Στην εποχή της σκλαβιάς

Τα συνδικάτα θα έχουν διαπραγματευτεί το μήκος των αλυσίδων.

Σήμερα η τακτική που χρησιμοποιεί το κράτος είναι η πλύση εγκεφάλου , τα μαγειρέματα του αριθμού των απεργών, του αριθμού των συλλήψεων, των απελάσεων , των διαδηλώσεων. Σήμερα ο εξευτελισμός της γλώσσας του Κράτους είναι εμφανής σε.....
όλο το εύρος της διεθνοποίησης των “σπαστών” (casseurs): όταν ένας μαθητής θα πετάξει μια πέτρα στους πάνοπλους μπάτσους, είναι ένας σπάστης. Ο αστικός πολιτισμός βρίσκει φυσιολογική τη βία της εκμετάλλευσης, το πέταμα στο δρόμο χιλιάδων μισθωτών, αλλά αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τη βία των εκμεταλλευομένων που καταστέλλει ανελέητα. Η πραγματικότητα είναι ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει σπάστες. Το Κράτος το ξέρει , είναι καιρός να το κατανοήσουμε κι εμείς, να αρνηθούμε αυτού του είδους τους διαχωρισμούς ανάμεσά μας και να οικειοποιηθούμε αυτή τη βία. Η δύναμή μας, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη εάν ξεκόψουμε μ όλες αυτές τις άχρηστες προκαταλήψεις, γύρω από την υπεράσπιση της εθνι