''Πως θα χρησιμοποιούμε και ευρώ και δραχμή''

''Η καλύτερη πρόβλεψη που θα μπορούσε κανείς να κάνει είναι ότι η χώρα θα...
περάσει από πραγματική κόλαση για ένα ή δύο χρόνια και πως στη συνέχεια θα έχει προοπτικές λογικής ανάπτυξης και ευημερίας'' εκτιμούν οι Financial Times.Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο : Νέος νομισματικός πόλεμος στην Ευρώπη ''Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα φεύγει από την ευρωζώνη. Η καλύτερη πρόβλεψη που θα μπορούσε κανείς να κάνει είναι ότι η χώρα θα περάσει από πραγματική κόλαση για ένα ή δύο χρόνια και πως στη συνέχεια θα έχει προοπτικές λογικής ανάπτυξης και ευημερίας. Ό,τι κι αν αποφασιστεί κατά τη διάρκεια αυτής της έκτακτης μεταβατικής περιόδου είναι μάλλον απίθανο να εξαφανιστεί πλήρως το ευρώ από τη χώρα. Για τους εξαγωγείς και τον τουριστικό κλάδο μπορεί να είναι λογικό να εκμεταλλευθούν τις νέες υποτιμημένες δραχμές. Πολλοί οργανισμοί, όμως, όπως στο ναυτιλιακό και στον χρηματοοικονομικό κλάδο, μπορεί να κρίνουν ότι είναι πιο βολικό να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ευρώ. Η βασική διαφορά είναι πως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να χρηματοδοτεί η ίδια το έλλειμμά της, απαλλαγμένη όμως από τις γερμανικές εντολές για το πώς θα χειρίζεται τις υποθέσεις της.Οι εξελίξεις αυτές, παρ' όλα αυτά, θα έχουν επιπτώσεις που θα ξεπεράσουν τα σύνορα της Ελλάδας. Μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για μία νέα Ευρώπη, όπου οι επιχειρήσεις και άλλοι οικονομικοί παράγοντες θα έχουν την ευκαιρία και την ευθύνη να αποφασίσουν σε ποιο νόμισμα θα πραγματοποιούν τις συναλλαγές και θα κρατούν τα ρευστά τους. Αυτή, ωστόσο, δεν θα είναι μία καινούργια κατάσταση. Τον Μεσαίωνα, το βενετσιάνικο δουκάτο και το φιορίνι της Φλωρεντίας κυκλοφορούσαν πέρα από τα σύνορα των δύο πόλεων, ενώ η στερλίνα κυκλοφορούσε και στην ευρύτερη περιφέρεια. Τα νομίσματα αυτά κατά κανόνα ήταν από χρυσό ή άλλα πολύτιμα μέταλλα. Δεδομένου, όμως, ότι υπήρχε ο κίνδυνος φθοράς, οι έμποροι μπορούσαν να παίξουν τελικά σημαντικό ρόλο στην τελική διαμόρφωση της αξίας τους.Τα τελευταία 100 χρόνια υπήρξαν περιπτώσεις της αποκαλούμενης ελεύθερης τραπεζικής στις ΗΠΑ και στη Βρετανία (χωρίς την ύπαρξη ή τη μεσολάβηση κεντρικής τράπεζας). Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, υπήρχε μία σαφής ή ασαφής αξία σε χρυσό και η επιτυχία μετριόταν βάσει των εκπτώσεων συγκριτικά με την καθορισμένη αξία στο πολύτιμο μέταλλο. Στη σύγχρονη εποχή, η πρόταση για συναλλαγματικό ανταγωνισμό τέθηκε από τη Βρετανία προ δύο δεκαετιών ως εναλλακτική πρόταση στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, που τότε βρισκόταν στα πρώτα στάδια σχεδιασμού. Ένα από τα προβλήματα ήταν πως δεν υπήρχε κάποια πρόβλεψη στο βρετανικό δίκαιο που να απαγορεύει σε οικονομικούς παράγοντες να συνάψουν συμβόλαιο σε οποιοδήποτε νόμισμα συμφωνήσουν από κοινού, είτε πρόκειται για δολάρια, είτε για βρετανική στερλίνα είτε για… κοχύλια. Υπήρχε νομικό θέμα μόνο εάν ήταν απροσδιόριστη η ονομαστική αξία ενός συμβολαίου. Το βασικό πρόβλημα, όμως, ήταν ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα είχαν ήδη αποφασίσει να προχωρήσουν με την πλήρη νομισματική ένωση. Κατά συνέπεια, ουδέποτε υπήρξε πραγματική συζήτη