Παλιγγενεσία, 5 και 8 Μαϊου 1893:

Τo επάγγελμα του «πατριώτου» είναι το φθηνώτερο όλων, ενίοτε και το καρποφορώτερον -

ΒΡΟΥΦΟΦΑΓΙΑ

Μερικά κείμενα, όπως αυτά του 1893 που ακολουθούν, θα ήταν εξόχως διασκεδαστικά αν δεν ήταν ταυτόχρονα τόσο τραγικά επίκαιρα. Σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται πως, διαχρονικά, όλα αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν…
Διάβαζα χτες στην......
Ελευθεροτυπία την περίπτωση δύο πενηνταφεύγα άνεργων πτυχιούχων. Λέει χαρακτηριστικά ο ένας εξ αυτών:
Είμαι από τους τυχερούς που έχω κήπο και καλλιεργώ λαχανικά. Για ψάρι, πάω για ψάρεμα, το κρέας το έχουμε σχεδόν καταργήσει και αγοράζουμε όσπρια, ζυμαρικά και τα απολύτως απαραίτητα: χαρτί υγείας, σαπούνι και οδοντόκρεμα…
Αργά το βράδυ έπεσα πάνω σε αποσπάσματα κάποιων άρθρων που είχαν δημοσιευτεί στην Παλιγγενεσία το μακρινό 1893, χρονιά του “Δυστυχώς επτωχεύσαμεν”. Πρόκειται για σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο “Προ του συμβιβασμού”, που τα υπογράφει ο ψευδώνυμος Réaliste.
Έγραφε, λοιπόν, ο Réaliste την 1η Μαΐου 1893:
Το επάγγελμα του «πατριώτου» είναι το φθηνότερον όλων, ενίοτε και το καρποφορώτερον [...]
Σεις οι μονοπωλιακοί «πατριώται» [...] φωνάζετε κατά της «χρεωκοπίας» δια να διατηρείτε την τιμήν σας ακεραίαν και το μέτωπον ακηλίδωτον. [...] Ουδέν ευκολώτερον του να κάμνει κανείς τον μεγαλοπρεπή και υπερήφανον και να κραυγάζει «Άνευ δανείου και άνευ χρεωκοπίας!», ή «Η Ελλάς θέλει να ζήση και θα ζήση !» [...]
Αφήστε, προς θεού, τα πατριωτικάς εξάρσεις και την «ατίμωσιν της πατρίδος» και την «άτιμον χρεωκοπίαν» και τους «προδότας χρεωκόπους» και τα άλλα μεγαλολογήματα και κενολογήματα».
[... λέγουν οι «πατριώται] «Πρέπει να ελαφρυνθούν οι έμμεσοι φόροι ! Πρέπει να καταργηθούν οι δασμοί ! Ο λαός εγονάτισε!» Εννοούν δηλαδή οι κύριοι και το φρούριον να μη παραδοθεί και αυτοί να μη πεινάσουν. Οι τοιούτοι έξυπνοι λέγονται «φιλοπάτριδες», οι άλλοι, οι αφελείς, οι ειλικρινείς, [...] οι βλέποντες ότι φυσικώς αδύνατον είναι να υπάρξη άλλη λύσις ή της υπερτάτης θυσίας, αυτοί είναι οι «προδόται». Αλλά τοιούτοι «προδόται» ωφελούν την πατρίδα περισσότερον παρά η αερώδης φιλοπατρία [των άλλων].
Και στις 5 και 8 Μαΐου 1893:


Πώς επιχειρεί ο [υπουργός] κ. Ράλλης να μας πείση περί του οικονομικού του προγράμματος; Ιδού πώς. Ναι μεν
είναι βαρείς οι φόροι, «αλλ’ο ελληνικός λαός αντέχει διότι είναι λιτός και ουχί σπάταλος» και ακολουθεί το εγκώμιον
της λιτότητος του λαού το οποίον [...] δεν θα ειπή τίποτε άλλο ει μη της αθλιότητος, της πενιχρότητος αυτού,
γνωστού όντος ότι όσον απολίτιστος είναι ένας λαός τόσον περισσότερον έχει τον βίον λιτόν – οι αφρικανοί, οι
ζουλού κλπ. είναι οι λιτότεροι όλων, οι ιδικοί μας καραγκούνιδες είναι βεβαίως πολύ λιτότεροι των σταφιδοπλουσίων
Ηλείων και Αχαιών αλλά και πολύ βαρβαρώτεροι. [...] Και επειδή ο λαός, παρ’όλην την μέχρι τούδε λιτότητά του
ουδέποτε κατώρθωσε να δώση τους τόκους των εξωτερικών δανείων, τους πληρωθέντας πάντοτε δια νέων δανείων,
έπεται ότ