ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ!

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Τί μας οδήγησε ως εδώ αδέλφια;

Τι είδους άραγε Εγκέλαδος βρόντηξε και κατάρρευσαν τα πάντα;
Τι έφταιξε; Ποιά κατάρα μας κυνηγάει;
Φταίει η δική μας ...τεμπελιά; Η δική μας...απαξίωση; Οι κομπίνες μας, η....
φοροδιαφυγή μας; Το ξερό μας το κεφάλι;

Βλέποντας πρίν απο λίγο τον Γεώργιο Παπανδρέου να ψελλίζει, με το γνωστό του τρόπο της κλαψας, μερικές κουβέντες τόσο εκτός τόπου και χρόνου, τόσο απίστευτες, τόσο χαμαιρπείς, που δεν είχα το κουράγιο ούτε να θυμώσω... Να πώ οτι τον λυπάμαι; Θα ναι ψέμμα! Να πώ οτι θέλω να τον...πλακώσω στο ξύλο; Θαναι σαν να ...δέρνω εκκλησία! Περιφρόνηση ίσως και αφάνταστη πίκρα και ντροπή... Ντροπή για έναν...»ηγέτη» που δεν δίστασε να συμπαρασύρει στον όλεθρο έναν ολόκληρο λαό, με τη λυποψυχία του, τη δειλία του, την αμετροέπιά του, το ψέμμα του, τη φυγοπονία του... Για πρώτη φορά στη μακραίωνη Ιστορία μας, είχαμε τη κατάρα να έχουμε ως ...ηγέτη μας έναν τέτοιον άνθρωπο! Ενας άνθρωπος που αποδείχτηκε τόσο μικρός, τόσο λίγος, πάρα πολύ λίγος για έναν τέτοιο λαό!

Πως φτάσαμε λοιπόν ως εδώ; Εξ αιτίας του; Μόνο;

Οχι αδέρφια και κακά τα ψέμματα! Η μάλλον, τέρμα τα ψέμματα! Να λέμε την αλήθεια στους εαυτούς μας... Δεν αρκεί μόνο να τρέχουμε όλοι στις πλατείες και να φωνάζουμε για τα (δίκαια) αιτήματά μας...Πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας ως λαός...

Τι μας οδήγησε ως εδώ αδέλφια! Τι μας οδήγησε στο σημείο να ...κρεμόμαστε απο την...υπεύθυνη ή όχι πολιτική των ...Παπανδρέου, Πάγκαλου, Καστανίδη, Παπακων/νου, Νταλάρα, Χρυσοχοιδη, Διαμαντοπούλου, Δρούτσα και των λοιπών...πρωταγωνιστών...Πώς καταντήσαμε ΕΜΕΙΣ, οι γόνοι του ένδοξου εκείνου Γένους των Ελλήνων του Αριστοτέλη, του αλέξανδρου, του Περικλή, του Λεωνίδα, του Κολοκοτρώνη, του Κων/νου Παλαιολόγου...

Φταίνε μόνο αυτοί λοιπόν;

Κάποτε κάποιος είπε «Η κάθε χώρα, ο κάθε λαός, έχει τους ηγέτες που του αξίζουν» Εμείς; Τα τελευταία 150 χρόνια, είχαμε άραγες ποτέ τους ηγέτες που μας άξιζαν;

Απάντηση: Ναί! Τους είχαμε! Μόνο που ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΧΕΡΙΟΥ και πολλές φορές τους φερθήκαμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, με τον ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ!

Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε, ο Δημήτρης Καλλεργης επίσης, ο Ζηνόβιος Βάλβης πέθανε πάμφτωχος απο τη...πείνα, ο Βενιζέλος λοιδωρήθηκε και εξευτελίστηκε, πεθαίνοντας εξόριστος στο Παρίσι, ο Καραμανλής επίσης αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι (πρίν τη Χούντα), ο Ιων Δραγούμης εκτελέστηκε πρόωρα... Τι άλλο να πεί κανείς... Η Ιστορία, αυτή η «μεγάλη Κυρία» που ορίζει τις τύχες μας, τα γράφει όλα στα κιτάπια της και μας τα χαρίζει για να θυμόμαστε... Πόση όμως μνήμη και προπάτων, Γνώση, μπορεί να έχει ένας λαός που απο πάντοτε μάθαινε να μην της δίνει σημασία;

Απο την εποχή του '36 ως τα 1981, ο Λαός είχε ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ, το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ! Που με πιο πολλά λόγια σήμαινε την καλυτέρευση του βιοτικού του επιπέδου, την Ανάπτυξη, την Αληθινή Δημοκρατία, την Κοιν