Στο μυαλό του Ανδρέα…

Του Γιώργου Ε. Χριστοφορίδη

Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι, χωρίς αμφιβολία, η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ. Ή, καλύτερα, μέσα στον τυφώνα Κατρίνα που έχει χτυπήσει το ΠΑΣΟΚ.

Διότι ο Γιώργος είναι ξεκάθαρος: θα γαντζωθεί από το κόμμα, για το οποίο η οικογένεια έχει ιδιοκτησιακή αντίληψη -κι όπου τον βγάλει. Ο Βαγγέλης ο....
Βενιζέλος είναι περίπου δεδομένος: θεωρεί ότι δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και, κατ’ επέκτασιν, στην πρωθυπουργία σε βάθος χρόνου –λογικό. Ο Μιχάλης ο Χρυσοχοΐδης έκανε πολύ κακή αρχή, βγαίνοντας πρώτος και άγαρμπα κατά του πρώην πρωθυπουργού.

Ο Ανδρέας, όμως… Κατάφερε να ακολουθήσει απόλυτα διακριτή πορεία, όταν ο Παπανδρέου κέρδισε κατά κράτος τον Βενιζέλο –τον οποίο ο Α. Λοβέρδος είχε στηρίξει και, μάλιστα, από μια θέση που έμοιαζε με υπαρχηγού. Έπειτα, χάραξε μια πολύ προσεκτική (και αξιοπρεπή) στρατηγική: ενώ κανείς δε μπορεί να του προσάψει ότι τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του Γιώργου, διαφοροποιήθηκε όπου έπρεπε, ώστε να δικαιούται τώρα –σε ένα βαθμό, έστω- να ασκήσει και κριτική για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Παπανδρέου. (Όχι όπως ο Μιχάλης, που τώρα θυμήθηκε ότι διαφωνούσε! Δρυός πεσούσης το λένε αυτό στο χωριό μου, τον Ροδόκηπο…).

Τι λέει, λοιπόν, αυτές τις μέρες ο Ανδρέας στο στενό του κύκλο; Ότι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα κίνηση στο σκάκι είναι το tempo. Όταν απλά περιμένεις τον αντίπαλο να κάνει την επόμενη κίνηση, να φανερωθεί. Ασχολείται με τα θέματα του υπουργείου και αφήνει τις πρωτοβουλίες στον Γιώργο. Θεωρεί ότι, όπως και να ‘χει, στον πρώην πρωθυπουργό ανήκει το επόμενο βήμα. Κι όταν τον ρωτούν «κι αν ο Γιώργος δεν κάνει καμία κίνηση;», απαντά ότι είναι κι αυτό μια κίνηση.

Ο Λοβέρδος θεωρεί ότι ο Γιώργος δεν έχει άλλη επιλογή παρά να δρομολογήσει τη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου από τη βάση, είτε επιλέξει να είναι ξανά υποψήφιος ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, είτε όχι. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος: ό,τι λέει το καταστατικό. Πόσο μάλλον, αφού τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και η Ν.Δ. με τον Σαμαρά. Δε μπορεί να κάνει, τώρα, πίσω το ΠΑΣΟΚ, αφού τόσο «πούλησε» η πρωτοπορία του. Κι ας εμφανιστούν στις κάλπες πολύ λιγότεροι από το 1.000.000 που –υποτίθεται ότι- ψήφισε την πρώτη φορά και τις 600.000 της δεύτερης προσφυγής στη βάση. Ασε που ο Ανδρέας δεν πιστεύει πραγματικά πως οι ψηφοφόροι θα γυρίσουν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ. Και έχει σκεπτικό: όσο περισσότεροι εμπλακούν με τη διεκδίκηση της αρχηγίας –άσχετα με το πόσοι θα φτάσουν μέχρι τις εκλογές- τόσο περισσότερο κόσμο θα ιντριγκάρουν, θα κινητοποιήσουν. Ασε που –σε αυτό και μόνο- συμφωνεί με τον Μιχάλη: «πρέπει να το υποστούμε κι αυτό».

Όμως, ακόμη και η προσφυγή στη βάση μπορεί να λάβει διάφορες μορφές. Το ΠΑΣΟΚ του 2012 δε μπορεί να σηκώσει μια δίμηνη προεκλογική περίοδο, με περιοδείες ανά την επικράτεια και μετωπικές συγκρούσεις (διάβαζε: βρισίδια) μεταξύ των υποψηφίων αρχηγών. Ασε που το κόμμα δεν έχει και φράγκο. Σύμφωνα με τον Λοβέρδο, λοιπόν, η προεκλ