ΟΙ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ GALAPAGOS

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Στις ημέρες μας βιώνουμε μια παγκόσμια προσπάθεια ξένων κέντρων, που προσπαθούν να εγκαταστήσουν στον πλανήτη μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα ελέγχει τις αποφάσεις των κρατών της γης. Μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων. Της νέας τάξεως πραγμάτων που σκοπό είχε και έχει να διαλύσει τα Έθνη-κράτη προκειμένου να επιβάλλει τα σχέδιά της. Μεγαλύτερο εμπόδιο στην ύφανση του ιστού των σχεδίων της, η Ελλάδα, που είναι ένα Έθνος, που έχει μια θρησκεία, που ο λαός της είναι ο ίδιος μπαρουτοκαπνισμένος λαός μέσα στους αιώνες της Ιστορίας, που έχει τις ίδιες παραδόσεις, τα ίδια ήθη και έθιμα. Έτσι, η υποταγή της....
Ελλάδος και του δυσκολοκυβέρνητου λαού της θα έλθει γρήγορα, όταν θα έχεις ξεθεμελιώσει τις πολιτισμικές του ρίζες δηλαδή την θρησκεία, τη γλώσσα, τα πνευματικά και ιστορικά αποθέματά του. Όταν, ταυτόχρονα, τον έχεις εξαθλιώσει οικονομικά διαλύοντάς του τη μεσαία αστική τάξη, που είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας του. Όταν, επίσης, θα του έχεις αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση με την εισαγωγή χιλιάδων αλλόθρησκων λαθρομεταναστών.

Προκειμένου όμως να επιτύχει στο έργο της η νέα τάξη πραγμάτων έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον και την προσωπική τους ανέλιξη, υπεράνω του συμφέροντος της πατρίδος, δηλαδή κάποιους που θα έχουν ως δόγμα τον παγκόσμιο διεθνισμό. Γι΄ αυτό το σύστημα στρατεύει ανθρώπους που δεν θα πιστεύουν στις πνευματικές ισορροπίες των κοινωνιών και θεωρούν πως η ύπαρξή τους ως όντα αρχίζει και τελειώνει με τη γέννηση και το θάνατό τους. Επιλέγουν δηλαδή, υποτακτικούς που είναι άθρησκοι και άθεοι.

Μια θεατρική παράσταση στηρίζεται στους πρωταγωνιστές ηθοποιούς αλλά το ίδιο υπεραπαραίτητοι είναι και οι κομπάρσοι ηθοποιοί, εκείνοι δηλαδή που με μικρούς ρόλους προετοιμάζουν το έδαφος μιας καλής παράστασης και χωρίς αυτούς είναι αδύνατη η επιτυχία της.

Στο δικό μας έργο, πρωταγωνιστές στην επιβολή των σχεδίων της νέας τάξεως πραγμάτων είναι οι περισσότεροι από τους προσκυνημένους πολιτικούς ταγούς της χώρας μας. Όμως οι κομπάρσοι αυτής «της καλής παράστασης» για την επιβολή των σχεδίων των νεοταξιτών είναι εκείνοι, οι έτσι, οι κάπως, οι αλλιώς, οι δήθεν που με έντεχνο τρόπο περνούν στη κοινωνία μας τα ισοπεδωτικά πιστεύω τους και καλλιεργούν το έδαφος για την εξασθένηση της συνειδήσεως του λαού μας στα παραδοσιακά πιστεύω του και έτσι παραδίδεται ο λαός μας στους πρωταγωνιστές του θιάσου, ως ώριμο φρούτο.

Δυο από τους κομπάρσους του θιάσου μας είναι ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης και ο τραγουδιστής κ. Νταλάρας.

Ο κ. Καμίνης, την μεγάλη Σαρακοστή εξέδωσε εορταστικές κάρτες που αντί να έχουν ανάλογο θέμα των ημερών με το έμβλημα της Χριστιανοσύνης, τον Τίμιο Σταυρό, επέλεξε ένα άσχετο θέμα που εξέχουσα θέση είχε η ημισέληνος. Ο πολυπολιτισμικός κ. Καμίνης την Μεγάλη Εβδομάδα που εξελισσόταν το Θείο δράμα της Σταυρώσεως του Ιησού και όλοι