Τέσσερις κηδείες και ένας γάμος

Η πρώτη κηδεία ήταν του σοσιαλισμού. Επειδή ακριβώς το είπαν σοσιαλισμό και όχι ‘κοινωνιο-κρατία’, το μόρφωμα εκείνο έχασε την πολιτική του διάσταση και περιορίστηκε στον έλεγχο των αγορών της πραγματικής οικονομίας αγαθών και υπηρεσιών.

Πέθανε λοιπόν ο σοσιαλισμός γιά να πάρει το πάνω χέρι ο καπιταλισμός, ώς πρόταγμα της ελευθερίας των αγορών. Αλλά και ο καπιταλισμός έχασε την πολιτική του διάσταση, μιάς και τον....
είπαν καπιταλισμό και όχι ‘καιφαλαιο-κρατία’, ώστε να μην μπορεί να βλέπει ο κόσμος την πολιτική του διάσταση, που έχει να κάνει, όχι με την συσσώρευση κεφαλαίου αλλά με το ‘-κρατία’.

Η δεύτερη κηδεία λοιπόν είναι εκείνη του καπιταλισμού. Αλλά ο θάνατος πάντα δημιουργεί ζωή και έτσι φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση του χρηματιστικοποιημένου ζόμπι οικονομισμού, που κάτι έχει να κάνει με την απελευθέρωση των αγορών, αλλά οι αγορές τούτες είναι αγορές καιφαλαίου, οι οποίες ανθούν ανεξέλεγκτα εις βάρος των αγορών της πραγματικής οικονομίας αγαθών και υπηρεσιών.

Η τρίτη κηδεία είναι του άρδην καλλιγραφικού πολιτικό καθεστώτος ΝΔ-ΠαΣοΚ, με τις επίσης άρδην καλλιγραφικές μπλε και πράσινες ανταύγειες του. Μπορεί πλέον εκ του ασφαλούς να θεωρείται πολιτικά ξοφλημένο, είναι διότι δεν δίνει καμμία σημασία στα ελληνικά αξιακά συστήματα και τις ελληνικές αρχές που διέπουν τον ανθρώπινο πολιτισμό μας στην επιφάνεια του πλανήτη Γη.

Διότι σε μία έξαρση αποδόμησης, πολτοποίησης και ετεροκαθορισμού της συλλογικής ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας, το καθεστώς ΝΔ-ΠαΣοΚ βάλθηκε από το 1974 να διαλύσει την χώρα μας, να την ξεπουλήσει και, αφού την περάσει μέσα από μία κιμαδομηχανή πολυπολιτισμικότητας αλά ΕΛΙΑΜΕΠ, να την σβήσει από τον χάρτη της Γης. Ως αντίδραση στο καθεστώς ΝΔ-ΠαΣοΚ, δημιουργήθηκαν πάρα πολλά πολιτικά κινήματα και πατριωτικά μέτωπα στην Ελλάδα, αλλά τώρα και αυτά πεθαίνουν, καθόσον μάχονται με λύσα το ένα εναντίον του άλλου.

Η τετάρτη λοιπόν κηδεία είναι αυτή των ανεξαρτήτων πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων. Όσες γυαλιστερές χάντρες και όσα καθρεφτάκια να κρεμάσουμε, όλα τα ανεξάρτητα πολιτικά κινήματα και πατριωτικά μέτωπα πρέπει να θαφτούν, διότι το καθένα ξεχωριστά δεν είναι σε θέση να εκφράσει την συλλογικότητα του εκτός πολιτικής τάξης ελληνικού μας κόσμου.

Το μόνο λοιπόν που μας σώζει είναι ένας γάμος. Και ο γάμος αυτός δεν είναι άλλος από την πολιτική σύμπραξη όλων των —εκτός του μνημονιακού καθεστώτος ΝΔ-ΠαΣοΚ— πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, με ένα ενιαίο ή κοινό ψηφοδέλτιο [1]. Ο μοναδικός δε σκοπός της πολιτικής τούτης σύμπραξης σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο μεταξύ, π.χ., των ‘Ανεξαρτήτων Ελλήνων’ του Πάνου Καμμένου (http://aneksartitoi-ellines.blogspot.com/) και του ‘ΕΠαΜ’ του Δημήτρη Καζάκη (http://www.epam-hellas.gr/), δεν είναι άλλος από το “να σώσουμε τον ελληνικό λαό απο τους σωτήρες του” [2].

Όλα μα όλα τα ανεξάρτητα πολιτικά κινήματα και πατριωτικά μέτωπα πάνε να θαφτούν στην τετάρτη κηδεία, εκτός αν αποδειχθούν ικανά