Πόσες επιλογές έχουμε σ’ αυτές τις εκλογές;

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως θα γίνουν κάποτε αυτές οι ρημαδοεκλογές. Και είσαι ένας ψηφοφόρος, ένας πολίτης, που θέλεις να είσαι υπεύθυνος. Θέλεις να συμμετέχεις, θέλεις να αναλάβεις το καθήκον να συναποφασίζεις για το μέλλον των παιδιών σου και επιλογές τύπου λευκό η αποχή δεν σε καλύπτουν. Τι κάνεις;

Φαινομενικά ο Έλληνας ψηφοφόρος το 2012 έχει περισσότερες από κάθε άλλη φορά επιλογές. Δεκάδες κόμματα θα διεκδικήσουν την ψήφο του, με....
πάνω από μια ντουζίνα απ’ αυτά να εμφανίζονται με ελπίδες εισόδου στο Κοινοβούλιο. Ας ρίξουμε όμως μια πιο προσεκτική ματιά:

Ξεκινώντας απ’ την αριστερά, υπάρχει το ΚΚΕ και οι σχηματισμοί αριστερότερά του, (Ανταρσία κλπ) όπου βλέπουμε μια καθαρή και θα έλεγα τίμια πρόταση: Έξω από το Ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, έξω από παντού με ότι αυτό συνεπάγεται και εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος – κυβέρνησης ότι κι αν αυτό σημαίνει.

Κατόπιν υπάρχει μια σειρά από κόμματα που επικεντρώνουν την εκλογική τους στρατηγική και ρητορεία, στον «αντιμνημονιακό» τους χαρακτήρα. (Από Συνασπισμό μέχρι Χρυσή Αυγή κι ότι μεσολαβεί: Δημαράς, Λούκα, Καρατζαφέρης, Καμμένος, Κουβέλης κλπ.) Ας σταθούμε σε αυτή την κατηγορία κομμάτων, μια και είναι αυτά που εμφανίζονται με ανοδικές τάσεις και φιλοδοξούν να καβαλήσουν το κύμα της δικαιολογημένης λαϊκής οργής και να έχουν αυξημένο ρόλο την επόμενη μέρα. Πέραν την αντίθεσής τους στο μνημόνιο, τι μας προτείνουν; Ποιο είναι το μοντέλο διακυβέρνησης και παραγωγής που προκρίνουν; Ποιο το όραμα τους και με ποιο σχέδιο σκοπεύουν να το υλοποιήσουν; Ποιες λύσεις προτείνουν στο άμεσο χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας;

Από τα κόμματα αυτά, απαντήσεις-προτάσεις σε τόσο θεμελιώδη ερωτήματα, συχνά δεν υπάρχουν. Και όταν υπάρχουν κινούνται στο φάσμα, επιτρέψτε μου, από μη ρεαλιστικές έως γραφικές. Ο κ. Δραγασάκης πχ, εκφράζοντας φαντάζομαι μια συνισταμένη του Συνασπισμού, περιγράφει ελκυστικά τη λύση που περιλαμβάνει περίοδο χάριτος, κούρεμα, επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων, Ευρωομόλογα και γενναίο πακέτο επιδότησης τύπου Μάρσαλ για την ανάπτυξη. Τι είπατε; Too good to be true; Όταν δε ο κ Δραγασάκης ερωτάται: και πως είναι δυνατόν να γίνουν αυτά; Απαντά εννοώντας τους εταίρους και δανειστές μας: «πρέπει να τους πείσουμε». Χαίρω πολύ.

Επιεικώς μη ρεαλιστικό. Αγνοεί το Διεθνές και Ευρωπαϊκό περιβάλλον, την θέση και το ρόλο της Ελλάδας, και περιγράφει μια ευκταία ιδανική πραγματικότητα που δυστυχώς δεν υπάρχει. Το σχέδιο Δραγασάκη, αν υπήρχε τρόπος να υλοποιηθεί, θα καθιστούσε την Ελληνική λύση το όνειρο του κάθε χρεωμένου, δηλαδή όλων. Και εν τέλει μας καλεί να τους ψηφίσουμε γιατί είναι πιο….. πειστικοί στους χρηματοδότες μας;

Άλλα κόμματα της ίδιας (αντιμνημονιακής) κατηγορίας δίνουν χωρίς περιστροφές λύσεις στα μεγάλα θέματα με δύο παραγράφους. Πετρέλαια εδώ και τώρα, Γερμανικές αποζημιώσεις και κατοχικά δάνεια εδώ και τώρα, φόρο πολιτιστικής κληρονομιάς …..και μας περισσεύουν ν’ αφήσουμε και φιλοδώρημα. Ο κόσμος μας χρωστάει κύ