ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ . . .

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

Ψηφίζονται διαρκώς νόμοι, οι οποίοι επιβαρύνουν την τσέπη μας. Αναρίθμητα είναι τα περιστατικά όπου αποφάσεις της πολιτείας, άμεσα ή έμμεσα, έβλαψαν και βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον. Οι εκπρόσωποι των πολιτών στο κοινοβούλιο αποκαλούνται «κλέφτες» από 10άδες ή και 100άδες χιλιάδες διαδηλωτές (οι οποίοι στέκονταν έξω από το κοινοβούλιο το Μάιο του 2011). Η «κρίση» γίνεται αιτία για ν’ αυξάνεται διαρκώς η φορολογία. Το εκλογικό σύστημα είναι άδικο. Βουλευτές παραιτούνται.

Το αίτημα για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» παραμένει. Φουντώνει στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο το αίτημα για....
κοινωνική δικαιοσύνη.

ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Πώς να «σωθεί» μια οικονομία όταν στηρίζεται σε νόμους που είτε είναι αντισυνταγματικοί (παράνομοι) είτε εφαρμόζονται επιλεκτικά; Με προκλητικό τρόπο γίνεται αποδεκτή η παραοικονομία και παραβιάζεται το Σύνταγμα. Μήπως η «χρεοκρατία», που βιώνουν η οικονομία της Ελλάδας και άλλων χωρών το 2011 προκαλείται από την «κλεπτοκρατία» και τη «μετριοκρατία»;

Μήπως οι λύσεις τύπου «μνημόνιο», «μεσοπρόθεσμο» κ.λπ. σχετίζονται με κάποιους που ευνοούνται από αυτές υπογείως; Μάλλον οποιαδήποτε λύση προτείνεται, όταν δεν διασφαλίζει την εφαρμογή των κανόνων της δικαιοσύνης, αφήνει ερωτήματα ως προς τη δυνατότητα υλοποίησής της. Υπάρχουν αδέκαστοι δικαστές. Τη Δικαιοσύνη τη διεκδικούν οι έντιμοι δικηγόροι και οι πολίτες.

«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» Σύνταγμα της Ελλάδας, Άρθρο 1.

Προτείνονται εδώ και δεκαετίες από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση πολιτικές, οι οποίες δεν εφαρμόζονται. Πολιτικές απάτες αποκαλύπτονται καθημερινά, ενώ τα σώματα «ασφαλείας» ασκούν προκλητική βία κατά ειρηνικών διαδηλωτών (παιδιών και γερόντων). Το πολιτικό ψεύδος απλώνεται και σκεπάζει τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα (αξιών) και τους τρόπους για να αντιμετωπιστούν.

Μετά από τους τόνους ψεύδους που έχουμε εισπράξει μέσω προεκλογικών και μετεκλογικών δεσμεύσεων και υποσχέσεων πώς να πειστούμε, ότι ζούμε σε δημοκρατία, ότι οι βουλευτές σέβονται τους εαυτούς τους και κατά συνέπεια τους πολίτες που εκπροσωπούν. Πώς να υποθέσουμε (και να πιστέψουμε) ότι μία νέα κυβέρνηση, χωρίς να τιμωρηθούν οι «ψεύτες» και οι «κλέφτες», θα υπηρετήσει το σκοπό της και θα κάνει κάτι για να έρθουμε στα ίσια μας, θα σταθεί στο ύψος των απαιτητικών περιστάσεων.

«Κύριε Πρόεδρε, ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε τον ελληνικό λαό. Έναν λαό υπερήφανο, αγωνιστή, εργατικό και φιλότιμο. Γι’ αυτό και οι Έλληνες μας ταπεινώνουν. Ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε την Φλώρινα και τους Φλωρινιώτες. Νοιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από τους Έλληνες και τους συμπατριώτες μου. Τους στερήσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», αναφέρει στην επιστολή ανεξαρτητοποίησής του ο βουλευτής Γιώργος Λιάνης.*

«Σε περίοδο ύφεσης δεν μπορείς να επιβάλεις σε μια χώ