Σχέσεις | Είναι καλό να ζηλεύουμε;

Ο καθένας μέσα σε μία σχέση που τον ενδιαφέρει "το πρόσωπο", ζηλεύει...
Ας μην κρυβόμαστε άδικα ! Μερικοί το παραδέχονται άλλοι πάλι όχι ! Είτε ανήκετε στη πρώτη κατηγορία είτε στην δεύτερη, το μόνο σίγουρο είναι ότι για να μπορέσει να κρατήσει μια σχέση, θα πρέπει να "δαμάσετε" αυτό το μικρό διαβολάκι που απασχολεί το μυαλό σας και σας κάνει να σκέφτεστε αρνητικά πράγματα για τον/την σύντροφό σας, χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος...Για κάποιους ανθρώπους, δυστυχώς η ζήλια είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην σχέση τους.Ζηλεύετε τον τύπο που μιλούσε στην κοπέλα σας στην στάση του λεωφορείου, που την ρώτησε τι ώρα είναι ?Την παίρνετε τηλέφωνο στο κινητό και η μόνη σας σκέψη αν δεν σηκώσει το τηλέφωνο είναι "τι συμβαίνει ?", γιατί δεν σηκώνει το τηλέφωνο ? Μου είπε θα πάει στην μάνα της, μήπως δεν είναι εκεί ?..Μήπως κάθε κίνηση, βλέμμα λέξη του συντρόφου σας φαίνεται για σας ύποπτη ή επιλήψιμη ? Μήπως το μυαλό σας και οι σκέψεις σας , τρέχουν με ταχύτητα φωτός ?Συγχαρητήρια μπορείτε με βεβαιότητα να κατατάξετε τον εαυτό σας στην κατηγορία των "παθολογικών ζηλιάρηδων"! Δεν θα μπορούσαμε στην πραγματικότητα να πούμε ότι αυτό είναι θετικό για σας, καθώς πολλές έρευνες τονίζουν πως αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων πρέπει να ζητήσουν την γνώμη ενός ειδικού, καθώς η μορφή ζήλιας που αυτοί έχουν ξεπερνά τα φυσιολογικό !!!Παρόλα αυτά η ζήλια συχνά-πυκνά, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, δημιουργεί εντάσεις, τσακωμούς, απογοήτευση.Γιατί όμως ζηλεύουμε ???Υπάρχουν σίγουρα πολλοί λόγοι, και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να τους αναλύσουμε όλους σε μερικές γραμμές, αλλά θα ήταν καλό να εφυστήσουμε την προσοχή μας στους "πιο συνηθισμένους" που σε όλους από μας λίγο-πολύ έχουν τύχει !Αρχικά, πιθανώς να παίζει ρόλο η γνώμη που έχουμε σχηματίσει για τον εαυτό μας (π.χ. είμαι άχρηστη/ος, άσχημη/ος, είμαι χοντρή/ος), αλλά και για τους άλλους (π.χ. σαν άτομα που δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βασιστούμε πάνω τους ). Μ ' αυτόν τον τρόπο η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση που έχουμε, μπορούν να μας δημιουργήσουν το αίσθημα της ανασφάλειας, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εμπιστευτούμε τους κοντινούς μας ανθρώπους (είτε οι λόγοι είναι αντικειμενικοί, είτε όχι), και να εκδηλώνουμε κτητικότητα. Το παραπλανητικό με την κτητικότητα είναι ότι μας δίνει την αίσθηση του "ελέγχου" πάνω στον άλλο. (π.χ. θεωρούμε ότι άμα δεν μιλάει με καμία συνάδελφό του, δεν κινδυνεύω να με απατήσει.), έτσι καταλήγουμε να ζηλεύουμε υπερβολικά!Σίγουρα θα μου πείτε τώρα, και τι γίνεται αν υπάρχουν αφορμές?Σίγουρα, το αίσθημα της ζήλιας αυξάνεται κατακόρυφα όταν υπάρχουν αφορμές.Το μεγάλο πρόβλημα σ αυτήν την περίπτωση είναι , αν οι αφορμές είναι βάσιμες (αντικειμενικές), ή όχι ?Αν για παράδειγμα πάρετε τηλέφωνο τον/την σύντροφό σας, και δεν απαντήσει, αν είσαστε ζηλιάρης/ρα θα σκεπτόσασταν ότι θα μπορούσε να είναι με κάποιο "πρόσωπο" ύποπτο, και για αυτό δεν το σηκώνει. Αν δεν είσαστε ζηλιάρης/ρα πιθανότατα θα σκεφτόσασταν ότι μπορεί να μην άκουσε το τηλέφωνο, να το είχε στο αθόρυβο, να το ξέχα