ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;

Το εύλογο όσο και επίκαιρο ερώτημα, «βασανίζει» όσους εχέφρονες πολίτες αντιλαμβάνονται την προδοσία των Ελλήνων πολιτικών και επιθυμούν την τιμωρία αλλά και μέσω αυτής, τον παραδειγματισμό για τους επίδοξους μελλοντικούς πολιτικούς. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Ας δούμε μερικά:

- Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή συλλαμβάνονταν όλοι ή μέρος των βουλευτών και αν υποθέταμε ότι....
περνώντας ένα, εν είδει «λαϊκό δικαστήριο», αποφασιζόταν η εκτέλεσή τους ως ένοχοι «επί εσχάτη προδοσία της χώρας». Θα λυνόταν το πρόβλημα των δωσίλογων και προδοτών πολιτικών άπαξ διά παντός; Δηλαδή ο παραδειγματισμός θα λειτουργούσε πράγματι ανασταλτικά στους αυριανούς επίδοξους «πουλημένους» πολιτικούς;

- Μήπως οι Έλληνες πολιτικοί μετέχουν στις ενέργειες που έφθασαν την χώρα μας σε αυτήν τη κατάσταση, από άγνοια, αφέλεια, βλακεία ή μήπως σκόπιμα και συνειδητά βάσει σχεδίου, ιδιοτελών συμφερόντων ή βάσει των εντολών που έλαβαν από τις τάξεις της Μασονίας; Μήπως κάποιοι ανήκουν στην πρώτη περίπτωση και κάποιοι στην δεύτερη;

- Ο πραγματικός υπαίτιος της σημερινής ζοφερής κατάσταση της χώρας, είναι ο Έλληνας πολιτικός αποκλειστικά ή υπήρχε και υπάρχει μεθόδευση από κέντρα μυστικά μέσα και έξω από την χώρα; Αν πράγματι δεχθούμε το δεύτερο, τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της δύναμης που κατέχουν τα κέντρα αυτά, στο να μπορούν να προωθούν τους ανθρώπους τους, να ελέγχουν, να σχεδιάζουν και να υλοποιούν τους σχεδιασμούς τους, ασκώντας μια κρυφή αλλά πραγματική εξουσία στην διακυβέρνηση μιάς χώρας. Αν το κατανοήσουμε αυτό, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι οι πολιτικοί είναι το εύκολα αναλώσιμο όπλο στην φαρέτρα του συστήματος. Δηλαδή οι πολιτικοί είναι ο εύκολος στόχος για την εκτόνωση των μαζών, ενώ το σύστημα μπορεί να τους θυσιάζει κατά το δοκούν και σύμφωνα με τις εξελίξεις, αντικαθιστώντας τους αμέσως με άλλους, από την μεγάλη δεξαμενή …«πολιτικών μυαλών» που διατηρείται σε κάθε χώρα.

- Αν σκοτώναμε τους Έλληνες πολιτικούς, ποιους θα προωθούσε το σύστημα στην θέση τους; Μήπως θα φρόντιζε να προβάλλει και να τοποθετήσει ανθρώπους με άλλο «προσωπείο», αυτό του καθαρού, πατριώτη, έντιμου και ηθικού πολιτικού που θα σώσει την πατρίδα; Μήπως έχει ήδη και τέτοιους στην φαρέτρα της, έτοιμους να αναλάβουν όταν έρθει η ώρα; Τελικά όμως αντιλαμβανόμαστε ότι απλά «θα αλλάξει ο Μανωλιός και θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς»! Το ίδιο σύστημα δεν θα υπηρετεί και πάλι; Και μέχρι τελικά να αποκαλυφθεί ο πραγματικός του ρόλος, δεν θα έχει κερδιθεί χρόνος για την πραγμάτωση των σχεδιασμών του συστήματος, ώστε εν συνεχεία να «καεί» και αυτός και να αντικατασταθεί και πάλι από την «άλλη» εναλλακτική πρόταση που θα έχει ετοιμάσει-προτείνει το σύστημα;

- Και τώρα θα σκεφτεί κάποιος: αν εξοντώσουμε τους πολιτικούς, το σύστημα θα χάσει τους «ανθρώπους» του και μετά θα προκύψουν άλλοι από τον λαό! Μέγα λάθος! Το σύστημα έχει και συντηρεί τεράστια δεξαμενή πρόθυμων πολιτικών, υποταγ