ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Πολλά έχουν ακουστεί προσφάτως, σχετικά με την έννοια του Εθνικισμού αλλά και του πατριωτισμού. Ιδίως τώρα, που το κόμμα της Χρυσής Αυγής εισήλθε στην Βουλή αλλά και στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, αναπτύσσεται έντονα μια ρητορεία υπέρ ή κατά και στο παιχνίδι αυτό μπαίνει και ο όρος «Εθνικισμός».
Η αλήθεια είναι ότι ο Εθνικισμός είναι ένας όρος ο οποίος έχει παρερμηνευτεί και παρανοηθεί, όσο λίγοι στην σημερινή πολιτική φιλολογία. Πάνω σε....
αυτόν τον όρο, ξιφουλκούν οι φιλοπάτριδες και οι αντεθνικές ή εθνομηδενιστικές δυνάμεις, στο πολιτικό προσκήνιο της Ελλάδας.
Οι αρχέγονες ενστικτώδεις ροπές για επιβίωση και επικράτηση των ανθρώπων, απαρχής του είδους μας, είχαν δυο συνιστώσες. Την ατομική επιβίωση του φυσικού μας σώματος και την επιβίωση της κοινότητας-ομάδας η οποία περιέβαλλε και προστάτευε το άτομο, από κάθε είδος κινδύνου που θα μπορούσε να το απειλήσει. Αρχικά λοιπόν, η οικογένεια, δηλαδή οι πρόγονοι και οι απόγονοι, όλοι μαζί, συνέθεσαν την πρώτη μικρή κοινωνία. Την πρώτη ομάδα, που οι ρόλοι κατανέμοντο ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ικανότητες των μελών της, προκειμένου να συλλειτουργήσουν προς κοινό όφελος, αρχικά για την διασφάλιση της επιβίωσης (εξεύρεση τροφής, προστασίας από καιρικές συνθήκες) αλλά και της άμυνας από έξωθεν απειλές (ζώων ή ανθρώπων).
Οι σχέσεις μεταξύ τους, δομήθηκαν με ιεραρχική κλίμακα και με τον αλληλοσεβασμό των ρόλων τους, ως συνεκτική ουσία που θα εξασφάλιζε την συνέχεια της επιβίωσης, της τόσο αναγκαίας κοινότητας-φατρίας. Έτσι τα ήθη, τα έθιμα, η παράδοση, η ιστορία, η γλώσσα και οι συνήθειες της κοινότητας, συγκρότησαν την ταυτότητά της. Η ταυτότητα αυτή της κάθε κοινότητας, την έκανε ιδιαίτερη και ίσως μοναδική, σε σχέση με άλλες όμορες. Έτσι η κάθε κοινότητα αναγκάστηκε να επισφραγίσει την ιδιαιτερότητά της για λόγους αναγνωρισιμότητας από τα ίδια τα μέλη της αλλά και από τους άλλους, τους διαφορετικούς. Η επισφράγιση αυτή πήρε πολλές και ποικίλες μορφές, όπως σύμβολα, λάβαρα και σημαίες, ονομασία της κοινότητος-φυλής, κτλ.
Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε, κάποια στιγμή οι μικρές αυτές κοινότητες-φατρίες, μεγάλωσαν και έγιναν φυλές και αργότερα έθνη. Τα στοιχεία που ένωναν τα μέλη τους, ήταν το όμαιμο, δηλαδή η κοινή καταγωγή-προέλευση (κοινοί πρόγονοι), άρα με το ίδιο γονιδιακό «αίμα», το ομόγλωσσο, δηλαδή η ίδια γλώσσα και η ίδια εθνοτική συνείδηση. Αυτή η τελευταία, αποτελείτο από την κοινή ιστορία, κοινή ιδιαίτερη εθνοτική ηθική, τις κοινές συνήθειες και κοινές πεποιθήσεις.
Η έννοια του Έθνους, παρέχεται από την ανάλυση της ίδιας της λέξης: Έθνος= έθος=συνήθεια. Εξ ου και το έθιμο, δηλαδή η συνηθισμένη συμπεριφορά! Περιγράφει δηλαδή, ακριβώς αυτό που η φατρία (=πατρία =πατρίδα) έχει ως στοιχείο αναγνωρισιμότητας, την δική της «ταυτότητα»!
Η σχέση του ατόμου ως προς το Έθνος του, είναι παρόμοια με αυτήν που έχει με τους άμεσους συγγενείς του, δηλαδή τους γονείς και τα παιδιά του. Και αυτή δεν είναι άλλη, από την ανιδιοτελή αγάπη! Διότι οι πρόγονοι και οι επίγονοι το