Όταν η ανυπακοή δείχνει τα δόντια της, η κεντρική εξουσία υποχωρεί.!

Η καταγγελία είναι εύκολη. Καταγγέλλεις τις ληστρικές συμβάσεις, τις προκλητικές αυξήσεις των εισιτηρίων, τις περικοπές των μισθών, τα μύρια όσα.
Και λοιπόν;
Οι κυβερνήσεις κάνουν το δικό τους, σε πείσμα των διακηρύξεων με τις......
οποίες υποκλέπτουν την ψήφο των πολιτών...
Δίδυμη αδελφή της καταγγελίας είναι η οργή. Συνήθως ενισχύει τη δυναμική των κινητοποιήσεων, λειτουργεί εκτονωτικά σε ατομικό επίπεδο, και συνηθέστατα εγγράφεται, συσσωρευμένη, ως στοιχείο μιας άλλης δυναμικής. Εκείνης που εκφράζεται -ανατρεπτικά για τους εκάστοτε κυβερνώντες- στην κάλπη... Πρόκειται, όμως, για ανατροπές χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα: τα (δύο) κόμματα που κυβερνούν εκ περιτροπής εφαρμόζουν την ίδια πολιτική...
Το πρόβλημα για την εξουσία (για τις παντοειδείς εκφάνσεις της -οικονομική, μηντιακή, δικαιική κ.τ.λ.- και όχι μονάχα για την κεντρική εξουσία) αναφύεται όταν η οργή δεν περιορίζεται στην κατ' έθος «ανατρεπτική εκδήλωσή της», δηλαδή την ψήφο στις εκλογές, αλλά