Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό πρωτοφανή βομβαρδισμό. Θα αντέξει;

Όλοι οι πολιτικοί παρατηρητές συμφωνούν: Οι εκλογές της 17ης Ιούνη δεν μοιάζουν με καμιά εκλογική μάχη μέχρι σήμερα... Ένα μικρό κόμμα, χωρίς καμιά ελπίδα και καμιά προοπτική εξουσίας, βρέθηκε ξαφνικά καβάλα στο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης για το μνημόνιο, αλλά και για τη «σαπίλα» του κραταιού δικομματισμού και διεκδικεί σοβαρά την ανάδειξή του σε πρώτο κόμμα. Και ο Αλέξης Τσίπρας, ο νεαρός αρχηγός ενός.....
σχεδόν εξωκοινοβουλευτικού πολιτικού σχηματισμού της αριστεράς, βρίσκεται στην εξώπορτα του Μαξίμου –όσο κι ο αντίπαλός του Αντώνης Σαμαράς τουλάχιστον.
Αυτό το κυρίαρχο στοιχείο των εκλογών έχει ως αποτέλεσμα η εκλογική μάχη να έχει πάρει χαρακτηριστικά πρωτοφανή, που δεν έχουν υπάρξει σε οποιαδήποτε άλλη εκλογική αναμέτρηση στην ιστορία, μετά τη μεταπολίτευση τουλάχιστον.
Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά;
TOY ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται σφοδρές και συχνά ανοίκειες επιθέσεις απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Επιθέσεις που ορισμένες φορές ξεπερνούν τα όρια της παραχάραξης και αγγίζουν τα όρια της προβοκάτσιας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση Ιφικράτη Αμυρά. Όπως χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της επίθεσης κατά του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι στόχος όλων των επιθέσεων είναι να εμπεδώσουν το φόβο για τον απροσδόκητο διεκδικητή της εξουσίας. Κι αυτό τη στιγμή που όλα τα πολιτικά κόμματα, ανάμεσά τους κι αυτά που υπέγραψαν και επέβαλαν το μνημόνιο, έχουν πάρει αποστάσεις απ’ αυτό για να αποφύγουν την εκλογική συντριβή.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει στις εκλογές έχοντας απέναντί του και μάλιστα με πρωτοφανή αγριότητα το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας, τα οποία αναπαράγουν ότι στην αριστερά ονομάζουν κινδυνολογία και καταστροφολογία. Αυτό εξηγείται εν μέρει από την κεκτημένη ταχύτητα της διαπλοκής, αλλά αντανακλά και το φόβο κυρίαρχων κύκλων μπροστά στην «επέλαση των βαρβάρων». Γεγονός παραμένει ότι μόνο η εφημερίδα και το ραδιόφωνο του κόμματος υποστηρίζουν την πολιτική και το πρόγραμμά του και αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο θα πίστευε κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχει μονοφωνία και δικτατορία των ΜΜΕ. Ή μήπως υπάρχει και τώρα αποκαλύπτεται το πρόσωπό της;
Και τρίτον, και ίσως το πιο σοβαρό και πιο χαρακτηριστικό, όλος ο «καλός ο κόσμος» της Ευρώπης, συντηρητικοί και σοσιαλιστές, Γερμανοί και Γάλλοι, παράγοντες της ευρωπαϊκής επιτροπής, τραπεζίτες και εκπρόσωποι οίκων και think tanks, παρεμβαίνουν με τον πιο απροσχημάτιστο και συχνά αποικιακό τρόπο στην εκλογική μάχη, κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Με κυρίαρχο στοιχείο των παρεμβάσεών τους –τελευταίος στη σειρά ο Ολάντ- την ενίσχυση του φόβου και των θέσεων της ελληνικής δεξιάς και των δυνητικών συμμάχων της στην εφαρμογή του μνημονίου. Η προσπάθεια είναι εν ολίγοις να συνδεθεί με τον πιο άκομψο και συχνά χυδαίο τρόπο η τυχόν υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ με την καταστροφή της χώρας και η ακύρωση του μνημονίου με την ακύρωση του ευρωπαϊκού της μέλλοντος.
Να σημειωθεί ότι ποτέ στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία δεν έχε