Πάντα επίκαιρος ο Κικέρων!…

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΕΣΣΕΡΕΣ ημέρες ηρεμίας απολαύσαμε εξαιτίας της απεργίας των
ΜΜΕ και δεν γνωρίζω εσείς πώς αισθανθήκατε αλλά προσωπικά ΔΕΝ
μου έλειψαν!...Και από χτες που γέμισαν οι τηλεοράσεις μας με ΟΛΕΣ τις
γνωστές εκπομπές από τα χαράματα μέχρι τις μικρές μεταμεσονύκτιες ώρες
θα το πώς και ας παρεξηγηθώ από μερικούς: χαίρομαι που απεφάσισα από
τον περασμένο Οκτώβριο να ΜΗΝ συμμετάσχω πλέον στα δρώμενα της
ελληνικής τηλεόρασης αλλά να εκφράζομαι από τα blogsς…
Η σημερινή μου πιπεράτη «blog-άποψη» περιέχει ένα κείμενο του
Κικέρωνα που είχε έρθει στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από ένα πολύ
καλό φίλο και αποφάσισα να το δημοσιεύσω ξανά έστω και....
εάν είναι
πολύ μα πάρα πολύ αιχμηρό για εμάς τους Έλληνες, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
εκπληκτικά επίκαιρο μετά από 2000 χρόνια!
Γίνεται ακόμη πιο χρήσιμο μια και διανύουμε περίοδο πρωτόγνωρων
οικονομικών προβλημάτων στην Ελλάδα του 2011 όπου ΑΚΟΜΗ κανείς
πολιτικός δεν οδηγήθηκε στην φυλακή, και κληθήκαμε ΟΛΟΙ να
πληρώσουμε εκείνα τα «σπασμένα» που άλλοι στο τσακίρ κέφι της

ΕΞΟΥΣΙΑΣ «….σπάσανε»!
Τελικά, «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…»

Έγραψε ο Κικέρωνας το έτος 59 π. Χ. σε κείμενο υπεράσπισης του
κατηγορούμενου συμπατριώτη του Φλάκκου:

«Είναι αλήθειες ότι θα πω για την ελληνική φυλή. Δεν της αρνούμαι τη
λαμπρότητα του λόγου, την επίδοση στα γράμματα και τις καλές τέχνες, ούτε
το χάρισμα της ιδιοφυΐας, της ρητορείας και οτιδήποτε άλλο διεκδικήσουν δεν
μπορώ παρά να τους το αναγνωρίσω. Όμως το έθνος αυτό δεν αντελήφθη ποτέ τη
σοβαρότητα της μαρτυρίας που απαιτεί απόλυτη εντιμότητα. Από πού προέρχεται η
φράση «μου δανείζεις μαρτυρία;» από Γάλλους ίσως ή από Ισπανούς; Είναι καθαρά
ελληνική. Ακόμη και οι αγνοούντες την ελληνική γνωρίζουν καλά την έννοια της
φράσης αυτής.
Παρακολουθήστε με πόση αυθάδεια συζητούν και με πόσης έλλειψη
σοβαρότητας διαλέγονται και θα αντιληφθείτε ότι υπό ουδενός ενδοιασμού
διακατέχονται. Σε καμία περίπτωση δεν απαντούν ευθέως στο ερώτημα που τίθεται.
Αντίθετα πλατειάζουν δολιχοδρομούντες. Ουδέποτε ενδιαφέρονται να αποδείξουν
τους ισχυρισμούς τους αποφεύγοντας τους κινδύνους της απόδειξης.
Πώς να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη ανθρώπους για τους οποίους ο όρκος
είναι παιχνίδι, η μαρτυρία εμπαιγμός, η υπόληψη κενή σκιά; Ανθρώπους για
τους οποίους ο έπαινος, η υποχρέωση, τα συγχαρητήρια ακόμη και η οικονομική
κατάσταση οφείλονται σε αναιδή ψευδολογία;
Είναι γνωστόν, άλλωστε, ότι οι ελληνικές πολιτείες διοικούνται κατά τρόπο
τυχάρπαστο από ανεύθυνες συνελεύσεις. Ας μην αναφερθούμε στα της σημερινής
Ελλάδας που από καιρού καταστράφηκε από τα διάφορα πολιτικά κόμματα.
Η παλαιά και ένδοξη Ελλάδα με το κλέος και την ευδαιμονία της καταστράφηκε
πάντοτε από το ίδιο κακό αίτιο. Δηλαδή την α