Τα κενά στον πολιτικό Λόγο του Θ. Πάγκαλου

άρθρο του Ανδρέα Τρούμπη,
Καθηγητή Οικολογίας, πρ. Πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου

Ως «σύγκρουση μεγατόνων Πάγκαλου – ΣΥΡΙΖΑ» τιτλοδοτήθηκε η λεκτική όξυνση επί της εκατέρωθεν ερμηνείας των υπόκρυφων επιδιώξεων του ‘κινήματος της γιαούρτης’. Η τηλεπαραθυρική εκδοχή παρουσίασε το.....
συμβάν ως κάποιας μορφής συνοικιακή κοκορομαχία του τύπου «εμένα, ρε, είπες …». Απεδόθη δε το όλο συμβάν, στην εξέλιξη του, σε ένα μείγμα ιδιοσυγκρασιακών ιδιαιτεροτήτων και ιδεολογικών παρεκτροπών, κάτι ως προσωπική διένεξη επί του ορθώς φέρεσθαι και του ορθώς φρονείν καθώς και επί των ορίων της ευπρέπειας στη Δημοκρατία. Δυστυχέστατα, αυτή η τόσο βολική για το κομματικό σύστημα ερμηνεία αποστρέφει το βλέμμα της από την πολιτική ουσία των λεγομένων του Θ. Πάγκαλου, ακριβώς διότι αυτή είναι απολύτως ρηξικέλευθη τόσο στις αλήθειες όσο και στα κενά της.

Η παραδοχή ότι ο Θ. Πάγκαλος είναι ευφυής, εγγράμματος, έμπειρος και ότι λόγω των γνωρισμάτων αυτών ευρίσκεται στις πρώτες θέσεις κατάταξης του πολιτικού προσωπικού της χώρας –κι όχι μόνον- είναι μάλλον ευρύτατα αποδεκτή. Όπως επίσης ότι δεν είναι συμπλεγματικός έναντι της αλαζονείας και του έντονου φλέρτ με τον κυνισμό στο Λόγο του. Επειδή όμως στην πολιτική ολίγον ενδιαφέρει το ποιος λέγει ότι λέγει, αλλά το τί ακριβώς λέγει, ο Θ. Πάγκαλος εκφέρει πολύ σημαντικά πράγματα, που χρήζουν διαφορετικής πολιτικής αντιμετώπισης από αυτή της προσβεβλημένης παρθένου κατόπιν άσεμνης χειρονομίας.

Τί λέγει, ή έστω υπονοεί, πολιτικά ο Θ. Πάγκαλος..;

1. ότι είναι αναγκαία η τομή μεταξύ ορθολογισμού και ανορθολογισμού στον εγχώριο Λόγο: το παράδοξο μείγμα συναισθηματικής αξιολόγησης του Κόσμου που χαρακτηρίζει το μεταπολιτευτικό Λόγο οδηγεί σε απίθανες αγκυλώσεις για τη στρατηγική της χώρας, επιτρέπει ψευδαισθήσεις περί της θέσης της/μας και αναγορεύει τη συνομωσιολογία σε ερμηνευτικό κώδικα των όποιων δεινών μας.
2. ότι είναι αναγκαία η αναζήτηση της ιδεολογικής επικράτησης έναντι του μειοψηφικού πλην δεσπόζοντος πολιτικού Λόγου της Αριστεράς, για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων κυρίαρχος είναι η εμμονή της στη διατήρηση όσων εκφέρονται στην παραπάνω παράγραφο.
3. ότι ο σχετικισμός στην πολιτική, αυτό το τελευταίο και χρονικά καθυστερημένο εφεύρημα/εισαγώγημα της ελληνικής σοσιαλ-δημοκρατίας, είναι απλώς ένας μετα-μοντέρνος ιδεολογικός χυλός που δεν μπορεί –και δεν επιτρέπεται- να εξελιχθεί σε Κολυμβήθρα του Σηλωάμ για την ανικανότητα της ως προς το Διοικείν.

Τί δε λέγει ο Θ. Πάγκαλος;
1. ότι επιβάλλεται η διάκριση, επιβράβευση και υιοθέτηση των καλών πρακτικών σε όλους τους τομείς της ζωής και δράσης των επιμέρους πολιτών ή των συντεταγμένων ομάδων τους• ότι δε λείπουν οι άριστοι από την Ελλάδα, αλλά ότι πλεονάζουν οι Διοικούντες που καταφεύγουν στη μη-επιλογή της αριστείας λόγω της αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν τους λοιπούς, που τους στηρίζουν γι αυτόν ακριβώς το λόγο.
2. ότι το Μνημόνιο δεν είναι μια Σύμβαση για την κάλυψη δα