Συνάνθρωποι ή απάνθρωποι;

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Πολέμησα χθες, πολεμώ σήμερα θα πολεμήσω και αύριο αν υπάρχω. Τις μέρες μου τις μετρώ
με τις μάχες μου
Αναστ. Μπαξεβανίδης, Δεν παραδίνομαι
Από τον ορισμό της απόλυτης φτώχειας («Ενα πρόσωπο είναι φτωχό αν το σύνολο των αποδοχών του δεν του επαρκεί για να αποκτήσει τα απολύτως αναγκαία για τη διατήρηση της φυσικής του απλώς δύναμης») έχουμε φτάσει ανεπαισθήτως (;) στην αποδοχή ως «φυσιολογικής» της σχετικής φτώχειας (όπου το άτομο δεν διαθέτει αρκετούς πόρους, με αποτέλεσμα να αποκλείεται ουσιαστικά από το συνηθισμένο επίπεδο διαβίωσης και...
 από τις δραστηριότητες της κοινωνίας στην οποία ζει).
Η ΠΟΣΟΤΙΚΗ/ποιοτική διαφοροποίηση από τον «τρόπο ζωής» της κοινωνίας και το βαθμό απόκλισης της συμμετοχής σ' αυτήν, αλλά και από τις συναφείς υποκειμενικές προσλήψεις και αντιλήψεις, προσδιορίζουν μεν τα όρια της σχετικής φτώχειας, δεν εξηγούν όμως το πώς φτάσαμε ώς εδώ.
Η ΑΠΟΨΗ ότι «για τη φτώχεια υπεύθυνοι είναι οι ίδιο