας κύριος Γ. Α. Παπανδρέου θέλησε να γίνει πρωθυπουργός διαβεβαιώνοντας τον ελληνικό λαό ότι “λεφτά υπάρχουν” –την ώρα που ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής τόνιζε προς κάθε κατεύθυνση πως, όχι μόνον λεφτά δεν....
υπάρχουν, αλλά η χώρα βρισκόταν σε φάση στάσης πληρωμών, η οποία έπρεπε να

αποφευχθεί. Το 44% των Ελλήνων προτίμησε την σειρήνα του Γ. Α. Παπανδρέου και γύρισε επιδεικτικά την πλάτη στην Νέα Δημοκρατία. Από τότε μέχρι σήμερα, το αν η Ελλάδα υφίσταται οικονομικά, έστω και σε φάση λιτότητας, οφείλεται στην βοήθεια των εταίρων της και στα μνημόνια που έχει υπογράψει. Επίσης, η χώρα έχει υπογράψει μία δανειακή σύμβαση η οποία, αν εφαρμοστεί και συνοδευτεί από μεταρρυθμίσεις, θα φέρει το 2020 την Ελλάδα σε κατάσταση που θα τής δίνει κάθε δυνατότητα να είναι αισιόδοξη για το μέλλον της.

Αν, όμως, υπακούοντας στις σειρήνες των νέων δημαγωγών και ψευδολόγων, η χώρα καταγγείλει αυτά που έχει υπογράψει, η καταστροφή είναι βέβαιη, όπως επισημαίνει η Alpha Bank στην τελευταία έκθεσή της. Δείτε ολόκληρο το κείμενο το οποίο δημοσιεύουμε, καθώς δίνει απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, τα δύο πρώην μεγάλα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας απέτυχαν να εξηγήσουν με αξιοπιστία στο εκλογικό σώμα την αναγκαιότητα της συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ειδικότερα, τα κόμματα αυτά και η Τρόικα απέτυχαν να δώσουν στο εκλογικό σώμα ουσιαστική ελπίδα και προοπτική έγκαιρης εξόδου από την κρίση, παρά τα μεγάλα προβλήματα που έχει επισωρεύσει έως σήμερα η προσαρμογή, με την παρατεταμένη ύφεση, την μεγάλη μείωση των εισοδημάτων, το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Το εκλογικό σώμα, το οποίο υπέστη τις επιπτώσεις της πλήρους ανατροπής των οικονομικών συνθηκών τα τελευταία δύο έτη –αφού θα έπρεπε να προσαρμοσθεί στα δεδομένα μιας οικονομίας με μειωμένο εισόδημα λόγω της ύφεσης κατά 20 δισεκατ. ευρώ περίπου και χωρίς τον καθαρό ξένο δανεισμό, που το 2009 έφθασε τα 35 δισεκατ. ευρώ–, βρέθηκε αντιμέτωπο με παραπλανητικές υποσχέσεις από άλλα κόμματα για άμεσες λύσεις μέσω της κατάργησης του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Επιδιώχθηκε έτσι να δοθεί στο εκλογικό σώμα η εντύπωση ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για την διακοπή της λιτότητας και για επαναφορά μισθών, συντάξεων και της απασχόλησης, ενδεχομένως δε και του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου σε βασικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας, στα επίπεδα και στην κατάσταση τουλάχιστον του 2009, ή και καλύτερα.

Διαβεβαιώσεις, όμως, ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε τις ανωτέρω πολιτικές και να παραμείνουμε ταυτοχρόνως στην Ζώνη του Ευρώ είναι εντελώς παραπλανητικές. Στην πραγματικότητα, η ακύρωση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων και, το σπουδαιότερο, η αντισ

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords