ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΘΛΩΝ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

7ος Άθλος : Ο Ταύρος της Κρήτης

Η εντολή.
Έβδομος άθλος που ανατέθηκε στον Ηρακλή ήταν να συλλάβει τον Ταύρο της Κρήτης και να τον φέρει στις
Μυκήνες.
• Ο μύθος.
Για τον Ταύρο της Κρήτης λέγεται ότι ήταν αυτός που έφερε την Ευρώπη στον Δία μέσω θαλάσσης. Άλλοι λένε ότι είναι ο Ταύρος που....
ανεδύθηκε από την θάλασσα, σαν θεϊκή προσφορά προς τον Μίνωα, για να τον
θυσιάσει που όμως ο Κρητικός Βασιλεύς επειδή ήταν πολύ όμορφος θυσίασε άλλον στην θέση του.
Όταν έφατσε ο Ηρακλής στην Κρήτη, ζήτησε τον Ταύρο από τον Μίνωα και αυτός του απάντησε ότι για
να τον πάρει θα έπρεπε να παλέψει με τον Ταύρο. Αν θα τον νικούσε τότε θα μπορούσε ελεύθερα να τον
πάρει μαζί του. Αφού αυτό έγινε και ο Ηρακλής νίκησε τον Ταύρο τον έφερε αιχμάλωτο στον Ευρυσθέα
και στην συνέχεια τον άφησε ελεύθερο. Ο Ταύρος στην συνέχεια αφου περιπλανήθηκε στην Λακεδαιμονία
έφτασε στον Μαραθώνα όπου εκεί τον συνέλαβε ο Θησέας και τον θυσίασε στους θεούς.
• Αποσυμβολισμός του άθλου.
Η υποταγή του Ταύρου στον Ηρακλή μετά από τον αγώνα που έδωσαν μεταξύ τους σημαίνει την ανάγκη
υποταγής πραγμάτων που προκαλούν έντονες επιθυμίες και συναισθήματα θαυμασμού στην δύναμη και
στον έλεγχο του Νου. Η επιθυμία κατακτήσεως του ωραίου είναι μια μεγάλη παρορμητική πλάνη που
κατευθύνει σαςν ζωώδες ένστικτο πολλούς από τους ανθρώπους σε λάθος τρόπο ζωής. Το ωραίο δεν
είναι πάντα καλό ενώ το καλό είναι πάντα ωραίο. Ο Ηρακλής υπέταξε τον Ταύρο χωρίς να επιρεαστεί από
την εκτυφλωτική ομορφιά του και απάλλαξε τους κατοίκους της Κρήτης από το αίτιο που δημιουργούσε
τις επιθυμίες και τις ενδόμυχες καταστάσεις πόθου. Είναι απαραίτητο για κάποιον που ακολουθεί
την εξελικτική διαδρομή να παραμένει ενεπηρέαστος στις προκλήσεις τύπου Σειρήνων. Θα πρέπει να
επιβάλεται στα συναισθήματά που το προκαλεί το ωραίο. Δεν πρόκειται για απαγόρευση ή αποκοπή του
ωραίου. Πρόκειται για την ανάγκη ελέγχου των επιθυμιών κάτω από την δύναμη του Νου.

8ος Άθλος : Τα άλογα του Διομήδη

Η εντολή.
Όγδοος άθλος για τον Ηρακλή θα ήταν να συλλάβει ζωντανά τα Άλογα του Διομήδη και να τα φέρει στον
Ευρυσθέα.
• Ο μύθος.
Για τον μύθο αυτό υπάρχουν πολλές εκδοχές αλλά οι επικρατέστερες είναι οι ακόλουθες :
1) Ο υιός του Άρη Διομήδης βασιλεύς των Βιστώνων της Θράκης, διατηρούσε τέσσερις άγριες
φοράδες και από αυτές γεννιόνταν συνεχώς πολυάριθμα άλογα, τόσο άγρια που σκότωναν και
κατέτρωγαν όσους ανθρώπους είχαν την ατυχία να συναντηθούν με αυτά.
2) Άλλοι αφηγητές λέν ότι ο Διομήδης είχε αρχικά τέσσερα μόνο άγρια άλογα που τα κταρούσε
αλυσοδεμένα στους σταύλους του και που τα έτρεφε με σάρκες ανθρώπων. Τα ονόματα αυτών των
αλόγων ήταν Λάμπος, Ξάνθος, Ποδάγρης και Δεινός.
3) Επίσης μια άλλη εκδοχή του μύθου περιγράφη ότι ο Διομήδης είχε αρχικά τέσσερις φοράδες οι
οποίες όμως επειδή γεννούσαν συνεχώς και α