Ο Σαρκαστής και ο Φευγάτος 6

Γράφει ο Νίκος Καραγιάννης

Η ημέρα φανερώθηκε πίσω από τα βουνά που έκλειναν το λεκανοπέδιο. Η ομίχλη του πρωινού, πυκνή στην αρχή, άρχισε να διαλύεται πολύ αργά. Όλη τη νύχτα, μέσα στο κοινοβούλιο, οι βουλευτές των μνημονίων, ψήφιζαν μετά μανίας τον ένα μετά τον άλλον τους εφαρμοστικούς νόμους της δεύτερης δανειακής σύμβασης, που έδεναν την πατρίδα χειροπόδαρα κι άφηναν τους φτωχούς πολίτες χωρίς συντάξεις και μισθούς. Και πριν διαλυθεί τελείως η ομίχλη, ακροπατώντας σαν τους συνωμότες, εκτός από έναν που σερνόταν, αποχώρησαν, αφήνοντας πίσω τους το χάος και την καταστροφή. Άφησαν πίσω τους πέντε χιλιάδες πεντακόσια «ναι» κι ένα κουτάκι πεσμένο κάτω από το ......
κάθισμα του υπουργού της δόκιμης υγείας. Είχε σχήμα μακρόστενο με κάτι γράμματα επάνω του ακαταλαβίστικα. Τι είχε συμβεί; Κατά τις τρεις τα ξημερώματα, ο υπουργός, ίσως από τις πολλές σκέψεις, κανένας δεν γνωρίζει την αιτία, ένιωσε στην αρχή ένα σφίξιμο στο κεφάλι και μετά ανυπόφορο πονοκέφαλο. Χωρίς να καθυστερήσει, έκανε μια γρήγορη κίνηση, να έτσι, και έβγαλε το μακρόστενο κουτάκι από την τσέπη του σακακιού. Προσπάθησε να διαβάσει τις ενδείξεις – μάλλον τη δοσολογία ήθελε ο άνθρωπος - αλλά ως γνωστόν δεν γνώριζε αν αυτά που ήταν τυπωμένα επάνω του, ήταν ινδοευρωπαϊκά, σανσκριτικά, της σφηνοειδούς γραφής, της γραμμικής άλφα, της γραμμικής βήτα… «Δεν βαριέσαι» είπε με τον νου του και άδειασε το περιεχόμενο στο χέρι του, «… για τον πονοκέφαλο είναι, από τα καινούργια, τα γενόσημα», πρόσθεσε γεμάτος ικανοποίηση. Από το κουτί βγήκαν δυο πράματα σε σχήμα κοφτού μακαρονιού, γλοιώδη στην αφή με μια τρύπα να στη μέση και σε ένα χρώμα ροδακινί με πράσινα στίγματα. Έκανε άλλη μια κίνηση, κάπως έτσι, τα κατάπιε, ήπιε μισό ποτήρι νερό από πάνω και περίμενε γεμάτος αγωνία για το αποτέλεσμα. Είναι αλήθεια πως λόγω του ευσυγκίνητου του χαρακτήρα του, και λόγω του ότι πρόσφερε θυσία τον εαυτό του στην επιστήμη της φαρμακολογίας, χωρίς να το διατυμπανίζει, μόνος, ολομόναχος, μια μικρή σχεδόν διαφανής σταγόνα μύξας, κρεμάστηκε στην άκρη της μύτης του. Στην αρχή δεν έγινε τίποτα. Μετά από λίγο σκάσανε δυο τρεις σταγόνες ιδρώτας στο κούτελο…Κι ω του θαύματος πάει ο πονοκέφαλος. «Γαμάτα φάρμακα», είπε σιγανά γεμάτος αυταρέσκεια αλλά και ανακούφιση. «Ουφ» και σκούπισε τη σταγόνα της μύξας με την ανάστροφη του χεριού. Η συνεδρίαση της συνωμοσίας των δοσίλογων τελείωσε και σηκώθηκαν να φύγουν. Είναι αλήθεια πως ο υπουργός υγείας, ένιωθε μια επιταχυνόμενη αστάθεια στο βάδισμα, κι αυτός ήταν που σερνόταν μέσα στην ομίχλη του πρωινού. Πίσω, στην άδεια αίθουσα της ολομέλειας, μπήκαν δυο καθαρίστριες προερχόμενες από την μακρινή Ινδία, δόκιμες της Ελληνικής ιθαγένειας, με τις σκούπες και τους κουβάδες τους. Η μια έσκυψε και σήκωσε το πεσμένο κουτάκι, το άνοιξε, έλειπε το περιεχόμενο. Τότε στράφηκε έκπληκτη στην άλλη και της είπε συνωμοτικά αλλά στα άπταιστα ινδικά:
- Έχει εδώ μέσα ελέφαντες; Αυτό το φάρμακο, στην πατρίδα, το δίνουμε στους ελέφαντες όταν δεν μπορούν να χέσουν και κάνουν κάτι μ