Πουλλάααααακια μου!

Αποσπάσματα από την απάντηση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, στα εξώδικα που τού απέστειλαν το “Τεκτονικό Ίδρυμα” και η “Μεγάλη Στοά της Ελλάδας”)

♦«[...] αναφέρομαι εκτός των άλλων στο εντός της Στοάς κυκλοφορηθέν βιβλίο: «Επτά τεκτονικαί ομιλίαι εις 18ον» του επί 30 ολόκληρα χρόνια Διευθυντού του τεκτονικού περιοδικού «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» και του Θεοσοφικού περιοδικού «ΙΛΙΣΟΣ» Κωστή Μελισσαρόπουλου «Η έννοια του Μ.·.Α.·. του Συμπ.·.».

Ο Κ. Μελισσαρόπουλος κατέχων τον «ύψιστον» 33ο βαθμό του Τεκτονισμού γράφει προεισαγωγικά: «Ο Συμβολικός Τεκτονισμός τηρεί σκόπιμο αοριστία σχετικώς με την έννοια και την φύσι του...
Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Ευθύς εξ αρχής από του Α’ βαθμού διακηρύσσει ότι αφήνει εις έκαστον την ελευθερία των δοξασιών του και ουδέν θέτει όριον εν τη αναζητήσει της Αληθείας.
Αναγνωρίζει όμως και διακηρύττει την ύπαρξι του Θεού, τον οποίο δεν καθορίζει, αλλ’ ονομάζει «Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», συνοψίζων τα προς Αυτόν καθήκοντα εις το «Σέβας». Εάν επιστήσωμεν την προσοχήν μας εις την έννοιαν της λέξεως «Αρχιτέκτων», ίσως παρατηρήσωμεν ότι οι αρχιτέκτονες δεν δημιουργούν εκ του μη όντος, αλλά χρησιμοποιούν υπάρχοντα υλικά, διευθετούντες αυτά συμφώνως προς σχέδιον το οποίον έχουν καταρτίσει.
Ο Συμβολικός Τεκτονισμός, τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς με την έννοιαν και την φύσιν του Μεγάλου ‘Αρχιτεκτονος του Σύμπαντος… Εν τούτοις πλην των επισήμων Τυπικών, υπάρχει και «η πλήρης παράδοσις του Γ Βαθμοῦ», η οποία αναφέρει πολλά και περίεργα. Είμαι υποχρεωμένος γράφει ο Κ. Μελισσαρόπουλος, «να τα υπενθυμίσω σ’ εκείνους οι οποίοι τα γνωρίζουν και να τα εκθέσω σ’ εκείνους οι οποίοι τυχόν τα αγνοούν. Και θα προσπαθήσω να δώσω την ερμηνείαν των.
Αναφέρει, λοιπόν, η πλήρης παράδοσις του Γ’ βαθμού ότι ο άγγελος του φωτός Εβλίς, (*ο Εωσφόρος) το Πνεύμα του Πυρός, ηράσθη της Εύας, ήτις ενέδωσεν εις τον έρωτά του και ούτω εγεννήθη ο Κάϊν, απείρως υπέρτερος του Άβελ.
Ότι ο Θεός Αδωνάϊ, ( *ο αληθής Τρισυπόστατος Θεός) φθονών τον Κάϊν δια το πνεύμα όπερ μετέδωσεν εις αυτόν ο άγγελος του φωτός Εβλίς ( **ωωω! τόσο πολύ “πνεύμα” είχε αυτός ο Κάιν, που τον “εφθόνησε” κι ο ίδιος ο Θεός!!!) , εξώρισε τον Αδάμ και την Εύαν εκ της Εδέμ. Ότι ο ζηλότυπος ούτος θεός είχε ζυμώσει ιλύν δια να πλάση τον Αδάμ και του είχε δώσει ψυχήν δουλικήν.
Εφοβείτο (**ω, μον ντιέ! και τον “εφοβείτω” από πάνω! ουαί, βαβαί, παπαί!) δε την ελευθέραν και ανεξάρτητον ψυχήν του Κάϊν. Ότι ο Κάϊν, εξωργισθείς εκ της αδικίας του Αδωνάϊ, θανάτωσε τον Άβελ, ο δε Αδωνάϊ, ο θεός όστις έμελλε να πνίξη τόσας χιλιάδας ανθρώπων εις τα ύδατα του κατακλυσμού, εχαρακτήρισε τον φόνον του Άβελ ως έγκλημα ασυγχώρητον.
Ότι ο αμνησίκακος απόγονος του Κάϊν, Χιράμ (**θεμελιωτής του ελευθεροτεκτονισμού και “πατέρας” των ελευθεροτεκτόνων, κατά πως λένε οι ίδιοι), υιός των Πνευμάτων του Πυρός, καταβάλλει όλην του την μεγαλοφυΐαν και ενεργητικότητα προς οικοδόμησιν του Ναού, τον οποίον η υπερηφάνεια του Σολομώντος ανεγείρει εις τ