Παναγιώτης Κουρουμπλής - Tο παλικάρι απ' το Κάρλελι

Γεννήθηκε το 1951 στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο. Παντρεμένος με την Ελένη Κωτσοπούλου Βιολόγο-Μικροβιολόγο, με την οποία απέκτησε δύο (2) παιδιά την Κατερίνα και τον Λευτέρη.Tο 1961 έχασε το φως του από έκρηξη εγκαταλελειμμένης χειροβομβίδας. Έτσι παρά το νεαρό της ηλικίας και μετά από ένα τόσο σημαντικό γεγονός, που συνέβη στη ζωή του, βρέθηκε μπροστά στο μεγάλο σταυροδρόμι της ζωής, όπου έπρεπε να επιλέξει το δρόμο της παθητικότητας, της περιθωριοποίησης και της μοιρολατρίας ή το δρόμο της διεκδίκησης, της σύγκρουσης και της ανατροπής όλων εκείνων των κοινωνικών συμπλεγμάτων, που απειλούν κάθε φορά να συνθλίψουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, μετατρέποντας τον σε καύσιμη ύλη τους. Επέλεξε το δεύτερο δρόμο και......
αρχίζει η πορεία του με την εγγραφή του, το 1965, στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.

Το 1967 μετεγγράφεται στη Σχολή Τυφλών Καλλιθέας από την οποία εκδιώκεται το 1969, ως υπαίτιος της εξέγερσης των οικότροφων τυφλών οι οποίοι ζητούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Το 1970 επιστρέφει στο χωριό του και εγγράφεται στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου, όπου το 1973 ηγείται και πρωτοστατεί στην προσπάθεια των μαθητών για καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης

Στη συνέχεια εισάγεται με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία και τελειώνει με εξαιρετικές επιδόσεις στο Συνταγματικό και Διοικητικό Δίκαιο το 1979 (Βραβείο Αριστούχων Ιδρύματος Στασινόπουλου)

Το 1974 συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του Φοιτητικού και Λαϊκού κινήματος για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Το 1975 εκλέγεται στο Δ.Σ. του Συλλόγου των Αιτωλοακαρνάνων φοιτητών και αναπτύσσει έντονη δράση στο Νομό γύρω από τα κοινωνικά και αγροτικά προβλήματα της περιοχής (Συμμετοχή, με ομιλίες και διαλέξεις, σε συνδιασκέψεις και συνέδρια, σχετικά με τα προβλήματα της περιοχής).

Το 1988 εγγράφεται στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου και τον Δεκέμβριο του 1996 ανακηρύσσεται Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών.

Η επαγγελματική ζωή και δράση του, μετά την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών σπουδών του, δεν αναπτύσσεται μονοδιάστατα και αυτόνομα.

Αναπτύσσεται παράλληλα και αναπόσπαστα με έναν σημαντικό τομέα, τον συνδικαλισμό και την κοινωνική δράση. Έτσι στα πλαίσια αυτού του συνδυασμού:

Αναδεικνύεται σε Ηγετικό Στέλεχος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Τυφλών το 1976. Ένας αγώνας που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και ευαισθητοποίησε την διανόηση της Ευρώπη, γιατί είχε ως στόχο την ανατροπή:
1.του κατεστημένου των διαχειριστών της φιλανθρωπίας,
2.της ανάπηρης στάσης ζωής και της αδιαφορίας της κοινωνίας
3.της αποστασιοποιημένης από τα κοινωνικά προβλήματα κρατικής φιλανθρωπίας.

Η σκληρή αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς του κατεστημένου της Εκκλησίας, της φιλανθρωπίας και της κρατικής αφασίας, οι απεργίες πείνας, οι καταλήψεις του τότε «Οίκου Τυφλών», της Αρ