Οι Έλληνες... Πάντα γελαστοί... Και γελασμένοι...

Αυτοί είμαστε

Πάντα γελαστοί....
Πάντα γελαστοί....
Πάντα γελαστοί και γελασμένοι.............


Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος Έλληνας αυτή τη στιγμή που πιστεύει ότι δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας κουβέντα.
Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι έχουμε ξοφλήσει σαν έθνος και σαν χώρα εγώ έχω αντίθετη γνώμη.
Δεν έχουμε χορέψει ακόμα το τελευταίο μας ζεϊμπέκικο......

Όσο χαμηλά κι αν πέσουμε.
Όσο τουρκόσποροι κι αν γίνουμε.
Όσο και να σιχαθούμε τον εαυτό μας.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να μας απογοητεύσουν και να μας οδηγήσουν στην απόγνωση.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι....

Τους έχω άσχημα νέα...

Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι,
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη.......

Δεν είναι πολύ μακρινή η στιγμή που σαν λαός δεν θα έχουμε τίποτα πλέον να χάσουμε και τότε να δείτε τι θα γίνει.

Δεν θα το κάνουμε από ανάγκη, ούτε θα μας το υπαγορεύσει καμία λογική.
Απλά αυτοί είμαστε.
Θα ανάψουμε το τσιγάρο, θα σηκώσουμε το κεφάλι, θα τεντώσουμε τα χέρια και θα γράψουμε για άλλη μία φορά ιστορία.

Είμαστε ένα αμαρτωλό έθνος χωρίς καμία αμφιβολία.
Είμαστε τελείως αποξενωμένοι και κλεισμένοι ο καθένας στη δική του φυλακή.
Αλλά....

Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι, θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι.....

Το πάθος είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό μας και αυτό δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς.
Είναι η φλόγα που έχουμε μέσα μας και σιγοκαίει τα σωθικά μας.

Κι άλλες φορές είχαμε ξεπέσει σαν λαός ακόμα χειρότερα. Είναι στη φύση μας να είμαστε αυτοκαταστροφικοί.
Για θυμηθείτε λίγο αυτός ο τόπος με τι προδοσίες, πολέμους, κακουχίες, εξαθλιώσεις έχει σφυρηλατηθεί? Μέσα από τι καταστάσεις δημιουργήθηκε και με τι συνθήκες επιβίωσε όλα αυτά τα χρόνια?
Πόσες φορές ο αδελφός σκότωσε τον αδελφό του?
Πόσες φορές αίμα αθώων πότισε αυτά τα χώματα?
Για φέρτε στο μυαλό σας τι άτομα κυβέρνησαν αρκετές φορές αυτό τον τόπο?
Μας δουλεύουν? Τώρα είναι τα χειρότερα?
Όχι απλά τώρα μας φοβούνται περισσότερο και γι αυτό θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει μέλλον.
Κι όμως υπάρχει.
Η ιστορία πάντα γράφετε από μικρές χώρες και μειονότητες που σηκώνουν ανάστημα και τολμούν αυτό που φαντάζει αδιανόητο.
Έχει συμβεί στο παρελθόν και είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι θα συμβεί και στο μέλλον.
Η ιστορία αυτό αποδεικνύει.

Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έρθει η στιγμή που θα βγούμε όλοι στους δρόμους και στις πλατείες για να χορέψουμε το ζεϊμπέκικο της ζωής μας. Το πάθος, η φωτιά, η ψυχή που έχουμε μέσα μας θα βγει και το ξημέρωμα θα μας βρει να χορεύουμε πάνω στις στάχτες αυτής της κοινωνίας.

Ελπίζω μόνο να με αξιώσει ο θεός να είμαι εν ζωή όταν συμβεί αυτό, αν και πολύ αμφιβάλλω.

Για μια σταγόνα ουρανό, για μιαν αγάπη